ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4246

หลี่ญ่าหลินคิดมาถึงตรงนี้แล้ว ก็ยิ่งรู้สึกว่าบนร่างของเด็กหนุ่มคนนั้นดูเหมือนกับมีความลับบางอย่าง

เขารู้สึกว่า คนหนึ่งคนไม่ว่าจะบ้าระห่ำ หรือแข็งแกร่ง ก็จะต้องมีความมั่นใจที่เพียงพอ ดังนั้นเขาอยากจะทำเรื่องราวให้ชัดเจน ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นทำไมถึงได้มีความมั่นใจในการสู้กับเฟ่ยเสวปิงอย่างซึ่งๆหน้าได้

เขาดูแล้ว เด็กหนุ่มคนนี้ ไม่น่าว่าจะกลายเป็นจุดที่บุกทะลวงจุดหนึ่งก็ได้

แต่ตอนนี้เขารู้สึกกลุ้มใจที่สุดก็คือ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถึงจะสามารถติดต่อกับเด็กหนุ่มคนนั้นได้อย่างสมเหตุสมผล

เพราะถึงอย่างไร ถ้าหากเป็นการเข้าใกล้คนๆหนึ่งโดยไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ เขาจะต้องสงสัยในเจตนารมณ์ของอีกฝ่ายที่เข้าใกล้ตัวเองอย่างแน่นอน

สำหรับคนฉลาด ถ้าหากรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ ก็จะมีมาตรการในการรับมือขึ้นมาทันที ทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถหาจุดบุกทะลวงใดๆได้เลย

และขณะที่เขากำลังรู้สึกกลุ้มใจกับเรื่องนี้อยู่นั้น ทันใดนั้นเองอานโฉงชิวก็โทรมาหาเขา

หลี่ญ่าหลินกดรับสายทันทีโดยไม่มีการลังเลใดๆ

ในสายนั้น อานโฉงชิวเอ่ยถามขึ้นอย่างเข้าประเด็น : “ญ่าหลิน เมื่อคืนทางนายมีพบเจออะไรใหม่ๆบ้างหรือเปล่า?”

ความจริงแล้ว อานโฉงชิวเมื่อคืนนี้ก็ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ในหัวคอยคิดอยู่ตลอดว่ากู้ชิวอี๋รู้ข่าวเรื่องอาการป่วยหนักของคุณท่านได้อย่างไร

แต่ถึงอย่างไรแล้วเขาก็บอกกับหลี่ญ่าหลินไปแล้วเมื่อวานว่าไม่อยากให้ต้องไปสืบเรื่องกู้ชิวอี๋ ดังนั้นตอนนี้ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามหลี่ญ่าหลินตรงๆ ทำได้เพียงเอ่ยถามอย่างไม่จริงจังนักว่ามีเจออะไรใหม่ๆหรือเปล่า

“ใช่” หลี่ญ่าหลินอุทาน : “ว่าไปแล้วคุณกู้คนนี้มีความชอบธรรมและเมตตาที่ลึกซึ้งจริงๆ หลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้ ก็รีบไปที่ลอสแอนเจลิสอย่างรวดเร็ว ดูแล้วที่เธอไปที่ลอสแอนเจลิส ไม่ใช่ไปเยี่ยมเยียนหรอก แต่ไปเพื่อช่วยคุณท่านเสียมากกว่า”

อานโฉงชิวเอ่ยขึ้นมาจากใจ : “ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ เรื่องราวที่อยากจะปกปิดเป็นแบบนี้....ว่าแล้วนี่พวกเราตระกูลอานก็ติดหนี้บุญคุณครั้งใหญ่กว่าเดิมกับคุณก็แล้วสิ...”

หลี่ญ่าฟลินอืมตอบรับ แต่ไม่นานก็พึมพำขึ้นมาอย่างสงสัย : “โฉงชิว มีเรื่องนึงที่ฉันไม่เข้าใจ ฉันพูดออกมานายอย่าถือสานะ”

อานโฉงชิวว่า : “นายก็พูดมาสิ”

หลี่ญ่าหลิน : “นายดูนะ ในเมื่อที่ตัวคุณกู้คนนี้สามารถมียาที่ช่วยคุณท่านเอาไว้ได้ อีกทั้งเธอเองก็รู้ว่าตอนนั้นนายเองก็อยู่ข้างล่าง ถ้าอย่างนั้นนายว่าทำไมเธอถึงไม่เอายาให้นายเลยล่ะ?”