บทที่ 433
โคบายา ชิจิโร่เกลียดชังเย่เฉินอย่างมาก
แต่ว่า เขากลับว่าไม่กล้าที่จะล่วงเกินเย่เฉิน
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงเจรจาต่อรองกับท่านห้า
พูดด้วยน้ำเสียงที่ซื่อสัตย์ว่า : “ท่านห้า รบกวนคุณบอกคุณเย่ให้หน่อย เงินในบัญชีของบริษัทผลิตยาโคบายาก็มีเพียงแค่สองถึงสามพันล้านหยวน ช่องทางการขายจำนวนมากยังไม่จ่ายเงินคืนให้พวกเราเลย ทางเรายังเป็นหนี้ธนาคารอีกหลายพันล้านหยวน ตอนนี้อยู่ภายใต้แรงกดดันที่สูงมาก!”
ท่านหงห้าพูดว่า : “คุณเย่พูดคำไหนคำนั้น ดังนั้นคุณไม่ต้องคิดเพ้อฝันว่าจะต่อรองกับคุณเย่ได้!”
โคบายา ชิจิโร่พูดอย่างขอร้อง : “คุณหง ตอนนี้ผมยากลำบากจริงๆ เอาอย่างนี้ได้ไหม คุณช่วยพูดให้คุณเย่ยืดเวลาให้ผมสักสองเดือน หลังจากสองเดือนไปแล้ว ผมจะต้องนำเงินมาให้ได้แน่ แต่ภายในระยะเวลาสองเดือน จะต้องไม่เห็นพี่ชายของผมได้โผล่หน้าออกมามีสิทธิ์มีเสียง และยิ่งไปกว่านั้นห้ามให้เขากลับมาที่ญี่ปุ่น!”
“สองเดือน……”ท่านหงห้าคิดๆดูแล้ว พูดว่า : “คุณรอแป๊บนะ ฉันขอถามคุณเย่ก่อน”
พูดจบ ก็รีบส่งข้อความหาเย่เฉินทันที นำข้อความที่โคบายา ชิจิโร่ร้องขอจ่ายเงินอีกครั้งหลังจากสองเดือนส่งไปบอกเขา
เย่เฉินกำลังเก็บโต๊ะอาหาร เห็นข้อความในวีแชท พูดตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล : “บอกเขาไป ถ้ายังมาต่อรองกับฉันอีก ฉันจะไปคุยกับพี่ชายของเขาเอง ถึงตอนนั้นฉันจะส่งพี่ชายของเขากลับไปแย่งมรดกกับเขา ถ้าฉันขอเรียกเงินห้าพันล้านจากพี่ชายของเขา เขาจะต้องตอบตกลงแน่นอน”
ดังนั้น เขาไม่กล้าที่จะล่าช้าอีกต่อไปแล้ว เพียงแค่ผ่านไปสิบนาที ก็โอนเงินเข้าบัญชีของคุณเย่แล้ว พร้อมกับโทรศัพท์ไปหาท่านหงห้า พูดว่า : “คุณหง โอนเงินไปยังบัญชีของคุณเย่แล้ว รบกวนให้คุณเย่ช่วยตรวจดูหน่อย แล้วก็หลังจากที่คุณเย่ได้รับเงินแล้ว ก็ช่วยส่งพี่ชายของผมไปที่ชอบๆหน่อย ผมหวังว่าเขาจะตายในเร็ววัน!”
ท่านหงห้าตกปากรับคำ พูดว่า : “คุณเย่เป็นคนรักษาคนพูดเสมอมา นายวางใจได้ ขอแค่ได้รับเงิน ก็จะจัดการพี่ชายของนายให้สิ้นซากแน่นอน ทำให้เขาหายไปจากโลกเลย”
เมื่อวางสายแล้ว ท่านหงห้าก็รีบส่งข้อความวีแชทไปหาเย่เฉิน พูดสอบถาม : “อาจารย์เย่ คุณได้รับเงินจากโคบายา ชิจิโร่แล้วยังครับ?”
เย่เฉินพูดตอบกลับ : “ได้รับแล้ว”
------------

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...