ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 434
บทที่ 434
ท่านหงห้ารีบถาม : “งั้นให้ผมจัดการโคบายา ชิอิจิโร่เลยไหมครับ？แล้วค่อยถ่ายคลิปวิดีโอสั้นๆให้โคบายา ชิจิโร่ดู？”
เย่เฉินพูดตอบกลับไป : “นายพาโคบายา ชิอิจิโร่ไปเก็บซ่อนตัวไว้ให้ดี แล้วค่อยหาโอกาสทำเทคนิคพิเศษ ถ่ายวิดีโอปลอมยิงหัวโคบายา ชิอิจิโร่ส่งไปให้โคบายา ชิจิโร่ดู ต้องทำให้เขามั่นใจว่าพี่ชายของเขาได้ตายไปแล้ว”
ท่านหงห้าถามอย่างประหลาดใจ : “อาจารย์เย่ นี่คุณจะไว้ชีวิตโคบายา ชิอิจิโร่เหรอครับ？”
เย่เฉินพูด : “ถูกต้อง ไว้ชีวิตโคบายา ชิอิจิโร่ ในอนาคตยังมีประโยชน์ ไม่แน่อาจจะใช้ตัวเขาเอาบริษัทผลิตยาโคบายามาไว้ในกำมือได้ แค่เงินหนึ่งพันล้านก็ฆ่าเขาตายแล้ว ก็ชั่งดูถูกโคบายา ชิจิโร่เกินไปแล้ว”
หลังจากนั้น เย่เฉินก็พูดอีกว่า : “อีกอย่าง เรื่องนี้นาย ไม่ต้องคิดถึงเรื่องศีลธรรมในโลกมนุษย์อะไรทั้งนั้น ถึงอย่างไรเรากับคนญี่ปุ่น ไม่มีศีลธรรมอะไรต้องพูดกัน ในทางกลับกัน ยิ่งทำให้พวกเขาแย่ก็ยิ่งดีเลย！”
“ผมเข้าใจแล้ว！”ท่านหงห้ารีบพูด : “คุณวางใจ ผมจะจัดหาคนที่มีฝีมือ คุ้มกันโคบายา ชิอิจิโร่ไว้อย่างดีครับ”
……
ในเวลานี้ คฤหาสน์ตระกูลซ่ง
ครอบครัวใหญ่ตระกูลซ่ง กำลังทานอาหารที่ร้านอาหาร พร้อมทั้งพูดถกกันถึงเรื่องบริษัทผลิตยาโคบายา
พูดว่า คุณท่านซ่งก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ พูดว่า : “ยาที่อาจารย์มอบให้ครั้งก่อน มีประสิทธิภาพดีจริงๆ ก่อนหน้านี้ร่างกายของฉันเหมือนคนกำลังจะตาย หลังจากที่กินเข้าไปก็รู้สึกแข็งแรงขึ้นมาก แต่ว่า อาจเป็นเพราะว่าอาการป่วยก่อนหน้านี้ไม่ค่อยรุนแรง แม้ว่าตอนนี้จะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่ร่างกายยังอ่อนเพลียเล็กน้อย อายุมากแล้ว ……”
ซ่งหรงวี่ที่อยู่อีกฝั่งก็รีบเอ่ยพูดทันทีว่า : “คุณปู่ ไม่งั้นให้ผมไปหาอาจารย์เย่ไหม เพื่อขอยาจากเขาอีกหนึ่งเม็ด หรือไม่ก็ขอซื้อเพื่อเอามาให้คุณ！ถ้าหากคุณได้กินอีกหนึ่งเม็ด เชื่อว่าจะบรรเทาร่างกายได้มากแน่นอน！”
คุณท่านซ่งรีบโบกไม้โบกมือ พร้อมพูดว่า : “ไม่ได้ๆ อาจารย์เย่ให้เกียรติแก่ตระกูลซ่งมากแล้ว ถึงตอนนี้เราก็ยังไม่ได้ตอบแทนหนี้บุญคุณแก่เขาเลย หากไปขอยาอีกละก็ อาจจะแสดงให้เห็นว่าพวกเราไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักประเมินตัวเอง！”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...