ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4247
ว่าแล้ว หลี่ญ่าหลินก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง : “อีกทั้งนายดูนะ เธอไม่ใช่ว่าพอหลังจากที่นายออกไปแล้วก็รีบตามไปทันทีเหรอ เธอรอให้ฉันออกไปก่อนแล้วถึงได้ออกมา รู้สึกว่าดูเหมือนกับมีเจตนาจะหลบนายเลย”
“อันนี้.......” อานโฉงชิวเองก็คิดไม่ออกถึงสาเหตุนี้เช่นกัน เขาเอ่ยขึ้น : “นายว่าเธอไม่ได้เอายาให้ฉันโดยตรง อาจจะเป็นเพราะกลัวว่าฉันจะไม่เชื่อหรือเปล่า? ถ้าหากฉันไม่เชื่อมั่นในยาของเธอ จะรับหรือไม่นั้นก็เป็นปัญหาหนึ่ง รับไปแล้วจะให้คุณท่านทานไหมก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง”
หลี่ญ่าหลินถอนหายใจออกมาพลางเอ่ยขึ้น : “อาจจะมั้ง แต่ฉันรู้สึกว่า เรื่องนี้ไม่ซักเรื่องเลยที่ตรรกะจะดูราบรื่นสมบูรณ์ทั้งหมด”
อานโฉงชิวว่า : “เอาล่ะ นายเองก็ไม่ต้องสงสัยให้มันมากเกินไปเลย เมื่อกี้ฉันได้รับข่าวว่าโฆษกผู้แถลงข่าวของตระกูลเฟ่ยประกาศออกมาว่าตระกูลเฟ่ยจะเปิดงานแถลงข่าวตอนแปดโมงเช้า ตอนนั้นบนอินเตอร์เน็ตก็จะมีถ่ายทอดสดไปด้วย คาดว่าสาวน้อยที่ขึ้นรับตำแหน่งใหม่คนนั้นจะยื่นมือออกมาเพื่อกอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้ายนี้”
หลี่ญ่าหลินหัวเราะ : “กอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้าย....ความยุ่งเหยิงนี้ ฉันดูแล้วเปลี่ยนเป็นใครก็จัดการไม่ได้หรอก”
อานโฉงชิวเอ่ยขึ้น : “เวลานี้ถ้าหากกระทำการอย่างเด็ดขาดไม่ลังเล ยังมีโอกาสได้ ก็ดูว่าสาวน้อยคนนี้จะมีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวหรือเปล่า”
หลี่ญ่าหลินยิ้มพลางเอ่ยขึ้น : “ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองดูว่าสาวน้อยคนนี้จะมีความสามารถมากขนาดไหนกันแน่! ถ้าหากเธอสามารถกอบกู้สถานการณ์วิกฤตได้ พยายามทำให้ความเคียดแค้นของประชาชนผ่อนคลายลงได้บ้าง ก็นับว่าเป็นการช่วยฉันได้เลยล่ะ ไม่อย่างนั้น ฉันแม่งกลุ้มใจตายเลย....”
ว่าแล้วหลี่ญ่าก็ทอดถอนใจด้วยความหดหู่ : “เฟ่ยฮ่าวหยางตายไปแล้ว เฉียวเฟยหยุนก็ตายแล้ว ยังลากเด็กสาวอีกเป็นหลายสิบคนที่ถูกทำร้ายมาด้วยอีก คดีที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคนมากมายขนาดนี้ เป็นการเอาหน้าของพวกเราตำรวจนครนิวยอร์กมาเหยียบลงบนพื้นปูนอย่างบ้าคลั่งจริงๆ.....”
อานโฉงชิวเอ่ยขึ้น : “ดีที่เด็กผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้หายตัวไปในนครนิวยอร์ก นี่พวกนายก็ยังสามารถทำให้ตัวเองหลุดพ้นมาได้”
ว่าแล้ว อานโฉงชิวก็พูดเตือนขึ้นมา : “แต่ญ่าหลิน นายจะต้องคิดหาวิธีทำให้สถานการณ์นิ่งก่อน จะทำให้เรื่องมันดำเนินต่อไปไม่ได้นะ”
ลูกน้องเอ่ยขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก : “มีคนพบศพลอยขึ้นมาจากปากแม่น้ำฮัดสันสิบกว่าศพครับ ที่ร่างของศพทุกศพมีทุ่นผูกเอาไว้ และบนร่างก็ยังใช้โซ่กับตะกั่วที่จมน้ำอยู่ผูกเอาไว้ด้วยครับ ฆาตกรตั้งใจที่จะให้พวกเขาลอยอยู่บนผิวน้ำในตำแหน่งที่ไม่เกินหนึ่งเมตร ตอนเช้าตรู่มีเรือเห็นว่าในน้ำมีสิ่งของแกว่งไปมาอยู่ ยังคิดว่าเป็นปลาตัวใหญ่อะไรแบบนั้น ตามไปข้างหน้าถึงได้พบว่าเป็นคนตายทั้งหมดเลยครับ.....”
“ชิบหาย!” หลี่ญ่าหลินกระโดดลุกขึ้นพลางโพล่งออกมา : “ทำไมถึงตายมากมายขนาดนี้?! สถานะของผู้ตายตรวจสอบแล้วหรือยัง?!”
“ตรวจสอบแล้วครับ” ลูกน้องเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก “หน่วยงานสาขาที่ใกล้ที่สุดส่งคนไปแล้ว จากการตรวจค้นสถานที่เกิดเหตุขั้นแรก สามารถมั่นใจได้ว่าผู้ตายแทบจะทั้งหมดล้วนแต่เป็นบุคคลที่เป็นที่นับถือยกย่องในนครนิวยอร์กและเป็นลูกชายของตระกูลใหญ่ๆทั้งนั้นด้วยครับ.....”
“หนึ่งในนี้มีทายาทของตระกูลรอธส์ไชลด์ และยังมีลูกชายคนโตของตระกูลฮัดสัน.....ลูกเขยตระกูลขุนนางอังกฤษของตระกูลแบรนดท์......”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...