ดังนั้น เฟ่ยเจี้ยนจงจึงรอท่าทีจากเย่เฉินมาโดยตลอด ไม่อย่างนั้น ชายชราผู้โดดเดี่ยวอย่างเขา คงไม่สามารถยึดอำนาจผู้นำตระกูลกลับมาได้เพียงแค่การสนับสนุนจากหลานสาวเท่านั้น
ขณะที่พวกเขากำลังปิดบังความคิดที่ชั่วร้าย จู่ๆเย่เฉินก็เปิดปากพูดกับพวกเขาทันทีว่า “พวกคุณสองคน คนหนึ่งคือผู้นำของตระกูลเฟ่ยคนปัจจุบัน อีกคนคือผู้นำคนก่อน เฟ่ยฮ่าวหยางได้กระทำเรื่องชั่วช้าเดรัจฉานไปมากมายภายใต้จมูกของพวกคุณ พวกคุณที่เป็นผู้นำตระกูล ล้วนก็มีส่วนรับผิดชอบต่อการดูแลที่ไม่เหมาะสม ดังนั้นผมเลยอยากรู้ว่า ตอนนี้พวกคุณมีคำพูดอะไรไหม?”
เฟ่ยซานไห่ตกใจ เขารีบพูดว่า “คุณเย่ ผมเป็นผู้นำตระกูลเฟ่ยมาไม่ถึงครึ่งเดือน ความรับผิดชอบนี้ไม่ควรตกอยู่กับผม ได้โปรดคุณช่วยแยกแยะด้วย!”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เฟ่ยเจี้ยนจงอีกครั้งและพูดกับเย่เฉินว่า "คุณเย่ ในช่วงชีวิตกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมาของฮ่าวหยาง เวลากว่า 99% คือช่วงเวลาที่พ่อของผมเฟ่ยเจี้ยนจงเป็นผู้นำตระกูลเฟ่ย ดังนั้นเรื่องนี้เขาจึงยากจะหนีพ้นความผิด!"
เมื่อเฟ่ยเจี้ยนจงแบบนี้ การแสดงออกของเขาก็น่าเกลียดถึงขีดสุด
ลูกชายของตนโยนความผิดมาให้ แน่นอนว่าเขาโกรธอย่างมาก อีกทั้งเขายังรู้ว่าเย่เฉินกำลังหมายถึงอะไร เฟ่ยฮ่าวหยางไม่ได้ก่อเรื่องนี้ขึ้นเพียงครั้งสองครั้ง แต่ทำมาเป็นเวลาหลายปีติดต่อกัน เวลาหลายปีนี้ตนเองนั่งในตำแหน่งผู้นำมาโดยตลอด แต่ดเขากลับไม่รู้เรื่องที่เฟ่ยฮ่าวหยางทำลงไปเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นตนเองย่อมมีความผิดที่ยากจะผลักภาระออกไปได้
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงก้าวไปข้างหน้าแล้วประสานมือคำนับ ก่อนจะพูดว่า "คุณเย่ ซานไห่พูดถูก เรื่องนี้ผมมีความผิดยากจะหนีพ้นจริงๆ คุณเย่ได้โปรดลงโทษ!"
เย่เฉินโบกมือ: “ผมจะไม่ลงโทษคุณแล้ว ยังไงเสียคุณก็อายุปู่นนี้แล้ว ต่อให้ฆ่าคนไป ศาลก็ไม่ตัดสินคุณแล้ว”
เฟ่ยเจี้ยนจงคลายความเคร่งเครียดลงไปทันที เขารีบโค้งคำนับอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “ขอบคุณคุณเย่ที่มีเมตตา!”
เมื่อทั้งสองได้ยินแบบนั้น หัวใจของพวกเขาก็เต้นรัวในทันใด
ใครจะไปคิดว่า วินาทีก่อนหน้านี้พวกเขายังรู้สึกซาบซึ้งต่อความเมตตาของเย่เฉินอยู่เลย แต่วินาทีนี้เย่เฉินกลับเอ่ยประโยคแบบนี้ออกมา
เฟ่ยซานไห่อดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมา "คุณเย่...อย่างที่คุณพูดเมื่อกี้ ความรับผิดชอบของผมมีเพียง 1% ซึ่งแทบจะนับอะไรไม่ได้เลย นี่ไม่สมควรนับว่าเป็นจุดด่างพร้อยนี่ครับ?"
เย่เฉินขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไม? ร้อยละหนึ่งก็ไม่ถือเป็นจุดด่างพร้อยแล้วหรือไงกัน? นอกจากนี้ คุณคิดว่าคุณมีจุดด่างพร้อยเพียงแค่เรื่องนี้หรือไง? เฟ่ยซานไห่ อย่าลืมว่าตอนแรกคุณยึดตำแหน่งของพ่อตัวเองมา แถมยังส่งคนไปตามฆ่าเขาทุกที่ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันให้สำนักว่านหลงคุ้มครองชีวิตของเขา ป่านนี้เขาคงถูกคุณฆ่าตายไปแล้ว! หรือคุณจะลองเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปดูแล้วถามประชาชนในสหรัฐอเมริกาดูว่าพวกเขาคิดอย่างไร”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...