ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4246
หลี่ญ่าหลินคิดมาถึงตรงนี้แล้ว ก็ยิ่งรู้สึกว่าบนร่างของเด็กหนุ่มคนนั้นดูเหมือนกับมีความลับบางอย่าง
เขารู้สึกว่า คนหนึ่งคนไม่ว่าจะบ้าระห่ำ หรือแข็งแกร่ง ก็จะต้องมีความมั่นใจที่เพียงพอ ดังนั้นเขาอยากจะทำเรื่องราวให้ชัดเจน ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นทำไมถึงได้มีความมั่นใจในการสู้กับเฟ่ยเสวปิงอย่างซึ่งๆหน้าได้
เขาดูแล้ว เด็กหนุ่มคนนี้ ไม่น่าว่าจะกลายเป็นจุดที่บุกทะลวงจุดหนึ่งก็ได้
แต่ตอนนี้เขารู้สึกกลุ้มใจที่สุดก็คือ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรถึงจะสามารถติดต่อกับเด็กหนุ่มคนนั้นได้อย่างสมเหตุสมผล
เพราะถึงอย่างไร ถ้าหากเป็นการเข้าใกล้คนๆหนึ่งโดยไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ เขาจะต้องสงสัยในเจตนารมณ์ของอีกฝ่ายที่เข้าใกล้ตัวเองอย่างแน่นอน
สำหรับคนฉลาด ถ้าหากรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ ก็จะมีมาตรการในการรับมือขึ้นมาทันที ทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถหาจุดบุกทะลวงใดๆได้เลย
และขณะที่เขากำลังรู้สึกกลุ้มใจกับเรื่องนี้อยู่นั้น ทันใดนั้นเองอานโฉงชิวก็โทรมาหาเขา
หลี่ญ่าหลินกดรับสายทันทีโดยไม่มีการลังเลใดๆ
ในสายนั้น อานโฉงชิวเอ่ยถามขึ้นอย่างเข้าประเด็น : “ญ่าหลิน เมื่อคืนทางนายมีพบเจออะไรใหม่ๆบ้างหรือเปล่า?”
ความจริงแล้ว อานโฉงชิวเมื่อคืนนี้ก็ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ในหัวคอยคิดอยู่ตลอดว่ากู้ชิวอี๋รู้ข่าวเรื่องอาการป่วยหนักของคุณท่านได้อย่างไร
แต่ถึงอย่างไรแล้วเขาก็บอกกับหลี่ญ่าหลินไปแล้วเมื่อวานว่าไม่อยากให้ต้องไปสืบเรื่องกู้ชิวอี๋ ดังนั้นตอนนี้ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามหลี่ญ่าหลินตรงๆ ทำได้เพียงเอ่ยถามอย่างไม่จริงจังนักว่ามีเจออะไรใหม่ๆหรือเปล่า
“ใช่” หลี่ญ่าหลินอุทาน : “ว่าไปแล้วคุณกู้คนนี้มีความชอบธรรมและเมตตาที่ลึกซึ้งจริงๆ หลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้ ก็รีบไปที่ลอสแอนเจลิสอย่างรวดเร็ว ดูแล้วที่เธอไปที่ลอสแอนเจลิส ไม่ใช่ไปเยี่ยมเยียนหรอก แต่ไปเพื่อช่วยคุณท่านเสียมากกว่า”
อานโฉงชิวเอ่ยขึ้นมาจากใจ : “ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ เรื่องราวที่อยากจะปกปิดเป็นแบบนี้....ว่าแล้วนี่พวกเราตระกูลอานก็ติดหนี้บุญคุณครั้งใหญ่กว่าเดิมกับคุณก็แล้วสิ...”
หลี่ญ่าฟลินอืมตอบรับ แต่ไม่นานก็พึมพำขึ้นมาอย่างสงสัย : “โฉงชิว มีเรื่องนึงที่ฉันไม่เข้าใจ ฉันพูดออกมานายอย่าถือสานะ”
อานโฉงชิวว่า : “นายก็พูดมาสิ”
หลี่ญ่าหลิน : “นายดูนะ ในเมื่อที่ตัวคุณกู้คนนี้สามารถมียาที่ช่วยคุณท่านเอาไว้ได้ อีกทั้งเธอเองก็รู้ว่าตอนนั้นนายเองก็อยู่ข้างล่าง ถ้าอย่างนั้นนายว่าทำไมเธอถึงไม่เอายาให้นายเลยล่ะ?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...