ว่าแล้ว หลี่ญ่าหลินก็เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง : “อีกทั้งนายดูนะ เธอไม่ใช่ว่าพอหลังจากที่นายออกไปแล้วก็รีบตามไปทันทีเหรอ เธอรอให้ฉันออกไปก่อนแล้วถึงได้ออกมา รู้สึกว่าดูเหมือนกับมีเจตนาจะหลบนายเลย”
“อันนี้.......” อานโฉงชิวเองก็คิดไม่ออกถึงสาเหตุนี้เช่นกัน เขาเอ่ยขึ้น : “นายว่าเธอไม่ได้เอายาให้ฉันโดยตรง อาจจะเป็นเพราะกลัวว่าฉันจะไม่เชื่อหรือเปล่า? ถ้าหากฉันไม่เชื่อมั่นในยาของเธอ จะรับหรือไม่นั้นก็เป็นปัญหาหนึ่ง รับไปแล้วจะให้คุณท่านทานไหมก็เป็นอีกปัญหาหนึ่ง”
หลี่ญ่าหลินถอนหายใจออกมาพลางเอ่ยขึ้น : “อาจจะมั้ง แต่ฉันรู้สึกว่า เรื่องนี้ไม่ซักเรื่องเลยที่ตรรกะจะดูราบรื่นสมบูรณ์ทั้งหมด”
อานโฉงชิวว่า : “เอาล่ะ นายเองก็ไม่ต้องสงสัยให้มันมากเกินไปเลย เมื่อกี้ฉันได้รับข่าวว่าโฆษกผู้แถลงข่าวของตระกูลเฟ่ยประกาศออกมาว่าตระกูลเฟ่ยจะเปิดงานแถลงข่าวตอนแปดโมงเช้า ตอนนั้นบนอินเตอร์เน็ตก็จะมีถ่ายทอดสดไปด้วย คาดว่าสาวน้อยที่ขึ้นรับตำแหน่งใหม่คนนั้นจะยื่นมือออกมาเพื่อกอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้ายนี้”
หลี่ญ่าหลินหัวเราะ : “กอบกู้สถานการณ์ที่เลวร้าย....ความยุ่งเหยิงนี้ ฉันดูแล้วเปลี่ยนเป็นใครก็จัดการไม่ได้หรอก”
อานโฉงชิวเอ่ยขึ้น : “เวลานี้ถ้าหากกระทำการอย่างเด็ดขาดไม่ลังเล ยังมีโอกาสได้ ก็ดูว่าสาวน้อยคนนี้จะมีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวหรือเปล่า”
หลี่ญ่าหลินยิ้มพลางเอ่ยขึ้น : “ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองดูว่าสาวน้อยคนนี้จะมีความสามารถมากขนาดไหนกันแน่! ถ้าหากเธอสามารถกอบกู้สถานการณ์วิกฤตได้ พยายามทำให้ความเคียดแค้นของประชาชนผ่อนคลายลงได้บ้าง ก็นับว่าเป็นการช่วยฉันได้เลยล่ะ ไม่อย่างนั้น ฉันแม่งกลุ้มใจตายเลย....”
ว่าแล้วหลี่ญ่าก็ทอดถอนใจด้วยความหดหู่ : “เฟ่ยฮ่าวหยางตายไปแล้ว เฉียวเฟยหยุนก็ตายแล้ว ยังลากเด็กสาวอีกเป็นหลายสิบคนที่ถูกทำร้ายมาด้วยอีก คดีที่เกี่ยวข้องกับชีวิตคนมากมายขนาดนี้ เป็นการเอาหน้าของพวกเราตำรวจนครนิวยอร์กมาเหยียบลงบนพื้นปูนอย่างบ้าคลั่งจริงๆ.....”
อานโฉงชิวเอ่ยขึ้น : “ดีที่เด็กผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้หายตัวไปในนครนิวยอร์ก นี่พวกนายก็ยังสามารถทำให้ตัวเองหลุดพ้นมาได้”
ว่าแล้ว อานโฉงชิวก็พูดเตือนขึ้นมา : “แต่ญ่าหลิน นายจะต้องคิดหาวิธีทำให้สถานการณ์นิ่งก่อน จะทำให้เรื่องมันดำเนินต่อไปไม่ได้นะ”
ลูกน้องเอ่ยขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก : “มีคนพบศพลอยขึ้นมาจากปากแม่น้ำฮัดสันสิบกว่าศพครับ ที่ร่างของศพทุกศพมีทุ่นผูกเอาไว้ และบนร่างก็ยังใช้โซ่กับตะกั่วที่จมน้ำอยู่ผูกเอาไว้ด้วยครับ ฆาตกรตั้งใจที่จะให้พวกเขาลอยอยู่บนผิวน้ำในตำแหน่งที่ไม่เกินหนึ่งเมตร ตอนเช้าตรู่มีเรือเห็นว่าในน้ำมีสิ่งของแกว่งไปมาอยู่ ยังคิดว่าเป็นปลาตัวใหญ่อะไรแบบนั้น ตามไปข้างหน้าถึงได้พบว่าเป็นคนตายทั้งหมดเลยครับ.....”
“ชิบหาย!” หลี่ญ่าหลินกระโดดลุกขึ้นพลางโพล่งออกมา : “ทำไมถึงตายมากมายขนาดนี้?! สถานะของผู้ตายตรวจสอบแล้วหรือยัง?!”
“ตรวจสอบแล้วครับ” ลูกน้องเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก “หน่วยงานสาขาที่ใกล้ที่สุดส่งคนไปแล้ว จากการตรวจค้นสถานที่เกิดเหตุขั้นแรก สามารถมั่นใจได้ว่าผู้ตายแทบจะทั้งหมดล้วนแต่เป็นบุคคลที่เป็นที่นับถือยกย่องในนครนิวยอร์กและเป็นลูกชายของตระกูลใหญ่ๆทั้งนั้นด้วยครับ.....”
“หนึ่งในนี้มีทายาทของตระกูลรอธส์ไชลด์ และยังมีลูกชายคนโตของตระกูลฮัดสัน.....ลูกเขยตระกูลขุนนางอังกฤษของตระกูลแบรนดท์......”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...