ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 431
บทที่ 431
หม่าหลันกลับไม่รู้เลยว่า เซียวฉางเฉียนและเฉียนหงเย่นเริ่มปรารถนาอยากได้ทรัพย์สินของเธอแล้ว รวมถึง TOMSON GROUPนั่นของเย่เฉินลูกเขยของเธอด้วย
เธออยู่ในบ้านของเฉินซูอี๋ กำลังเล่นไพ่นกกระจอกกับเพื่อนๆขาไพ่อย่างมีความสุข จนถึงเวลาทานอาหารค่ำก็ไม่กลับบ้าน หญิงมีอายุทั้งสี่คนสั่งเคเอฟซีจากข้างนอกมาทาน คนหนึ่งกอดถังไก่ถังเคเอฟซี กินน่องไก่ทอดไปด้วย เล่นไพ่นกกระจอกไปด้วย ถูจนไพ่นกกระจอกมันวาวเลย
เย่เฉินทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังทานข้าวกับภรรยา และพ่อตาด้วยกัน เซียวชูหรันเห็นว่าแม่ยังไม่กลับมา อดไม่ได้ที่จะบ่น พูดว่า : “พ่อคะ พ่อก็ดูแลแม่บ้างนะคะ อย่าให้เธอไปเล่นจนถึงดึกดื่นเป็นประจำขนาดนี้！”
“ดูแลเธอ？”เซียวฉางควนพูดเฮิงๆออกมา เบะปากพร้อมพูดว่า : “พ่อคงไม่มีความสามารถนี้ ถ้าจะให้สนใจเป็นลูกเองจะดีกว่า ถ้าพ่อสามารถควบคุมแม่ของลูกได้ พ่อจะเป็นเหมือนทุกวันนี้เหรอ？รู้ไหมว่าทำไมย่าของลูกถึงได้รักลุงของลูก โดยที่ไม่สนใจถามไถ่พ่อไหม？”
เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจ : “คงไม่ใช่เพราะแม่หรอกนะคะ？”
“ก็เพราะเธอนั่นแหละ！”เซียวฉางควนถอนหายใจอีกครั้ง พูดว่า : “ปู่และย่าของลูกตอนแรกก็ไม่ยอมให้เราสองคนแต่งงานกัน ถ้าตอนนั้นไม่ใช่เพราะว่าแม่ของลูกท้องลูกล่ะก็ ปู่ของลูกก็ไม่มีทางที่จะยอมในที่สุดหรอกนะ”
เย่เฉินฟังอยู่ข้างๆด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าในตอนนั้นแม่ยายกับพ่อตาจะมีเรื่องท้องก่อนแต่งอะไรนี่！
ในเวลานี้เซียวฉางควนก็พูดกับเซียวชูหรันอีกว่า : “จริงๆแล้ว ย่าของลูกก็ไม่ชอบแม่ของลูกมาโดยตลอดเลย ยี่สิบกว่าปีแล้วก็ยังไม่เปลี่ยนเลย”
“ทำไมละคะ？”เซียวชูหรันถามด้วยความไม่เข้าใจ : “ไม่พอใจตรงไหนเหรอคะ ผ่านมายี่สิบกว่าปีแล้วก็น่าจะปล่อยวางได้แล้วนะ？”
เซียวฉางควนพูดว่า : “ย่าบอกว่าแม่ของลูกเป็นคนที่ปากร้ายใจหยาบ และรังเกียจที่บ้านแม่ของลูกค่อนข้างจน”
เซียวชูหรันถอดหายใจอย่างเก้ๆกังๆ พูดว่า : “ขอพูดหยาบๆสักหน่อยนะคะ ย่าก็ไม่ได้ดีไปกว่าแม่สักเท่าไหร่หรอกนะคะ……”
“ลูกพูดถูก”เซียวฉางควนพยักหน้า พูดว่า : “พ่อคิดว่าที่ย่าของลูกไม่ชอบแม่นั้น ก็เป็นเพราะว่าเธอเหมือนกับตัวเองมากเกินไป……”
พูดมาถึงตรงนี้ พิธีกรก็พูดอีกว่า : “องค์การตํารวจอาชญากรรมระหว่างประเทศได้รับข่าวแล้ว ปัจจุบันโคบายา ชิอิจิโร่หลบซ่อนตัวอยู่ที่จินหลิง ตอนนี้ทางตระกูลโคบายาได้เสนอเงินกว่า 3 พันล้านเยน ไล่ฆ่าโคบายา ชิอิจิโร่ ดังนั้นตอนนี้มีนักฆ่าเป็นจำนวนมาก สมาชิกในแก๊งต่างๆเข้ามายังจินหลิง ตำรวจกำลังตามล่าฆาตกรเหล่านี้ ขอให้ประชาชนทั่วไประวังตัวด้วย พบบุคคลต้องสงสัย โทรแจ้งตำรวจทันที！”
เมื่อเซียวฉางควนได้ฟังมาถึงตรงนี้ ทำจุ๊ๆแล้วพูดว่า : “โคบายา ชิอิจิโร่คนนี้ก็เป็นสัตว์เดรัจฉานเสียจริง เพื่อที่จะได้สืบทอดมรดกของตระกูล แม้แต่พ่อของตัวเองก็ไม่เว้น！”
เย่เฉินที่ฟังอยู่อีกฝั่งก็หัวเราะเยาะออกมาสองครั้ง
โคบายา ชิอิจิโร่อยุติธรรมมากกว่าโต้วเอ๋อร์เลยจริงๆ
ในใจของเขาอยากจะรักษาอาการป่วยเป็นอัมพาตของพ่อให้หาย พูดได้ว่าเป็นลูกกตัญญูอย่างมาก
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...