ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4299

เหล่าเด็กรุ่นเยาว์พวกนี้ ทั้งหมดถือเป็นลูกพี่ลูกน้องของเย่เฉิน อีกทั้งก็ถือเป็นแฟนคลับของกู้ชิวอี๋เช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงติดตามจากลอสแองเจลิสด้วย

ลูกสาวทั้งสองคนของอานโฉงชิวเองก็ชอบกู้ชิวอี๋มากเช่นกัน แต่เนื่องจากลูกสาวคนโตของเขากำลังเรียนแพทย์ที่ Stanford และลูกสาวคนที่สองกำลังศึกษาอยู่ที่สหราชอาณาจักร ดังนั้นพวกเธอจึงยุ่งกับการเรียน ก่อนหน้านี้คุณท่านใหญ่ป่วยหนัก พวกเธอจึงลาหยุดเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อน และทำให้การเรียนล่าช้าไปมาก ดังนั้นวันนี้พวกเธอจึงต้องรีบกลับไปยังมหาลัยแล้วแต่เช้าตรู่

อย่างไรก็ตาม ลูกสาวสองคนของอานโฉงชิวได้ขอให้พี่น้องคนอื่นๆของตนถ่ายวิดีโอคอนเสิร์ตมาให้มากหน่อย ผ่านซอฟต์แวร์แชตภายในของตระกูลอาน

แม้ว่าเย่เฉินจะไม่สามารถรับรู้ถึงตัวตนของพวกเขาได้ แต่หลังจากฟังพวกเขาคุยกันไม่กี่คำ เขาก็เกือบจะระบุตัวตนของทุกคนได้แล้ว

ในบรรดาพวกเขา ลูกชายคนโตของน้าชายรองอานข่ายเฟิง เขาเองก็เจอมาก่อนเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก แต่ตอนนั้นลูกพี่ลูกน้องของเขาผู้นี้ยังอยู่ในวัยทารก

สำหรับลูกสาวคนโตของน้าชายเล็กอานจาวหาน และลูกสาวคนเดียวของอานโยวโยว เย่เฉินล้วนยังไม่เคยพบหน้ามาก่อน

ในเวลานี้ อานโฉงชิวเห็นว่าหลี่ญ่าหลินกำลังนั่งดื่มอย่างเซ็งๆอยู่บ้าง ก็เลยเดินมาที่หน้าบาร์และนั่งลงไปข้างเขาแล้วถามว่า "ทำไม อารมณ์ยังไม่ดีขึ้นหน่อยเลยหรือ?”

หลี่ญ่าหลินพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว “ดีขึ้นอะไรกัน พวกเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว นายรู้จักฉันดี ถูกเล่นงานจนพูดไม่ออกขนาดนี้แต่กลับไม่มีโอกาสตอกกลับ ในใจของฉันอัดอั้นจะแย่แล้วจริงๆ!”

อานโฉงชิวเทแก้วไวน์ให้ตัวเอง เขาแตะแก้วของตนแล้วพูดว่า "ญ่าหลิน มองไปข้างหน้าเถอะ แม้ว่าวันเวลาของนายในการเป็นตำรวจจะยาวนาน แต่มันก็ได้ผ่านไปแล้ว"

หลี่ญ่าหลินพยักหน้าเล็กน้อยและถอนหายใจ "นายพูดถูก ต้องมองไปข้างหน้า..."

อานโฉงชิวถามเขาว่า "ก่อนหน้านี้นายบอกว่าอยากไปฮูสตันกับภรรยาและลูก ได้บอกพวกเขาแล้วยัง?”

"ยัง" หลี่ญ่าหลินพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว “นี่ไม่ใช่เพราะในใจของฉันยังไม่ยอมแพ้หรอกหรือไงกัน..ฉันมักจะรู้สึกว่าคดีนี้อาจจะมีโอกาสน้ำลดตอผุดขึ้นมาก็ได้…”