ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4299
เหล่าเด็กรุ่นเยาว์พวกนี้ ทั้งหมดถือเป็นลูกพี่ลูกน้องของเย่เฉิน อีกทั้งก็ถือเป็นแฟนคลับของกู้ชิวอี๋เช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงติดตามจากลอสแองเจลิสด้วย
ลูกสาวทั้งสองคนของอานโฉงชิวเองก็ชอบกู้ชิวอี๋มากเช่นกัน แต่เนื่องจากลูกสาวคนโตของเขากำลังเรียนแพทย์ที่ Stanford และลูกสาวคนที่สองกำลังศึกษาอยู่ที่สหราชอาณาจักร ดังนั้นพวกเธอจึงยุ่งกับการเรียน ก่อนหน้านี้คุณท่านใหญ่ป่วยหนัก พวกเธอจึงลาหยุดเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อน และทำให้การเรียนล่าช้าไปมาก ดังนั้นวันนี้พวกเธอจึงต้องรีบกลับไปยังมหาลัยแล้วแต่เช้าตรู่
อย่างไรก็ตาม ลูกสาวสองคนของอานโฉงชิวได้ขอให้พี่น้องคนอื่นๆของตนถ่ายวิดีโอคอนเสิร์ตมาให้มากหน่อย ผ่านซอฟต์แวร์แชตภายในของตระกูลอาน
แม้ว่าเย่เฉินจะไม่สามารถรับรู้ถึงตัวตนของพวกเขาได้ แต่หลังจากฟังพวกเขาคุยกันไม่กี่คำ เขาก็เกือบจะระบุตัวตนของทุกคนได้แล้ว
ในบรรดาพวกเขา ลูกชายคนโตของน้าชายรองอานข่ายเฟิง เขาเองก็เจอมาก่อนเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก แต่ตอนนั้นลูกพี่ลูกน้องของเขาผู้นี้ยังอยู่ในวัยทารก
สำหรับลูกสาวคนโตของน้าชายเล็กอานจาวหาน และลูกสาวคนเดียวของอานโยวโยว เย่เฉินล้วนยังไม่เคยพบหน้ามาก่อน
ในเวลานี้ อานโฉงชิวเห็นว่าหลี่ญ่าหลินกำลังนั่งดื่มอย่างเซ็งๆอยู่บ้าง ก็เลยเดินมาที่หน้าบาร์และนั่งลงไปข้างเขาแล้วถามว่า "ทำไม อารมณ์ยังไม่ดีขึ้นหน่อยเลยหรือ?”
หลี่ญ่าหลินพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว “ดีขึ้นอะไรกัน พวกเรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว นายรู้จักฉันดี ถูกเล่นงานจนพูดไม่ออกขนาดนี้แต่กลับไม่มีโอกาสตอกกลับ ในใจของฉันอัดอั้นจะแย่แล้วจริงๆ!”
อานโฉงชิวเทแก้วไวน์ให้ตัวเอง เขาแตะแก้วของตนแล้วพูดว่า "ญ่าหลิน มองไปข้างหน้าเถอะ แม้ว่าวันเวลาของนายในการเป็นตำรวจจะยาวนาน แต่มันก็ได้ผ่านไปแล้ว"
หลี่ญ่าหลินพยักหน้าเล็กน้อยและถอนหายใจ "นายพูดถูก ต้องมองไปข้างหน้า..."
อานโฉงชิวถามเขาว่า "ก่อนหน้านี้นายบอกว่าอยากไปฮูสตันกับภรรยาและลูก ได้บอกพวกเขาแล้วยัง?”
"ยัง" หลี่ญ่าหลินพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว “นี่ไม่ใช่เพราะในใจของฉันยังไม่ยอมแพ้หรอกหรือไงกัน..ฉันมักจะรู้สึกว่าคดีนี้อาจจะมีโอกาสน้ำลดตอผุดขึ้นมาก็ได้…”
อานโฉงชิวพยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ ขอแค่นายพูดมาคำเดียว!”
หลี่ญ่าหลินพูดโดยไม่คิด "ถ้างั้นก็คืนนี้เถอะ! หลังจบการแสดงฉันจะไปสนามบิน!"
อานโฉงชิวถามด้วยความแปลกใจ "นายนี่มันเอาแน่เอานอนไม่ได้เลย ทำไมจู่ๆถึงรีบร้อนนักล่ะ?"
มุมปากของหลี่ญ่าหลินผุดยิ้มและพูดว่า "ลูกสาวของฉันเพิ่งส่งข้อความมาว่าเธอท้องแล้ว!"
เมื่ออานโฉงชิวได้ยินข่าวนี้ เขาเองก็มีความสุขขึ้นมาเช่นกันและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่แปลกใจเลยที่จู่ๆปากของนายถึงฉีกกว้างจนแทบจะไปถึงใบหูแบบนี้ ที่แท้นายกำลังจะเป็นคุณตาแล้ว!”
"ใช่!" หลี่ญ่าหลินพูดอย่างตื่นเต้น “คนแก่ๆมักบอกว่าคนแก่เลี้ยงหลาน เป็นแบบนี้จริงๆ! ทันทีที่ลูกสาวของฉันบอกว่าเธอท้อง ฉันก็ไม่อยากอยู่ที่นิวยอร์กอีกสักนาทีแล้ว อยากจะบินข้ามคืนเพื่อเซอร์ไพรส์พวกเขาเลย!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...