ต่อมา หลิวเจียฮุยจึงพูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ ก่อนที่คุณจะมาผมได้ให้คนใช้จัดห้องพักให้เรียบร้อยแล้ว ขอแค่คุณอยู่ในเกาะฮ่องกางก็สามารถถือว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณเองได้ อย่าได้เกรงใจกับผม!”
เย่เฉินก็มีสมใจเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงยิ้มและกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ผมก็ได้แต่เชื่อฟังคำสั่งแล้ว!”
"ดีดีดี!" หลิวเจียฮุยโอบหลังเย่เฉินอย่างอบอุ่นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "มา คุณเย่ เชิญเข้ามาข้างใน!"
พูกไป เขาก็เข้าไปในคฤหาสน์กับเย่เฉิน
พ่อบ้านเดินตามเขาไปทีละก้าวแล้วพูดด้วยความเคารพว่า “ท่านครับ งานเลี้ยงพร้อมแล้ว คุณคิดว่าจะเริ่มได้เมื่อไหร่?”
หลิวเจียฮุยถามเขาว่า "คุณหนูกลับมาแล้วยัง?"
พ่อบ้านก็พูดตามจริงว่า “ยังครับ”
หลิวเจียฮุยพูดอย่างโกรธเคืองทันที “ยัยเด็กหน้าเหม็นคนนี้! ครั้งนี้ถ้าเธอกล้าขัดคำสั่งฉัน ในอีกสามปีที่จะถึง ฉันจะไม่ให้เงินเธอเลยสักแดงเดียว!”
ฟางเจียซินพูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะว่า "รู้ทั้งรู้ว่าตนเองทำไม่ได้ แล้วจะพูดแบบนี้ไปทำไมกัน?"
หลิวเจียฮุยถามอย่างโกรธเคือง "เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันทำไม่ได้"
ฟางเจียซินเอ่ยเสียงเรียบ "คำพูดแบบนี้คุณไม่ได้พูดมาแค่ครั้งสองครั้ง สุดท้ายแล้วก็ยังเป็นคุณที่ไปประนีประนอมไม่ใช่หรือไง?"
หลิวเจียฮุยรู้สึกเสียหน้ามากและพูดอย่างโกรธเคือง “แต่ครั้งนี้ต่างไปจากเดิม! คราวนี้ฉันหลิวเจียฮุยพูดได้ทำได้ ไม่ผิดคำพูด!”
หลิวเจียฮุยที่ได้ยินเสียงก็หันกลับมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นลูกสาวคนโตของเขากำลังมองฟางเจียซินด้วยใบหน้าที่เย็นชา เขาก็ตกตะลึงไปชั่วครู่ แล้วรีบเอ่ยทำลายบรรยากาศว่า “ม่านฉง สิ่งที่พ่อเพิ่งพูดไปก็เป็นเพราะอารมณ์เท่านั้นเอง พ่อรู้ว่าลูกไม่มีทางขัดคำสั่งพ่อแน่!”
พูดจบ เขาก็รีบแนะนำเย่เฉิน "คุณเย่ ขอแนะนำให้รู้จักกับลูกสาวคนโตของผม หลิวม่านฉงซึ่งตอนนี้กำลังเรียนแพทย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยฮ่องกาง!"
จากนั้น เขาก็เรียก หลิวม่านฉงและพูดว่า "ม่านฉง มานี่ พ่อจะแนะนำคุณให้รู้จักกับคนหนุ่มมากพรสวรรค์ท่านนี้ นี่คือคุณเย่ เย่เฉินจากแผ่นดินใหญ่!"
ครั้งแรกที่เย่เฉินเห็น หลิวม่านฉงเขาก็แค่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้สวยกว่าในรูปมาก
สิ่งที่คุณเฉินเห็นบนข้อมูลพวกนั้น ล้วนเป็นรูปถ่ายบัตรประจำตัวของหญิงสาวทั้งหมด ภาพถ่ายติดบัตรนั้นสวมแว่นและมีท่าทีจริงจังไม่ยิ้ม และดูแล้วก็แค่ละเอียดอ่อนและสวยงามกว่า แต่ก็ยังห่างไกลจากความงามจนน่าตะลึง
อย่างไรก็ตาม หลิวม่านฉงที่อยู่ต่อหน้า รูปร่างสูงโปร่ง ผิวของเธอขาวอมชมพู ใบหน้าของเธอที่ไม่ต้องแต่งหน้าแฝงเสน่ห์ของความงามแบบจีนคลาสสิก บวกกับหางม้ายาว ทำให้เธอดูราวกับนางฟ้าที่ตกลงมาข้างบ้านและกลายมาเป็นน้องสาวข้างบ้าน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...