เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4390

ต่อมา หลิวเจียฮุยจึงพูดกับเย่เฉินว่า “คุณเย่ ก่อนที่คุณจะมาผมได้ให้คนใช้จัดห้องพักให้เรียบร้อยแล้ว ขอแค่คุณอยู่ในเกาะฮ่องกางก็สามารถถือว่าที่นี่เป็นบ้านของคุณเองได้ อย่าได้เกรงใจกับผม!”

เย่เฉินก็มีสมใจเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงยิ้มและกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ผมก็ได้แต่เชื่อฟังคำสั่งแล้ว!”

"ดีดีดี!" หลิวเจียฮุยโอบหลังเย่เฉินอย่างอบอุ่นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "มา คุณเย่ เชิญเข้ามาข้างใน!"

พูกไป เขาก็เข้าไปในคฤหาสน์กับเย่เฉิน

พ่อบ้านเดินตามเขาไปทีละก้าวแล้วพูดด้วยความเคารพว่า “ท่านครับ งานเลี้ยงพร้อมแล้ว คุณคิดว่าจะเริ่มได้เมื่อไหร่?”

หลิวเจียฮุยถามเขาว่า "คุณหนูกลับมาแล้วยัง?"

พ่อบ้านก็พูดตามจริงว่า “ยังครับ”

หลิวเจียฮุยพูดอย่างโกรธเคืองทันที “ยัยเด็กหน้าเหม็นคนนี้! ครั้งนี้ถ้าเธอกล้าขัดคำสั่งฉัน ในอีกสามปีที่จะถึง ฉันจะไม่ให้เงินเธอเลยสักแดงเดียว!”

ฟางเจียซินพูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะว่า "รู้ทั้งรู้ว่าตนเองทำไม่ได้ แล้วจะพูดแบบนี้ไปทำไมกัน?"

หลิวเจียฮุยถามอย่างโกรธเคือง "เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันทำไม่ได้"

ฟางเจียซินเอ่ยเสียงเรียบ "คำพูดแบบนี้คุณไม่ได้พูดมาแค่ครั้งสองครั้ง สุดท้ายแล้วก็ยังเป็นคุณที่ไปประนีประนอมไม่ใช่หรือไง?"

หลิวเจียฮุยรู้สึกเสียหน้ามากและพูดอย่างโกรธเคือง “แต่ครั้งนี้ต่างไปจากเดิม! คราวนี้ฉันหลิวเจียฮุยพูดได้ทำได้ ไม่ผิดคำพูด!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน