ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4300

อานโฉงชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไอ้หย่า คนหัวรั้นอย่างนายรู้วิธีเซอร์ไพรส์ลูกเมียด้วยแล้ว? ใช้ได้นี่ มีพัฒนาการแล้ว!”

พูดไป อานโฉงชิวก็พูดอีกครั้ง “พอแล้ว นายอย่ามามัวชักช้าอยู่แถวนี้เลย ฉันจะให้ลูกเรือไปเตรียมพร้อม ส่วนนายไปสนามบินเดี๋ยวนี้!”

หลี่ญ่าหลินรีบพูด "อย่าอย่าอย่า พูดไปดิบดีแล้วว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณท่านใหญ่และนายหญิงใหญ่ถึงมาที่นี่ จะให้ฉันมาถึงแล้วก็จากไปแบบนี้ไม่ได้ ถึงรีบร้อนก็ไม่ถึงขั้นนั้น รอให้การแสดงจบลงก็ยังไม่สาย"

อานโฉงชิวโบกมือแล้วพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เห็นเป็นไรนี่! นายก็บอกพวกเขาสักหน่อย พวกเขาย่อมเข้าใจได้”

"อย่าเลย" หลี่ญ่าหลินกระซิบ "ฉันไม่ได้เจอคุณท่านใหญ่มานานแล้ว กว่าจะได้อยู่เป็นเพื่อนเขาก็ไม่ง่ายเลย ใช้เวลาเพิ่มสักสองชั่วโมงไม่เห็นไปไร นายบอกลูกเรือเอาไว้สักหน่อย หลังการแสดงจบลงฉันค่อยไป"

เมื่อเห็นเขายืนกรานแบบนี้ อานโฉงชิวก็พยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้ ฉันจะไปบอกลูกเรือเดี๋ยวนี้ ให้พวกเขาเตรียมตัวล่วงหน้า”

"ตามนี้!" หลี่ญ่าหลินหัวเราะและพูดว่า "ขอบคุณพี่ชาย!"

อานโฉงชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "พวกเราเป็นพี่น้องกันนี่ นานจะมาสุภาพกับฉันขนาดนี้ไปทำไมกัน?"

พูดจบ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันทีและช่วยหลี่ญ่าหลินจัดการเรื่องเครื่องบิน จากนั้นเขาก็หยิบแก้วไวน์เดินไปที่ฝูงชน และเอ่ยยิ้มๆ “พ่อกับแม่ ผมขอเอ่ยสักประโยค ญ่าหลินกำลังจะเป็นคุณตาแล้วในไม่ช้า พวกเรามาดื่มชาแทนไวน์ ฉลองให้เขากัน!”

เมื่อคุณท่านใหญ่ได้ยินแบบนี้ เขาก็ยิ้มอย่างยินดีและกล่าวว่า "ดีดี! มีลูกหลานเพิ่มถือเป็นเรื่องที่ดีอย่างยิ่ง ญ่าหลินนายถือว่ามีโชคแล้ว!"