ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4243

แต่ตอนนี้ ตัวการที่ก่อกรรมทำชั่วทั้งสองคนของเรื่องล้วนถูกคนที่ลักพาตัวไปฆ่าตายแล้ว ทำให้ทุกคนตื่นเต้นกันขึ้นมาในทันใด!

ในใจของพวกเขาชัดเจนดี ถ้าหากทั้งสองคนถูกจับ เช่นนั้นแล้วทั้งสองคนจะต้องถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิตอย่างแน่นอน

ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงๆ เชื่อว่าทุกๆคนจะต้องไม่พอใจเป็นอย่างมาก

แต่ตอนนี้โจรลักพาตัวที่ลึกลับได้จัดการทั้งสองคนเลวๆนั่นไปแล้ว ยังมีอะไรที่จะสะใจได้มากไปกว่านี้อีกกัน?

ดังนั้นผู้คนจึงไม่ได้เรียกบุคคลลึกลับคนนี้ว่าโจรลักพาตัวอีกแล้ว แต่กลับเริ่มเรียกพวกเขาว่าโจรผดุงความยุติธรรม และยิ่งชื่นชมโจรผดุงความยุติธรรมเหล่านี้อีกด้วย

จากการที่ขาวเน็ตมองนั้น ถ้าหากไม่ใช่โจรผดุงความยุติธรรมที่ลึกลับกลุ่มนี้ลักพาตัวเฟ่ยฮ่าวหยางไป อีกทั้งการกระทำความผิดต่อกฎหมายเหล่านี้ของเขาถูกเปิดเผยออกมา ถ้าอย่างนั้นเฟ่ยฮ่าวหยางไม่เพียงแค่ไม่ได้รับบทลงโทษเพียงเท่านั้น แต่กลับจะยังคงทำร้ายผู้หญิงที่บริสุทธิ์อีกไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ต่อไปอีกด้วย

ดังนั้น โจรผดุงความยุติธรรมนี้ไม่เพียงแต่หยุดพฤติกรรมที่โหดร้ายได้เพียงเท่านั้น แม้กระทั่งยังทำให้คนชั่วตกนรกไปด้วย สามารถพูดได้ว่าเป็นคุณธรรมที่ไม่มีวันสิ้นสุด

จากนั้นคลิปวิดีโอก็ระเบิดแพร่อยู่ในอินเตอร์เน็ต และยังมีตัวอักษรจีนที่ว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วอีกด้วย

คนอเมริกาที่ไม่เข้าใจภาษาจีนจำนวนมาก หลังจากที่ค้นหาความหมายของตัวอักษรจีนนี้แล้ว ก็ได้รับความตกตะลึงมาก ใช้ตัวอักษรนี้วางลงในสื่อโลกออนโลน์ของตัวเอง

แม้กระทั่งยังมีคนที่ชอบสักจำนวนไม่น้อย เช้าตรู่ขึ้นมาก็โทรหาช่างสักของตัวเอง แทบรอไม่ไหวที่อยากจะให้สักคำนี้ลงบนร่างกายของตัวเองในทันที

และเวลานี้ หลี่ญ่าหลินที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืนนั้น เพิ่งจะชงกาแฟเตรียมจะทำให้ตัวเองสดชื่นขึ้นมา

เขาที่อยากจะไขคดีให้ได้ ไม่ได้ออกไปจากออฟฟิศของตัวเองเลยทั้งคืน

เขากำลังรอผลของการไปตรวจสอบจากลูกน้องของตัวเอง และเวลานี้เองจู่ๆก็มีคนมาเคาะประตู ลูกน้องคนหนึ่งพุ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก แล้วโพล่งขึ้นมา : “พล.ต.ท.ครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!”

หลี่ญ่าหลินที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืนได้ยินคำพูดนี้แล้ว ก็รู้สึกวุ่นวายใจขึ้นมาทันที เขารีบเอ่ยถามขึ้น : “เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก?”

ทางอีกฝ่ายรีบบอก : “เฟ่ยฮ่าวหยางตายแล้วครับ! และยังมีเฉียวเฟยหยุนนั่นอีก ตายกันหมดแล้วครับ!”

“อะไรนะ?!” หลี่ญ่าหลินได้ยินแล้ว ก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจทันที : “เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ตั้งแต่ต้นจนจบ ตำรวจนครนิวยอร์กไม่สามารถคว้าโอกาสเอาไว้ได้เลย หาทางกู้หน้ากลับมา แต่ตอนนี้เฟ่ยฮ่าวหยางก็ตายแล้ว หลี่ญ่าหลินรู้สึกว่าสิ่งเดียวที่ตัวเองสามารถทำได้ก็คือจับตัวโจรลักพาตัวมาให้ได้

มีเพียงต้องจับโจรลักพาตัวเหล่านั้นมา ถึงจะสามารถพิสูจน์ได้ว่าตำรวจนครนิวยอร์กยังมีประโยชน์อยู่บ้างเล็กน้อย

แต่ในใจของหลี่ญ่าหลินยังมีอีกหนึ่งความกังวล ถ้าหากหาเบาะแสเจอแล้วจริงๆ ควรจะจับตัวคนมาหรือเปล่า?

ไม่จับ ตำรวจก็จะไม่มีหน้ามีตาหลงเหลืออยู่แล้ว ศาลยุติธรรมก็จะได้รับยั่วยุด้วยเช่นกัน

แต่ถ้าหากจับมาแล้วจริงๆ จะอธิบายกับประชาชนอย่างไร?

เพราะถึงอย่างไร โจรลักพาตัวเหล่านี้ก็ได้กลายเป็นผู้กล้าที่ผดุงความยุติธรรมในสายตาของทุกคนไปแล้ว ตำรวจได้จับตัวคนร้าย แต่สุดท้ายแล้วกลับจับตัวผู้กล้าที่ผดุงความยุติธรรมมาแทน ประชาชนจะต้องด่าว่าพวกเขาอย่างแน่นอน......

และในขณะนี้เอง หลี่ญ่าหลินก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง ไม่รู้เลยว่าควรจะทำอย่างไรดี

แล้วลูกน้องที่ถูกส่งไปสืบเรื่องนั้นก็โทรมาหาเขาในเวลานี้ พลางเอ่ยขึ้น : “หัวหน้า มีเบาะแสแล้วครับ!”