ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4327
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ชะงักไปเล็กน้อยและพูดต่อว่า “ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันพูดนั้นค่อนข้างไร้มนุษยธรรมและถึงขั้นโหดร้ายอยู่บ้าง แต่นี่เป็นเรื่องจริงที่สุด สำหรับพวกเขาแล้ว ฆาตกรนั้นแข็งแกร่งเกินไป พวกเขาก็เสมือนกับการตีหินด้วยไข่ ดังนั้นทางออกที่ดีที่สุดคือรับเงินชดเชยก้อนโตไปแล้วใช้ชีวิตให้ดีๆ สำหรับเรื่องที่พวกเขาคิดจะแสวงหาความยุติธรรมนั้น ฉันเชื่อว่าคนในตระกูลอานจะต้องคืนมันให้กับพวกเขาในอนาคตแน่ ถ้าตระกูลอานไม่มีความสามารถนี้ ฉันเย่เฉินก็เป็นคนทวงคืนให้พวกเขาเอง!”
เย่เฉินในตอนนี้มีน้ำเสียงที่เด็ดขาดและทัศนคติแน่วแน่ ในสายตาของเฉินตัวตัวนี่ทำให้ในใจของเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกชื่นชมเขา
ในเวลานี้เอง เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ก็ทำให้เธอมีกำลังใจขึ้นมามาก จากนั้นเธอจึงรีบพูดว่า “ตกลงคุณเย่ หลังจากการแสดงจบลง ฉันจะไปคุยกับครอบครัวของพวกเขา…”
เย่เฉินพยักหน้าและเอ่ยอย่างจริงจัง “นอกจากนี้ ศพของเหยื่อก็สามารถถูกนำกลับไปและฝังได้อย่างอิสระ หากมีเจ้าหน้าที่ในประเทศอยู่ด้วย ก็จ่ายเงินเพื่อช่วยพวกเขาขนส่งศพหรือกระดูกกลับประเทศไป หากครอบครัวของพวกเขาเต็มใจที่จะมาอเมริกา อย่างนั้นก็จงออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดและให้ญาติของพวกเขามารับศพไป ถึงเวลานั้นเธอช่วยบอกพวกเขาแทนฉัน พวกเขาสามารถเอาเงินไปก่อนได้ หากภายในสามปีนี้ไม่มีความจริงให้แก่พวกเขา พวกเขาก็สามารถประกาศเรื่องนี้ออกไปทั่วโลกได้เลย!”
"ตกลงค่ะ!" เฉินตัวตัวตอบรับโดยไม่ต้องคิดเลยสักนิด "คุณเย่ไม่ต้องกังวล ฉันจะชี้แจงให้ครอบครัวของเหยื่อทุกคนเข้าใจอย่างชัดเจน!"
"ดี" เย่เฉินพยักหน้า เขามองไปที่เฟ่ยเข่อซินและหยวนจื่อซู จากนั้นก็พูดกับพวกเขาว่า "เรื่องที่เหลือต้องรบกวนทุกท่านจัดการแล้ว ฉันขอตัวกลับไปที่ห้องก่อน"
หลังจากพูดจบ เย่เฉินก็ประสานมือทักทายให้คนทั้งสอง จากนั้นก็หันหลังเดินกลับไป
เมื่อเย่เฉินกลับมาที่ห้อง ผ่านด้านนอกหน้าต่าง การแสดงของกู้ชิวอี้ยังคงดำเนินต่อไป ส่วนเซียวชูหรันก็กำลังนอนหลับสบายอยู่บนโซฟาข้างๆ เขา
เย่เฉินไม่ได้รีบปลุกเซียวชูหรัน แต่ค่อยๆ ประคองเธอขึ้นมาและปล่อยให้เธอพิงบนไหล่ของตน จากนั้นก็นั่งนิ่งบนโซฟา ด้านหนึ่งมองไปยังกู้ชิวอี๋บนเวที อีกด้านหนึ่งใช้พลังทิพย์สัมผัสถึงสถานการณ์ในห้องถัดไป
ส่วนอานข่ายเฟิงซึ่งนิสัยคล้ายกับคุณท่านใหญ่มากที่สุด ในเวลานี้กำลังกำหมัดแน่นและร่างกายของเขาก็สั่นเทาอย่างรุนแรง
หลังจากเงียบไปนาน เขาก็เปิดปากพูดกับฝูงชนว่า “เมื่อครู่นี้ฉันลองคิดให้รอบคอบอีกครั้ง คืนนี้น่าจะเป็นครั้งแรกในรอบสิบปีหรือยี่สิบปีที่พวกเราทั้งตระกูลอานมารวมตัวกันอย่างสมบูรณ์นอกบ้านของเรา ยกเว้นเขาตนนั้นที่ไม่ได้มา เกือบทุกคนก็ล้วนอยู่ที่นี่แล้ว...”
คุณท่านใหญ่พยักหน้าเบา ๆ และถอนหายใจ “เมื่อเรามาที่นี่ พวกเราก็ต้องนั่งเครื่องบินแยก 2 ลำ ก็เพราะกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุกับทั้งตระกูล แต่คราวนี้ช่างประมาทไปแล้วจริงๆ…”
นายหญิงใหญ่ด้านหนึ่งร้องไห้ไป อีกด้านก็ตำหนิตัวเองว่า "เป็นความผิดของฉันเอง...เป็นฉันที่เสนอให้มาให้กำลังใจหนานหนาน เพราะเธอมีบุญคุณกับพวกเรา..."
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...