บทที่ 430
พูดจบ ลากเฉียนหงเย่นออกไปทางด้านนอก
สาวนายหน้าที่อยู่ด้านข้างเก้อเขินอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แล้วเดินตามไป แม้ว่าเธอจะได้ยินคำพูดของหม่าหลัน ว่าลูกค้าทั้งสองคนนี้จะเลว ถึงยังไงลูกค้าก็คือพระเจ้า
เฉินซูอี๋เห็นลองคนนี้ออกไป อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “พี่หลัน ญาติสองคนของคุณแปลกมาก คิดว่าฉันโง่เหรอ?เอ่ยปากก็อยากจะซื้อบ้านของฉันราคาแปดล้าน......”
หม่าหลันพูดว่า: “พวกเขาเหรอ เดี๋ยวก็จะล้มละลายแล้ว ไม่มีเงินเลย แค่พวกจนๆเท่านั้นเอง แม้ว่าคุณจะรับปากเขาสองคนว่าขายบ้านแปดล้าน ไม่แน่ว่าพวกเขาจะสามารถจ่ายได้!”
เฉินซูอี๋พยักหน้า พูดว่า: “ทำให้เสียอารมณ์จริงๆ พวกเราไม่ต้องไปสนใจพวกเขา ไปเล่นไพ่ต่อกันเถอะ!”
……
เซียวฉางเฉียและภรรยาเฉียนหงเย่นออกไปจากคฤหาสน์ ก็ได้เริ่มเอ่ยปากด่าว่าข้างทาง!
ดังนั้นไม่กล้าด่าต่อหน้าหม่าหลัน ที่สำคัญคืออิจฉาลูกเขยของเธอเย่เฉิน
ถ้าหากว่าโดนตีจริงๆ ถือเป็นการเสียเปรียบครั้งใหญ่
นายหน้าตามทั้งสองคน รอให้ทั้งสองคนด่าให้พอ ถึงได้ถามอย่างระมัดระวังว่า: “คุณเซียว คุณผู้หญิงเฉียน คุณสองคนยังจะดูบ้านหลังอื่นอีกไหม?”
เฉียนหงเย่นสีหน้าแย่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ จ้องไปที่เธอครู่หนึ่ง ด่าว่า: “มองหาแม่ง ไสหัวไป!”
เฉียนหงเย่นรีบถามไปว่า: “จะซื้อเมื่อไหร่?”
เซียวฉางเฉียน: “หม่าหลันผู้หญิงเลว ตอนนี้มีเงินหน่อย จากที่ฉันดูแล้ว เราจัดฉากกันขึ้นมาน่าจะดีกว่านะ”
“จัดฉาก?จัดฉากอะไร?” สีหน้าของเฉียนหงเย่นตกใจ
สีหน้ามึดดำเซียวฉางเฉียนพูด: “เธอไม่ใช่ชอบเล่นการพนันเหรอ? พวกเราก็จัดฉากพนัน ใช้กำไรเล็กน้อยดึงดูดเธอเข้ามา หลอกล่อให้เธอเล่นเดิมพันหนัก จากนั้นให้ไอ้โกงเล่นตุกติก หลอกเอาเงินของเธอมาให้หมด!”
พูดมาถึงตรงนี้ เซียวฉางเฉียนยิ้มเยาะ พูดว่า: “จะให้ดีก็คือหลอกให้เธอเอาคฤหาสน์Tomson Rivieraมาค้ำประกันให้กับพวกเรา อย่างนั้นละก็ พวกเราก็สามารถฟื้นตัวได้แล้ว!”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...