ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 425
บทที่ 425
“อืม”เซียวฉางเฉียนพูดว่า： “ประกันชีวิตนี้ พ่อของฉันซื้อให้เธอในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ เพื่อทิ้งทางออกไว้ให้กับคนรุ่นหลัง”
พูดแล้ว เซียวฉางเฉียน： “คุณเองลองคิดดู ร่างกายของแม่ฉันนั้นจะอยู่ได้กี่ปี? สามปีห้าปีก็ไปแล้ว พวกเราเลี้ยงเธออีกสามปีห้าปี รอหลังจากเธอตาย ประกันชีวิตมากกว่าหกล้านอยู่ในมือเรา คำนวณแล้ว หนึ่งหรือสองล้านต่อปี คุณว่ามันคุ้มไหม?”
“คุ้ม！”เฉียนหงเย่นตื่นเต้นจนถูมือ พูดด้วยความตื่นเต้นว่า： “งั้นต้องดูแม่ของคุณให้ดี อย่าให้ครอบครัวของเซียวฉางควนแย่งไป！”
เซียวฉางเฉียนพยักหน้า พูดว่า： “นั่นคือแน่นอนอยู่แล้ว！ถึงเวลานั้นเงินมากกว่าหกล้านจะไม่ให้ตกอยู่ในมือของเซียวฉางควนแม้แต่แดงเดียว！”
เฉียนหงเย่นรีบพูดไปว่า： “ไม่เพียงแต่ในเงินมากกว่าหกล้านจะไม่ให้เขาสักแดง ถึงเวลานั้นแม่คุณตาย เงินค่าทำศพไปซื้อสุสาน ยังต้องให้เซียวฉางควนออกอีกครึ่ง！”
เซียวฉางเฉียนพูดออกมาว่า： “นายหญิงใหญ่เซียวตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาแล้ว เงินนี้เขาต้องออกด้วยเหรอ?”
“คุณบ้าเหรอ?”เฉียนหงเย่นพูดว่า： “นายหญิงใหญ่เซียวตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาแล้ว เป็นคำพูดปากเปล่า และไม่มีผลทางกฎหมาย รอจนนายหญิงใหญ่เซียวตายแล้ว ถ้าหากว่าเซียวฉางควนไม่ยอมออกเงินนี้ งั้นพวกเราไปฟ้องร้องเขาที่ศาล！ ถึงยังไงในทางกฎหมายเขายังเป็นลูกชายของนายหญิงใหญ่เซียว มีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบในงานนี้ครึ่งหนึ่ง！”
เซียวฉางเฉียนเวลานี้ปีติยินดีอย่างมาก หัวเราะฮ่าๆพูดว่า： “ที่รัก คุณพูดถูก！ ถึงตอนนั้นเงินครึ่งหนึ่งของเซียวฉางควนนั้น แดงเดียวก็ขาดไม่ได้！ที่รักฉลาดจริงๆ！ฮ่าฮ่าฮ่า！”
สีหน้าของเฉียนหงเย่นเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ หัวเราะหึหึพูดว่า：”สวมเขาหลอกเซียวฉางควนกับหม่าหลันสองคนนั้น จะเล่นกับพวกเรา จะเป็นคู่ต่อสู้พวกเราได้ยังไง！”
เสียงพูดเพิ่งจะจบลง สาวนายหน้าอสังหาริมทรัพย์ตัวเล็ก ๆ ในชุดสูทตัวเล็กเข้ามา ถามอย่างมีมารยาทว่า： “ใช่คุณเซียวกับคุณผู้หญิงเฉียนไหมคะ?”
“ใช่ใช่ใช่！”เซียวฉางเฉียนรีบพยักหน้า พูดว่า: “คุณคือเสี่ยวซุน จากอสังหาริมทรัพย์เลี่ยนเจียใช่ไหม?”
“ใช่ค่ะ”หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย พูดว่า： “คุณเซียว คุณผู้หญิงเฉียน ฉันได้นัดกับเจ้าของบ้านไว้แล้ว ตอนนี้เธอก็อยู่ด้านในคฤหาสน์ พวกเราสามารถเข้าไปดูห้องได้เลย”
พูดจบ เธอก็ได้ยืนขึ้นมา ไปที่โถงทางเดิน กำลังเปิดประตูออก
เห็นที่ยืนอยู่ด้านหน้าประตูเป็นนายหน้าขายคฤหาสน์ที่ตัวเองขอให้ขายบ้านให้ และด้านหลังของเธอพาชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่ง เฉินซูอี๋รู้ว่านี่คือแขกที่มาดูห้อง ก็ได้ทักทายและฉีกยิ้มเล็กน้อย: “ทุกท่านเชิญเข้ามาค่ะ”
นายหน้าเสี่ยวซุนพูดว่า： “คุณผู้หญิงเฉิน ฉันแนะนำให้คุณรู้จักหน่อย ท่านนี้คือคุณเซียว ข้างกายเขาท่านนี้คือ คนรักของเขาคุณผู้หญิงเฉียน สองคนนี้คือคนที่ฉันบอกกับคุณทางโทรศัพท์ เป็นลูกค้าที่ต้องการที่จะซื้อคฤหาสน์ของคุณ”
ชายวัยกลางคนยิ้มเล็กน้อย เดินขึ้นมาด้านหน้า พูดอย่างมีมารยาทว่า “สวัสดีครับ คุณเฉิน ผมชื่อเซียวฉางเฉียน ยินดีที่ได้รู้จัก”
คนที่มาคือเซียวฉางเฉียนและภรรยาของเขาเฉียนหงเย่น
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...