ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 426
บทที่ 426
เฉินซูอี๋รีบพูดว่า： “ไอ้หยา รีบเข้ามารีบเข้ามาค่ะ คฤหาสน์หลังนี้ฉันไม่ได้พักนานหลายปีแล้ว พวกคุณดูตามสบาย！”
“โอเค” เซียวฉางเฉียนพยักหน้า และหลังจากที่เข้าไปพร้อมกันกับเฉียนหงเย่น ก็ได้เริ่มดูการออกแบบของคฤหาสน์หลังนี้และการตกแต่ง
นายหน้าเสี่ยวซุนที่อยู่ข้างๆยิ้มแล้วพูดว่า： “คุณเซียว คฤหาสน์ซีย่วนเป็นคฤหาสน์แห่งแรกที่มีในจินหลิงของเรา สิ่งอำนวยความสะดวกค่อนข้างครบ การเข้าออกมีการดูแลเข้มงวด สามารถรับประกันความปลอดภัยของคุณได้อย่างเต็มที่ และคฤหาสน์ของคุณผู้หญิงเฉิน พื้นที่ใช้สอยจริง 470 ตร.ม. ตรงตามความต้องการก่อนหน้าที่คุณเคยขอไว้.....”
ดังนั้นเซียวฉางเฉียนจึงจะซื้อคฤหาสน์เก่า เพราะว่าถูกกว่า บ้านพักตากอากาศปกติ 470 ตารางฟุต ในจินหลิงอย่างน้อย 20 ล้าน แต่ว่าคฤหาสน์หลังนี้ ราคาโดยทั่วไปประมาณสิบสามล้าน ราคาห่างกันอยู่หลายแสนเลย
ดังนั้นเขาจึงได้ถามเฉินซูอี๋ว่า： “คุณผู้หญิงเฉิน คฤหาสน์นี้ของคุณ คิดจะขายในราคาเท่าไหร่?”
“เดี๋ยวฉันจะไปอเมริกาแล้ว คฤหาสน์นี้ฉันรีบจะขายออก ดังนั้นแล้วราคาก็จะถูกหน่อย......”
เฉินซูอี๋ยิ้มเล็กน้อย พูดว่า： “เอาอย่างนี้ ถ้าคุณสองคนสนใจละก็ ให้ราคาเดียวคือ สิบสองล้าน คุณว่าเป็นไง?”
“อะไรนะ คุณกำลังปล้นกันเหรอ?” เฉียนหงเย่นไม่อยากจะเชื่อเลย ส่งเสียงสูงออกมา เอ่ยปากพูดออกมา： “คฤหาสน์เก่าขนาดนี้ คุณยังกล้าร้อง จะเอาสิบสองล้าน?！”
เฉินซูอี๋ก็ไม่ได้โมโห ยิ้มแล้วพูดว่า： “หมู่บ้านนี้แถวนี้ ส่วนใหญ่มีมูลค่ามากกว่า 13.5 ล้านหยวน มีมากกว่า 14 ล้านด้วยซ้ำ ฉันเสนอราคา 12ล้าน จริงๆแล้วก็คุ้มมากอยู่แล้ว”
หม่าหลันนั่งอยู่ในห้องสันทนาการอยู่ ได้ยินเสียงดังออกมาจากด้านนอก ยืดหัวออกไปดูด้านนอกแวบหนึ่ง ทันใดนั้นฉันก็เห็นเฉียนหงเย่นด้วยท่าทางไม่พอใจ
และข้างกายเธอ ก็มีลูกชายคนโตเซียวฉางเฉียนของตระกูลเซียว
หม่าหลันคิดไม่ถึงว่า สองคนนี้จะมาโผล่ที่นี่ได้ ปะติดปะต่อคำพูดของเฉินซูอี๋พูดเมื่อครู่ คาดว่าพวกเขาคงเป็นลูกค้าที่จะซื้อคฤหาสน์ของเฉินซูอี๋
ในใจของเซียวฉางเฉียนรู้ดีว่า การตอบรับข้อเสนอ 8 ล้านเป็นเรื่องไร้สาระ คฤหาสน์หลังนี้อย่าว่าแต่8 ล้านเลย เพียงแค่เจ้าของบ้านประกาศขายด้านนอก11ล้าน ภายในครึ่งชั่วโมงจะต้องมีคนซื้อแน่นอน เพราะว่าคฤหาสน์นี้ราคาถูกมากแล้วจริงๆ！
ดังนั้นเธอรีบพูดออกมาว่า： “คุณเฉินอย่าโกรธไปเลย ภรรยาของผมไม่รู้กาลเทศะ ชอบพูดไปเรื่อย”
เฉียนหงเย่นจ้องไปที่เซียวฉางเฉียนครู่หนึ่ง พูดว่า： “ฉันไม่รู้กาลเทศะ?ที่บ้านใครเป็นคนตัดสินใจคุณลืมแล้วเหรอ?ฉันจะบอกคุณให้ คุณอย่ามาทำให้เสียเรื่อง ฉันว่าคฤหาสน์นี้แปดล้าน เกินมาสักแดงเดียวฉันก็ไม่จ่าย！”
พูดจบ ยังพยายามส่งสายตาให้กับเซียวฉางเฉียนอย่างเอาเป็นเอาตายงั้นความหมายคือ คุณดูฉันให้ดี ฉันมั่นใจว่าจะเอาผู้หญิงคนนี้อยู่
เวลานี้ หม่าหลันยิ้มแล้วเดินออกมา หัวเราะอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า： “ไอ้หยา พี่ใหญ่พี่สะใภ้ แปดล้านก็คิดจะซื้อคฤหาสน์ พวกคุณสองคนนี้ไม่มีเงินจนบ้าไปแล้วมั้ง?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...