ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4224
ครู่ต่อมา คนในตระกูลเฟ่ยนำโดยเฟ่ยเจี้ยนจงและเฟ่ยเข่อซินก็เดินออกจากวิลล่าของตระกูลเฟ่ยและส่งเย่เฉินออกมาด้วยความเคารพ
ในเวลานี้ เฮลิคอปเตอร์จอดรออยู่ที่สนามหญ้านอกประตูเป็นเวลานานแล้ว
เย่เฉินที่รายล้อมไปด้วยคนในตระกูลเฟ่ยเดินมาถึงเฮลิคอปเตอร์ เขาหันไปหาเฟ่ยเข่อซินและพูดว่า "พอแล้ว รีบไปจัดการเรื่องของพวกคุณเองเถอะ"
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าเบา ๆ และเอ่ยด้วยความเคารพว่า “คุณเย่ เดินทางปลอดภัย"
เย่เฉินมองดูเธอและเอ่ยกำชับเสียงเบาว่า “คุณหนูเฟ่ย ผมจะขอให้ว่านพั่วจวินทิ้งคนเอาไว้บางส่วนเพื่อช่วยเหลือคุณตลอดช่วงเปลี่ยนผ่านนี้ คุณเองก็ต้องตื่นตัวต่อภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นจากในตระกูลเฟ่ย สุนัขนั้นแว้งกัดได้ก็จริง แต่ถ้าหากสามารถฝึกฝนเลี้ยงดูได้ก็จะเป็นประโยชน์เช่นกัน”
เฟ่ยเข่อซินรู้สึกซาบซึ้งอย่างยิ่งและพูดอย่างจริงจังว่า "ขอบคุณคุณเย่ ฉันจะคอยใส่ใจกับมัน... "
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าเช่นนั้น ผมขอตัวก่อนแล้ว มีเรื่องอะไรก็โทรติดต่อ”
พูดจบ เย่เฉินก็ก้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป
จากนั้น เฮลิคอปเตอร์ก็ออกเดินทางช้าๆ ท่ามกลางความรู้สึกยากจะตัดใจของเฟ่ยเข่อซินและความสนใจของคนในตระกุลเฟ่ย จากนั้นก็มุ่งหน้าบินไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ
ทันทีที่เย่เฉินจากไป คนในตระกูลเฟ่ยหลายคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมาในที่สุด
ในเวลานี้ เฟ่ยซานไห่ก็มีความรู้สึกรอดตาแล้วเช่นกัน ทั้งตัวของเขาผ่อนคลายในทันที ราวกับว่าทั้งร่างใช้แรงทั้งหมดไปแล้ว
ลูกชายของเขา เฟ่ยเสวปิงเองก็เหมือนกัน
ในใจของเฟ่ยซานไห่รู้สึกอยู่ไม่สุข
พ่อแม่และญาติของเฟ่ยเข่อซิน ล้วนถูกไล่ออกจากตระกูลเฟ่ยทันทีหลังจากที่เขายึดอำนาจได้
อีกทั้งพี่น้องของเธอที่มีตำแหน่งจริงในบริษัทก็ถูกไล่ออกทันทีเช่นกันโดยไม่มีข้อยกเว้น
นอกจากนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาคุกคามอะไรตนได้ เฟ่ยซานไห่ก็ออกคำสั่งอย่างชัดเจนห้ามไม่ให้พวกเขาเข้าร่วมในกิจกรรมสาธารณะ หลังจากที่เขาได้ตำแหน่งมาอย่างมั่นคงแล้วและคุณท่านใหญ่ตายไปแล้ว ตนถึงค่อยปล่อยพวกเขาเป็นอิสระ
ดังนั้น คนในครอบครัวของเฟ่ยเข่อซินจึงถูกบังคับให้ไปไมอามีและถูกกักบริเวณอยู่ในบ้าน
ตอนนี้จู่ๆเฟ่ยเข่อซินก็กลายเป็นผู้นำตระกูลเฟ่ย อีกทั้งยังได้รับการสนับสนุนจากเย่เฉินและสำนักว่านหลง เฟ่ยซานไห่กังวลว่าเธอจะมาชำระแค้นกับตนเอาทีหลัง ดังนั้นในใจของเขาจึงรู้สึกลนลานเป็นอย่างมาก และทำได้เพียงฝืนเอ่ยออกไปว่า "เข่อซิน... พูดตามความจริง...เรื่องที่ให้ครอบครัวของเธอไปไมแอมีเป็นความตั้งใจของฉันเอง...ฉันรู้สึกว่า พวกเขาไปจากนิวยอร์กแล้ว มันก็จะทำให้ฉันปลอดภัยมากขึ้น..."
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...