“นี่…นี่…”
เฟ่ยซานไห่พูดไม่ออก
ถ้ามีคนพูดถึงว่าเขาได้ตำแหน่งผู้นำตระกูลมาได้อย่างไร เขาสามารถพูดได้อย่างมั่นใจว่า ตนาได้มาโดยวิธีการทางกฎหมาย
นี้ คือสิ่งที่เรียกว่ามีเหตุมีผล
ทุกยุคสมัยและทุกประเทศ เมื่อใดก็ตามที่เป็นงานใหญ่ล้วนต้องให้ความสำคัญกับการมีเหตุมีผล แม้แต่ผู้รุกรานที่ชั่วช้าที่สุดก็ยังสามารถสร้างคำโกหกอันสวยหรูได้ นับประสาอะไรกับเฟ่ยซานไห่
อย่างไรก็ตาม ถ้าผู้คนรู้ว่าเขาส่งคนไปไล่ฆ่าพ่อของตัวเองไปทั่วโลก อย่างนั้นนี่ก็ไม่ใช่การมีเหตุมีผลแล้ว
เมื่อเรื่องอื้อฉาวดังกล่าวถูกเปิดเผยไปก็เป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะยังคงเป็นผู้นำตระกูลต่อไป ถึงตอนนั้นเขาคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรับผิดและลาออก
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ทำได้เพียงพยายามครั้งสุดท้ายและพูดว่า “คุณเย่ ยังไงทั้งพ่อและผมล้วนมีจุดด่างพร้อยอยู่ทั้งคู่และไม่เหมาะที่จะเป็นผู้นำตระกูลอีกต่อไป อย่างนั้นก็ปล่อยให้เฟ่ยเสวปิงลูกชายของผมรับหน้าที่ต่อเถอะ!"
สำหรับเฟ่ยซานไห่ ถ้าในท้ายที่สุดเขาต้องสละตำแหน่ง อย่างนั้นเขาย่อมต้องสละตำแหน่งนี้ไปให้ลูกชายของเขา
อย่างไรก็ตาม เย่เฉินกลับปฏิเสธเขาโดยไม่ลังเลและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ทำไม? คดีของเฟยฮ่าวหยางใกล้จะถูกเปิดเผย คุณก็ต้องการให้พ่อของเฟ่ยฮ่าวหยางเป็นผู้นำตระกูลทันที? คุณคิดว่าใครที่มีจุดด่างพร้อยมากที่สุดคนนั้นเหมาะสมกับตำแหน่งผู้นำตระกูลที่สุดหรือไง?”
“ผม...เอ่อ…” เฟ่ยซานไห่พูดไม่ออก
เขาค่อยตระหนักได้ว่า เมื่อเย่เฉินโยนทฤษฎีจุดด่างพร้อยนี้ออกมา ไม่เพียงแต่ตัวเขาและพ่อของตนเท่านั้นที่ถูกปัดตก แต่นี่ยังรวมไปถึงลูกชายคนโตของเขาเฟ่ยเสวปิงด้วย
ขณะที่เขาคิดจะเสนอชื่อลูกชายคนที่สองของเขา แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆสมองของเขาก็ได้สติกลับมา “เย่เฉินอ้อมไปมาตั้งนานก็เพราะอยากให้เข่อซินเป็นผู้นำตระกูลสินะ?! เหตุผลที่เขาไม่พูดออกมาให้ชัดเจน จะต้องเป็นเพราะเขาต้องผลักเรือไปตามแม่น้ำ ปล่อยให้คนอื่นไม่มีอะไรจะพูดอีก อย่างนั้นหากฉันยังคงกัดฟันต่อไป เกิดเขาไม่พอใจขึ้นมา จุดจบของฉันคงไม่ดีแย่...” "
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รีบพูดขึ้น "คุณเย่...ในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมยังมีตัวเลือกที่เหมาะสมกว่าอยู่...”
เฟ่ยเจี้ยนจงเองก็ไม่คาดคิดว่า เฟ่ยซานไห่จะเปลี่ยนไปรวดเร็วแบบนี้ และเสนอหลานสาวของเขาเฟ่ยเข่อซินให้มาเป็นผู้นำตระกูลโดยตรง
เขาอดคิดในใจไม่ได้ว่า “ซานไห่เห็นความตั้งใจของเย่เฉินแล้วและเริ่มใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ทำให้เย่เฉินและเข่อซินพอใจ…”
เย่เฉินมองไปที่เฟ่ยเจี้ยนจงและถามว่า "คุณท่านเฟ่ย คุณคิดอย่างไรกับข้อเสนอของเฟ่ยซานไห่?"
เฟ่ยเจี้ยนจงทำอะไรไม่ถูกอย่างมาก เขารู้ว่า ความปรารถนาที่จะทวงตำแหน่งผู้นำตระกูลคืนกลับมานั้นถือว่าได้ถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์แล้วในวันนี้
ดูเหมือนว่าภายใต้อิทธิพลของเย่เฉิน ลูกชายของเขาเฟ่ยซานไห่เองก็ไม่สามารถนั่งในตำแหน่งผู้นำตระกูลได้อีกต่อไป
นี่หมายความว่า แม้ว่าตนจะไม่ได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูล แต่อย่างน้อยๆจากนี้ตนก็ไม่ต้องหลบซ่อนตัวจากการไล่ฆ่าอีกต่อไปต
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ทำได้เพียงพูดด้วยความเคารพว่า "คุณเย่ ผมเองก็รู้สึกว่าการให้เข่อซินเป็นผู้นำตระกูลนั้นเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...