ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 439

บทที่ 439

เมื่อพยาบาลพาซ่งหรงวี่และซ่งหวั่นถิงเข้ามาในห้องโถงด้านนอกของห้องผู้ป่วย อู๋ตงไห่และอู๋ซินพ่อลูกก็เพิ่งออกมา

อู๋ซินเห็นหุ่นเพรียวและสง่างามได้อย่างรวดเร็ว ซ่งหวั่นถิงสาวสวยไม่มีใครเทียบ เขาทั้งคนตะลึงไปหลายวินาทีสติแทบจะไม่กลับคืนมา

อู๋ตงไห่เห็นซ่งหวั่นถิง ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงเล็กน้อย

เขาเป็นรุ่นพี่ของซ่งหวั่นถิง ดังนั้นจึงไม่ได้ติดต่อกับซ่งหวั่นถิงมากนัก ไม่เจอหน้ากันหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่า ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเทียบกับดาราแล้วก็ไม่ด้อยไปกว่าเลย!

ซ่งหรงวี่ในขณะนี้พูดจาด้วยความเคารพเป็นอย่างยิ่ง: “คุณอาอู๋สวัสดีครับ ผมคือซ่งหรงวี่จากตระกูลซ่ง คนนี้คือลูกพี่ลูกน้องซ่งหวั่นถิง คุณปู่ได้ข่าวว่าคุณอยู่ที่จินหลิง ดังนั้นก็เลยให้พวกเรามาเยี่ยมเยียนหน่อย”

ขณะที่พูด ซ่งหรงวี่ก็กล่าวต่อ: “ตอนนี้พ่อผมไม่ได้อยู่จินหลิง ไม่สามารถมาเยี่ยมด้วยตนเองได้ ต้องขอโทษด้วยนะครับ”

อู๋ตงไห่รีบตอบกลับว่า: “โธ่เอ๋ย คุณอาซ่งเกรงใจกันเกินไปแล้วนะครับ! ที่จริงควรจะเป็นผมที่ต้องไปเยี่ยมเขา แต่ที่บ้านเกิดเรื่องนิดหน่อย ก็เลยไม่ได้ไปไหน เสียมารยาทไปหน่อย!”

แม้ว่าความสามารถตระกูลอู๋และตระกูลซ่งแตกต่างกันมาก แต่ทั้งหมดอยู่ในลำดับของตระกูลอันดับหนึ่งของภาคเจียงหนาน ดังนั้นทั้งสองครอบครัว ไม่ว่าใครจะอยู่บนถิ่นของใคร ที่จริงก็ควรริเริ่มในการไปเยี่ยมเยียน

ถ้าเหตุการณ์เป็นปกติ อู๋ตงไห่มาจินหลิง สิ่งแรกที่ต้องทำคือไปที่บ้านของตระกูลซ่ง ทั้งสองครอบครัวไปมาหาสู่เพื่อสานความสัมพันธ์กัน

ดังนั้น ยังไงซะเขารู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

ที่สำคัญคือ สถานการณ์ของตระกูลตัวเองนั้นพิเศษจริงๆ อู๋ฉีลูกชายคนเล็กเกิดความผิดปกติ พูดออกไปก็น่าอายจริงๆ

ดังนั้น เขาจึงพูดอย่างตรงไปตรงมา: “โธ่เอ๋ย ที่มาจินหลิงครั้งนี้ ก็เพื่อสุขภาพลูกหมาและเกิดปัญหาทางด้านจิตใจนิดหน่อย ดังนั้นเมื่อฉันมา ก็มาอยู่ที่โรงพยาบาล ไม่ได้ไปที่ไหนเลย ไม่อย่างนั้น ก็ต้องไปหาคุณอาซ่งตั้งแต่แรกแล้ว ฉันยังหวังว่าคุณอาซ่งจะยกโทษให้ฉันและอย่าถือโทษโกรธฉันเลย”