ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 440
บทที่ 440
หากหลังจากที่สองครอบครัวแต่งงานกัน สามารถทำงานร่วมกันได้ จากนั้นทั้งสองครอบครัวก็มีโอกาสที่จะเป็นผู้นำเจียงหนานได้ทั้งหมด
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาจงใจยิ้มและถามซ่งหวั่นถิงว่า: “หวั่นถิงสวยขนาดนี้ และมีโดดเด่นขนาดนี้ ไม่รู้ว่าแต่งงานหรือยังนะ?”
ซ่งหวั่นถิงรีบตอบ: “คุณอาอู๋คะคุณพูดเป็นเล่น ถ้าฉันแต่งงาน คุณปู่ต้องเชิญคุณมาดื่มเหล้าในงานแต่งแล้วล่ะค่ะ”
อู๋ตงไห่ยิ้มและพยักหน้า ในใจรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ฉลาดและพูดเก่ง
เขาจึงถามว่า： “งั้นไม่ทราบว่าหวั่นถิงมีแฟนหรือยังจ๊ะ? ถ้ามี หาคุณชายตระกูลไหนเอ่ย?”
เมื่ออู๋ซินได้ยินคำถามของพ่อ ก็รีบเงี่ยหูฟังด้วยความสนใจ และใจจดใจจ่อกับคำตอบของหวั่นถิง
ในตอนนี้ซ่งหวั่นถิง คิดถึงเย่เฉินทันที
ถ้าเย่เฉินไม่ได้แต่งงานก็คงจะดีมากแค่ไหน? เธอคงน่าจะสารภาพกับเขานานแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น ถือได้ว่าเป็นสาวที่โดดเด่นมากกว่า เธอเชื่อว่าเขาคงจะไม่ปฏิเสธเธอ ถ้าเป็นอย่างนั้น เมื่อมีคนถามเธอด้วยคำถามเช่นนี้ เธอสามารถพูดอย่างภาคภูมิใจและเขินอาย ว่าแฟนของเธอคือเย่เฉิน……
เมื่อคิดจนถึงตอนนี้ ซ่งหวั่นถิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เอ่ยปากพูดว่า: “คุณอาอู๋คะ หนูยังไม่มีแฟนค่ะ”
ในใจของอู๋ตงไห่และอู๋ซิน ต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ยังไม่มีแฟน นั่นก็ดีมากเลยสิ!
ขอเพียงแค่คุณท่านซ่งรับปาก เขาก็จะช่วยเกลี้ยกล่อมซ่งหวั่นถิงแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่แน่อาจจะได้แต่งงานกันในเร็วๆนี้ ถึงตอนนั้นทั้งสองตระกูลก็เลือกฤกษ์ดีได้แต่เนิ่นๆ ก็สามารถจัดงานแต่งได้สำเร็จแล้ว!
อู๋ตงไห่ไม่ใช่เด็กๆแล้ว รอคอยที่จะได้อุ้มหลานชายมาตลอด ได้เห็นลูกหลานของตระกูลอู๋กับตาตัวเอง เพียงแค่ว่ายังไม่เจอผู้หญิงที่คู่ควรกับลูกชายของเขา
เมื่อกี้ เขาถูกใจซ่งหวั่นถิง รู้สึกว่าบนโลกใบนี้เขาไม่สามารถหาลูกสะใภ้ที่ดีไปกว่าซ่งหวั่นถิงแล้ว!
แต่ว่า ต่อให้เขาฝันก็คิดไม่ถึง ว่าซ่งหวั่นถิงมีเจ้าของในใจอยู่แล้ว
อีกอย่าง คนที่ทำให้ซ่งหวั่นถิงหลงใหล ก็คือคนร้ายที่ทำให้ลูกชายคนที่สองของเขาเป็นคนกินอึ เย่เฉิน!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...