ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4301

หลี่ญ่าหลินรีบเอ่ยพูด "ลุงอาน ขาดผู้สืบสกุล ก็หมายถึงขาดคนสืบทอดสายเลือดไม่ใช่หรือไง...อย่างนั้นขอแค่ลูกๆยังมีลูกหลานสืบต่อ อย่างนั้นสายเลือดของผมก็ถูกส่งต่อไปแล้วไม่ใช่หรือ?"

คุณท่านใหญ่โบกมือและกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ญ่าหลิน คำว่าขาดผู้สืบสกุลนั้นไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น พูดตรงๆ แล้วก็คือไม่มีใครจุดเครื่องหอมไหว้บูชาบรรพบุรุษในสายเลือดแล้ว ถ้าพูดให้ตรง ๆ กว่านี้ก็คือไม่ใช่ใครบูชา!"

เมื่อได้ยินแบบนี้ หลี่ญ่าหลินก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป น้ำตาร้อนจัดสองสายไหลอาบแก้มสีเข้มของเขา

เขาเข้าใจความหมายในคำพูดของคุณท่านใหญ่ และในใจของเขาเองก็เห็นด้วยกับความคิดของคุณท่านใหญ่เช่นกัน

คนหัวเซี่ยรุ่นก่อนเดินทางมายังต่างประเทศเพื่อทำงานหนักหาเลี้ยงชีพ ไม่มีใครที่ไม่หวังว่าครอบครัวของตนจะเต็มด้วยผู้คนคับคั่ง ลูกหลานเพียบพร้อม หนึ่งในนั้นเองก็รวมถึงพ่อของหลี่ญ่าหลินด้วย

แต่ถึงแม้หลี่ญ่าหลินจะมีพี่สาว 5 คน แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนเดียวในครอบครัว

อีกทั้งภรรยาของเขาแต่เดิมก็เต็มใจที่จะมีลูกให้เขาอีกหลายคน แต่น่าเสียดายที่เธอพบอาการตกเลือดอย่างรุนแรงตอนให้กำเนิดลูกสาว จนแพทย์ต้องตัดมดลูกของเธอออกเพื่อรักษาชีวิตของเธอ

ดังนั้น หลี่ญ่าหลินจึงมีบุตรสาวเพียงคนเดียว

ในเวลานี้ นายหญิงใหญ่ที่อยู่ด้านข้างเห็นว่าชายฉกรรจ์ร่างใหญ่อย่างหลี่ญ่าหลินถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา ก็รีบพูดกับคุณท่านใหญ่ว่า “ไอ้หย่า ตาเฒ่านี่! นี่มันยุคไหนแล้ว ยังจะมั่วให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิงแบบนี้อยู่อีก!”

พูดจบ เธอก็รีบพูดกับหลี่ญ่าหลินว่า "ญ่าหลิน อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของลุงอาน ความคิดโบราณแบบนี้ควรถูกล้มล้างไปนานแล้ว!"

อานฉีซานดุเขาว่า "เจ้าเด็กหน้าเหม็น ล้วนบอกกันว่าใต้เข่าบุรุษมีทองคำ แต่นายกลับวิ่งเอามันมาให้ฉันซะแล้ว! รีบยืนขึ้นดีๆเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นพอฉันตายไปนายห้ามคุกเข่าให้ฉัน!"

หลี่ญ่าหลินรู้สึกมันจากใจจริงจริงๆ แต่เมื่อเขาเห็นความโกรธของอานฉีซาน เขาก็รีบพูดว่า "ได้ครับคุณลุงอาน... ฉันรู้แล้ว ... "

คุณท่านใหญ่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและเอ่ยเร่ง “ยังจำมาโอ้เอ้อยู่ที่นี่ทำไมอีก? รีบไปสนามบินสิ!”

อานโฉงชิวรีบพูดว่า “พ่อ ผมบอกให้เขารีบไปแล้ว แต่เขายืนกรานที่จะอยู่กับคุณสักพัก”