ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 424

บทที่ 424

เฉินซูอี๋พยักหน้า ยิ้มแล้วพูดว่า： “อันที่จริงฉันจะรอสักระยะหนึ่ง ก็จะไปอยู่อเมริกาแล้ว อีกทั้งยังไปอยู่อย่างถาวร ไม่คิดจะกลับมาแล้ว”

หม่าหลันถามด้วยความตกใจว่า： “ทำไมคุณถึงได้คิดที่จะไปอยู่ที่อเมริกาล่ะ?”

เฉินซูอี๋พยักหน้า พร้อมพูดว่า： “จะบอกความจริงกับพวกคุณว่า หลังจากที่ฉันส่งลูกชายไปเรียนที่อเมริกาแล้ว ก็อยู่ที่อเมริกาตลอดไม่เคยกลับมา ตอนนี้เขาแต่งงานอยู่ที่นั่นแล้ว ลูกสะใภ้ก็ท้องแล้ว ต่อไปไม่คิดที่จะกลับมาแล้ว ดังนั้นจึงอยากให้ฉันไปใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขา ถือโอกาสช่วยพวกเขาเลี้ยงลูก”

ในโต๊ะไพ่มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดออกมา： “ไอ้หยา ซูอี๋ บ้านคุณอยู่ที่จินหลิงเยอะขนาดนี้ หรือว่าเตรียมจะขายแล้ว?”

เฉินซูอี๋พูดว่า： “เก็บคอนโดในเมืองไว้ห้องหนึ่ง อนาคตถ้ามีโอกาสละก็ ทั้งครอบครัวอาจจะกลับมาพักสักกี่วัน”

ได้ยินคำพูดนี้ หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ

เธอไม่ได้เสียดายที่ตัวเองจะเสียขาในวงไพ่ แต่กลับรู้สึกว่า เฉินซูอี๋บอกว่าจะไปก็ไปซะงั้น ต่อไปคาดว่าตัวเองคงยากที่จะเจอขาไพ่อย่างเธอได้ เล่นไพ่แย่มาก เสียเงินทุกวันยังมีความสุขโดยที่ไม่รู้สึกเสียเปรียบ

……

ตอนนี้เวลานี้ ที่หน้าประตูคฤหาสน์ซีย่วน เซียวฉางเฉียนและเฉียนหงเย่นทั้งสองคนจอดรถเสร็จ รอนายหน้าที่หน้าประตู

เซียวฉางเฉียนต้องการหาห้องที่เหมาะสม ใช้เงินสิบล้านนั้น ดังนั้นจึงได้ติดต่อกับนายหน้า ให้นายหน้าช่วยหาคฤหาสน์มูลค่าประมาณ 10 ล้าน

ราคาห้องในจินหลิงเฉลี่ยแล้วสามหมื่นกว่านิดๆ แต่ว่าคฤหาสน์จะแพงหน่อย 10 ล้านถ้าคุณซื้อคฤหาสน์ใหม่ โดยทั่วไปแล้วซื้อไม่ไหว ดังนั้นได้เพียงแค่ซื้อคฤหาสน์เก่าๆแบบนี้