ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4209
เย่เฉินถามอีกครั้ง “เฟ่ยฮ่าวหยางสมควรตายไหม?”
เฟ่ยเจี้ยนจงโค้งมือของเขาและพูดว่า "เรียนคุณเย่ สัตว์เดรัจฉานแบบนี้ สมควรยิ่งกว่าตาย มันควรจะถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ!"
"ดี!" เย่เฉินพยักหน้า เขามองไปรอบๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ในเมื่อพวกคุณไม่มีความคิดเห็นอื่น ผมก็จะส่งเฟยฮ่าวหยางไปตายแล้ว!”
เมื่อเฟ่ยฮ่าวหยางได้ยินแบบนี้ เขาก็บ้าคลั่งขึ้นมาทันทีและตะโกนลั่นว่า "พวกแกมันไอ้สารเลวเห็นคนใกล้ตายไม่ยอมช่วยเหลือ! ถ้าฉันตาย ต่อให้เป็นผีก็ไม่ปล่อยพวกแกไป!"
เฟ่ยเสวปิง เฟ่ยซานไห่และเฟ่ยเจี้ยนจง แต่ละคนล้วนไม่กล้ามองหน้าเขา
พวกเขาค่อนข้างเชื่อโชคลางอยู่บ้างและกลัวว่าเมื่อเฟ่ยฮ่าวหยางตายไปแล้วจะมาหาพวกเขาเพื่อแก้แค้นจริงๆ
ในเวลานี้เย่เฉินมองไปที่เฟ่ยฮ่าวหยางและพูดอย่างเย็นชาว่า "เฟ่ยฮ่าวหยาง ถ้าโลกนี้มีผีจริงๆ อย่างนั้นในเวลานี้ ไม่รู้ว่าจะมีวิญญาณผู้บริสุทธิ์ที่รอนายอยู่ที่นั่นกี่คน! ถึงเวลาส่งนายไปเพื่อพบกับพวกเขาแล้ว!"
เมื่อเฟ่ยฮ่าวหยางได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเขาก็ตื่นตะลึงไปทันที เขาเปิดปากอยากพูดบางอย่าง แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
เพราะในเวลานี้ เย่เฉินได้เหนี่ยวไกไปแล้ว!
เมื่อเสียงดังขึ้น สมองหลังของเฟ่ยฮ่าวหยางก็ระเบิดออกมาและล้มลงกับพื้น แน่นิ่งไปในทันที!
ตรงกลางหน้าผากของเขามีรูกระสุนหนาเท่านิ้วหัวแม่มือ และมีของเหลวสีแดงสีขาวออกมาไม่หยุด!
คนในตระกูลเฟ่ยแต่ละคนล้วนหน้าซีดขาว พวกเขาหันศีรษะในทันทีและไม่กล้ามองเฟ่ยฮ่าวหยางอีกต่อไป
เฟ่ยเสวปิงและเฟ่ยซานไห่ร้องไห้ออกมาทันที ขณะที่เฟ่ยเจี้ยนจงก็ร้องไห้ออกมาเช่นกัน
ท้ายที่สุดแล้วนี่ก็คือลูกชาย หลานชาย และเหลนชายที่พวกเขาเลี้ยงดูมากว่า 20 ปี ในใจลึกๆก็ยังมีความรู้สึกรักใคร่ผูกพัน
เฟ่ยเสวปิงรีบไปตรงหน้าเฟ่ยฮ่าวหยางและโอบเขาเอาไว้ ก่อนจะร้องไห้กับเย่เฉินและพูดว่า "คุณเย่ ผมขอพาฮ่าวหยางไปจัดงานศพที่บ้านก่อนได้ไหม ... "
"ไม่!" เย่เฉินพูดอย่างเย็นชาว่า “เด็กผู้หญิงเหล่านั้นถูกเขาฆ่าตายไปโดยไม่เหลือแม้กระทั่งศพ ดังนั้นเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะตายไปอย่างสงบ”
พูดจบ เขาก็หันไปหาว่านพั่วจวินและเอ่ยสั่ง “พั่วจวิน ให้ใครสักคนเอาร่างของเฟ่ยฮ่าวหยางออกไป หาที่เผาศพ แล้วเทขี้เถ้าลงทะเลโดยตรง"
ว่านพั่วจวินพูดทันทีว่า "ได้ครับคุณเย่ ผมรับคำสั่ง!"
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า "คุณเย่ไม่ต้องกังวล ฉันพูดได้ทำได้ และจะจัดการกับมันอย่างเหมาะสม"
เย่เฉินชี้ไปที่ร่างของเฉียวเฟยหยุนและพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมเอาเรื่องของตระกูลเฉียวประกาศออกไปด้วย ฉันขอให้พั่วจวินเตรียมรายชื่อเอาไว้แล้วชุดหนึ่ง ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมสกปรกของพวกเขาได้รับการระบุเอาไว้แล้ว คุณสามารถเผยแพร่ออกไปพร้อมกันได้เลย"
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างไม่ลังเล "ตกลงค่ะคุณเย่ ประมุขว่านโปรดส่งรายชื่อมาให้ฉัน ฉันจะไม่ทำให้มันตกหล่นไปสักรายการ"
เย่เฉินหันไปมองว่านพั่วจวินและพูดว่า "พั่วจวิน เอารายชื่อให้คุณหนูเฟ่ย"
ว่านพั่วจวินก้าวไปข้างหน้าทันทีและพูดด้วยความเคารพ "ได้ครับคุณเย่ ผมรับคำสั่ง!"
เย่เฉินพูดอีกว่า “ใช่สิ ฉันยังมีอีกงานให้นาย”
ว่านพั่วจวินรีบพูดว่า "คุณเย่ได้โปรดเอ่ย!"
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “ก่อนรุ่งสาง จงฆ่าทุกคนในรายชื่อ ห้ามเหลือไว้สักคน!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...