บทที่ 419
คุณหญิงใหญ่เซียวรู้สึกสิ้นหวังโดยสิ้นเชิง
เธอไม่อยากให้แรงกายแรงใจที่สร้างมาตลอดชีวิต สุดท้ายทั้งหมดมันก็สูญเปล่า
ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่มีอสังหาริมทรัพย์อื่นในเมืองจินหลิง มีเพียงคฤหาสน์หลังนี้เท่านั้น
หากตระกูลเซียวล้มละลาย คฤหาสน์หลังนี้จะต้องถูกยึดอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น ตนเองและครอบครัวลูกชายคนโต คงต้องเร่ร่อนอยู่ข้างถนน
ทันใดนั้น เธอก็นึกขึ้นได้ว่าลูกชายคนโตเซียวฉางเฉียนน่าจะยังมีเงินเก็บอยู่ในมือ ดังนั้นเธอจึงรีบถามเขาว่า “ฉางเฉียน ตอนนี้แกมีเงินเก็บอยู่ในมือเท่าไหร่?”
เซียวฉางเฉียนหัวใจกระตุกทีหนึ่ง แล้วตอบว่า “แม่ ในมือของผมมีเงินเก็บอยู่ไม่เท่าไหร่ แค่ไม่กี่ล้าน......”
“ไม่กี่ล้าน? ทำไมถึงน้อยขนาดนี้? ” คุณหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วแล้วถามว่า “แค่เซียวอี้เชียนคนเดียวก็ให้เวยเวยไปแล้ว 5 ล้าน หลายปีที่ผ่านมา แกกินและอยู่ที่บ้านนี้ แล้วแกยังได้รับเงินเดือนจากบริษัทเซียวซื่ออีกด้วย เงินเก็บของแกไปไหนหมด?”
เซียวฉางเฉียนร้องไห้แล้วกล่าวว่า “แม่ ผมจะมีเงินเก็บได้อย่างไร หลายปีที่ผ่านมาแม้ว่าค่าใช้จ่ายส่วนตัวในชีวิตประจำวันของผมจะน้อย แต่ผมต้องเลี้ยงดูไห่หลง เวยเวย และหงเย่นสามแม่ลูก และบวกกับผมที่ใช้เงินค่อนข้างมือเติบ ฉะนั้นผมจึงเก็บเงินได้ไม่มาก”
คุณหญิงใหญ่เซียวกล่าวว่า “ก่อนอื่น แกนำเงินก้อนนี้ออกมาลงทุนในบริษัทก่อน สามารถยึดเวลาออกไปได้สักพัก จากนั้นฉันก็จะคิดวิธีหาเงินลงทุนเข้ามา”
เซียวฉางเฉียนรีบกล่าวว่า “แม่ เงินพวกนี้ผมฝากประจำ......ถอนออกมาไม่ได้!”
“แกอย่ามาเล่นมุกนี้!” คุณหญิงใหญ่เซียวกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ความคิดเล็กคิดน้อยของแก แกเพียงแค่อยากเก็บเงินของตนเองไว้ใช่ไหม?”
เซียวฉางเฉียนไม่กล้าพูดอะไรอีก
คุณหญิงใหญ่เซียวถามว่า “แกเคยได้ยินประโยคนี้ไหม? ถ้ารังไข่พลิกคว่ำแล้วไข่ก็ย่อมแตก ถ้าหากตระกูลเซียวล้มละลายแล้ว แกคิดว่าแกจะมีชีวิตที่ดีได้เหรอ?”
เซียวฉางเฉียนแอบด่าในใจ คุณหญิงใหญ่พอจะเดาได้ว่าเขามี10ล้าน เปิดปากก็จะขอเงิน 8 ล้าน?
เงินนี้ ตนเองจะไม่ให้สักแดงเดียว!
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาแสดงสีหน้าเป็นเชิงตกลง ขณะเดียวกันก็แอบขยิบตาให้เฉียนหงเย่น
หลังจากนั้น เซียวฉางเฉียนกล่าวกับคุณหญิงใหญ่ว่า “แม่ ผมกับหงเย่นจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ แม่รออยู่ที่บ้านน่ะ”
คุณหญิงใหญ่เซียวรู้สึกพอใจจึงได้พยักหน้า “รีบไปรีบกลับ”
เซียวฉางเฉียนกับเฉียนหงเย่นออกจากบ้าน ทันทีที่เฉียนหงเย่นก้าวออกจากบ้าน เธอแทบอดใจรอไม่ไหวจึงถามว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ?! ทำไมสัญญากับคุณหญิงใหญ่ ว่าจะให้เงินเธอ 8 ล้าน? เรามีเงินทั้งหมดเพียง 15 ล้านเท่านั้น!”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...