เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4224

ครู่ต่อมา คนในตระกูลเฟ่ยนำโดยเฟ่ยเจี้ยนจงและเฟ่ยเข่อซินก็เดินออกจากวิลล่าของตระกูลเฟ่ยและส่งเย่เฉินออกมาด้วยความเคารพ

ในเวลานี้ เฮลิคอปเตอร์จอดรออยู่ที่สนามหญ้านอกประตูเป็นเวลานานแล้ว

เย่เฉินที่รายล้อมไปด้วยคนในตระกูลเฟ่ยเดินมาถึงเฮลิคอปเตอร์ เขาหันไปหาเฟ่ยเข่อซินและพูดว่า "พอแล้ว รีบไปจัดการเรื่องของพวกคุณเองเถอะ"

เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าเบา ๆ และเอ่ยด้วยความเคารพว่า “คุณเย่ เดินทางปลอดภัย"

เย่เฉินมองดูเธอและเอ่ยกำชับเสียงเบาว่า “คุณหนูเฟ่ย ผมจะขอให้ว่านพั่วจวินทิ้งคนเอาไว้บางส่วนเพื่อช่วยเหลือคุณตลอดช่วงเปลี่ยนผ่านนี้ คุณเองก็ต้องตื่นตัวต่อภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นจากในตระกูลเฟ่ย สุนัขนั้นแว้งกัดได้ก็จริง แต่ถ้าหากสามารถฝึกฝนเลี้ยงดูได้ก็จะเป็นประโยชน์เช่นกัน”

เฟ่ยเข่อซินรู้สึกซาบซึ้งอย่างยิ่งและพูดอย่างจริงจังว่า "ขอบคุณคุณเย่ ฉันจะคอยใส่ใจกับมัน... "

เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าเช่นนั้น ผมขอตัวก่อนแล้ว มีเรื่องอะไรก็โทรติดต่อ”

พูดจบ เย่เฉินก็ก้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป

จากนั้น เฮลิคอปเตอร์ก็ออกเดินทางช้าๆ ท่ามกลางความรู้สึกยากจะตัดใจของเฟ่ยเข่อซินและความสนใจของคนในตระกุลเฟ่ย จากนั้นก็มุ่งหน้าบินไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ

ทันทีที่เย่เฉินจากไป คนในตระกูลเฟ่ยหลายคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมาในที่สุด

ในเวลานี้ เฟ่ยซานไห่ก็มีความรู้สึกรอดตาแล้วเช่นกัน ทั้งตัวของเขาผ่อนคลายในทันที ราวกับว่าทั้งร่างใช้แรงทั้งหมดไปแล้ว

ลูกชายของเขา เฟ่ยเสวปิงเองก็เหมือนกัน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน