ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4300
อานโฉงชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไอ้หย่า คนหัวรั้นอย่างนายรู้วิธีเซอร์ไพรส์ลูกเมียด้วยแล้ว? ใช้ได้นี่ มีพัฒนาการแล้ว!”
พูดไป อานโฉงชิวก็พูดอีกครั้ง “พอแล้ว นายอย่ามามัวชักช้าอยู่แถวนี้เลย ฉันจะให้ลูกเรือไปเตรียมพร้อม ส่วนนายไปสนามบินเดี๋ยวนี้!”
หลี่ญ่าหลินรีบพูด "อย่าอย่าอย่า พูดไปดิบดีแล้วว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณท่านใหญ่และนายหญิงใหญ่ถึงมาที่นี่ จะให้ฉันมาถึงแล้วก็จากไปแบบนี้ไม่ได้ ถึงรีบร้อนก็ไม่ถึงขั้นนั้น รอให้การแสดงจบลงก็ยังไม่สาย"
อานโฉงชิวโบกมือแล้วพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เห็นเป็นไรนี่! นายก็บอกพวกเขาสักหน่อย พวกเขาย่อมเข้าใจได้”
"อย่าเลย" หลี่ญ่าหลินกระซิบ "ฉันไม่ได้เจอคุณท่านใหญ่มานานแล้ว กว่าจะได้อยู่เป็นเพื่อนเขาก็ไม่ง่ายเลย ใช้เวลาเพิ่มสักสองชั่วโมงไม่เห็นไปไร นายบอกลูกเรือเอาไว้สักหน่อย หลังการแสดงจบลงฉันค่อยไป"
เมื่อเห็นเขายืนกรานแบบนี้ อานโฉงชิวก็พยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้ ฉันจะไปบอกลูกเรือเดี๋ยวนี้ ให้พวกเขาเตรียมตัวล่วงหน้า”
"ตามนี้!" หลี่ญ่าหลินหัวเราะและพูดว่า "ขอบคุณพี่ชาย!"
อานโฉงชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "พวกเราเป็นพี่น้องกันนี่ นานจะมาสุภาพกับฉันขนาดนี้ไปทำไมกัน?"
พูดจบ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันทีและช่วยหลี่ญ่าหลินจัดการเรื่องเครื่องบิน จากนั้นเขาก็หยิบแก้วไวน์เดินไปที่ฝูงชน และเอ่ยยิ้มๆ “พ่อกับแม่ ผมขอเอ่ยสักประโยค ญ่าหลินกำลังจะเป็นคุณตาแล้วในไม่ช้า พวกเรามาดื่มชาแทนไวน์ ฉลองให้เขากัน!”
เมื่อคุณท่านใหญ่ได้ยินแบบนี้ เขาก็ยิ้มอย่างยินดีและกล่าวว่า "ดีดี! มีลูกหลานเพิ่มถือเป็นเรื่องที่ดีอย่างยิ่ง ญ่าหลินนายถือว่ามีโชคแล้ว!"
คุณท่านใหญ่พูดอย่างจริงจังว่า “นายนี่มันใจดำจริงๆ วันๆเอาแต่คิดจะคลี่คลายคดี ฉันก็เลยต้องตัดสินใจแทนพ่อที่เสียชีวิตไปของนายด้วย!”
พูดจบ คุณท่านใหญ่ก็พูดว่า "ในครอบครัวของนายมีผู้หญิงเพียงคนเดียว แต่ตระกูลหลี่ของนายจะขาดผู้สืบสกุลไม่ได้! ถ้าลูกเขยของนายยอมคลอดลูกชายให้ตระกูลหลี่ของพวกนายและช่วยให้พี่น้องของฉันมีลูกหลานสืบทอดต่อไป อย่างนั้นฉันอานฉีซานก็จะต้องมอบอั่งเปาขนาดใหญ่ให้ที่ทำให้เขาไม่กังวลไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอน!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่ญ่าหลินก็ตกตะลึงไป ดวงตาของเขาก็แดงก่ำขึ้นทันที เขาจงใจลูบจมูกเพื่อปกปิดเอาไว้และพูดด้วยรอยยิ้มล้อเล่นว่า “ลุงอาน นี่มันยุคไหนกันแล้ว พวกเราไม่ได้ยึดถือศักดินาขนาดนั้น...”
คุณท่านใหญ่พูดอย่างจริงจังว่า “ญ่าหลิน นี่ไม่ใช่เรื่องการยึดถือศักดินา แต่เป็นการสืบทอด! ตั้งแต่สมัยโบราณ นายเคยได้ยินแค่เรื่องการบูชาบรรพบุรุษของตัวเอง แต่นายเคยได้ยินไหมว่ามีใครบูชาบรรพบุรุษที่มีนามสกุลต่างออกไป? อย่าพูดถึงคนอื่นเลย นายรู้ไหมว่าแซ่ของปู่ของปู่นายคืออะไร รู้ไหมว่าแซ่ของตาของตานายคืออะไร? อะไรคือขาดคนสืบสกุลนายรู้รึเปล่า?”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...