ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4213

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย เขามองไปที่เฟ่ยเข่อซินและกล่าวว่า "คุณหนูเฟ่ย คุณคิดว่ายังไง?"

เฟ่ยเข่อซินรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

อันที่จริงเธอไม่เคยคิดว่าตนจะได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลเฟ่ยเลย

ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นเพราะตระกูลเฟ่ยไม่เคยปล่อยให้ผู้หญิงขึ้นมานำตระกูล

ยิ่งไปกว่านั้น ความคิดก่อนหน้านี้ของเธอเองก็เรียบง่ายอย่างมาก ก็คือก่อนที่ปู่ของเธอจะเสียชีวิต เธอจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ของพ่อแม่และสมาชิกในตระกูลเธอให้มากที่สุด เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ครอบครัวของเธอถูกเนรเทศและขับไล่ออกจากตระกูลเมื่อคุณปู่จากไป

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ แต่เดิมเธอต้องการมีที่ยืนในตระกูลเฟ่ยด้วยความพยายามของเธอเอง แต่เธอไม่เคยต้องการเป็นผู้นำของตระกูล

ดังนั้นเธอจึงลังเลเล็กน้อยและไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

เย่เฉินรู้ว่าเฟ่ยเข่อซินแตกต่างจากซ่งหวั่นถิงและเฮเลน่า

ซ่งหวั่นถิงไม่มีพ่อแม่ เธอมีความสัมพันธ์ที่ล้ำลึกกับคุณท่านซ่ง ในเวลาเดียวกันเธอก็ไม่มีความทะเยอทะยานอะไร เธอเพียงแค่ต้องการดำเนินธุรกิจของจี๋ชิ่งถังให้ดีๆเท่านั้น ในอนาคตลุงและลูกพี่ลูกน้องของเธอจะเป็นคนรับช่วงต่อผู้นำตระกูล และไม่สนใจธุรกิจเล็กๆ ของเธออีกต่อไป หากเป็นแบบนี้ เธอเองก็จะสามารถมีชีวิตที่มั่นคงได้

เหตุผลที่สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปอย่างมากก็คือยาอายุวัฒนะของเย่เฉิน ที่สำหรับคุณท่านซ่งแล้วมันเย้ายวนใจเขามากเกินไป จนทให้ซ่งหรงวี่สองพ่อลูกมองซ่งหวั่นถิงเป็นหนามตำตา

อาจกล่าวได้ว่า เป็นเพราะการผลักดันของเย่เฉินไปตลอดทาง ที่ทำให้ซ่งหวั่นถิงก้าวไปจนถึงตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งได้

และสำหรับเฮเลน่า เธอมีความทะเยอทะยานมาโดยตลอด แต่เธอกลับไม่มีโอกาสทำมันสำเร็จมาเป็นเวลานานแล้ว จนถึงขนาดที่เธอถูกโอลิเวียน้องสาวของเธอกดขี่ถึงขีดสุด และเป็นเย่เฉินที่ให้โอกาสเธอได้พลิกฟื้นขึ้นมาจนเธอสามารถกลับขึ้นไปและพลิกสถานการณ์กลับมาได้อย่างราบรื่น

ส่วนเฟ่ยเข่อซิน ดูเหมือนว่าจะอยู่ระหว่างพวกเธอทั้งสองคน