ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4391

ชุดของหลิวม่านฉงนั้นเรียบง่ายมาก เป็นชุดเดรสธรรมดา รองเท้าแตะสีดำเรียบง่าย กับกระเป๋าสะพายที่มองไม่ออกถึงแบรนด์เลย แต่ในทางตรงกันข้าม ชุดลำลองแบบนี้กลับเน้นให้เห็นถึงบุคลิกที่ไม่ธรรมดาของเธอให้สูงขึ้นไปอีก

เย่เฉินคาดไม่ถึงจริงๆ ว่า หลิวเจียฮุยที่อ้วนๆ จะสามารถผลิตลูกสาวราวกับนางฟ้าได้ เมื่อพิจารณาจากลักษณะใบหน้าของหลิวม่านฉงแล้ว ดูเหมือนยีนของหลิวเจียฮุยแทบจะไม่มีผลกับเธอเลย

ในเวลานี้หลิวม่านฉงทำเพียงแค่มองไปที่เย่เฉินอย่างเฉยชาและพูดอย่างขอไปทีว่า “คุณเย่ใช่ไหม สวัสดี”

จากนั้น ยังไม่รอให้เย่เฉินตอบกลับ เธอก็พูดกับหลิวเจียฮุยโดยตรง "ไม่ได้บอกว่าให้หนูกลับมาทานอาหารค่ำหรือไง? ช่วยทำเวลาด้วย หนูมีธุระตอนบ่าย จะโอ้เอ้นานไม่ได้"

หลิวเจียฮุยโมโหกับท่าทีของหลิวม่านฉงมากจนโพล่งออกมาว่า “นี่มันท่าทีแบบไหนกัน? คุณเย่เป็นแขกผู้มีเกียรติที่บ้าน เขาเพิ่งมาที่เกาะฮ่องกาง ฉันวางแผนที่จะให้แกช่วยมาต้อนรับและพาคุณเย่ไปเดินเล่นรอบๆช่วงบ่าย!"

หลิวม่านฉงปฏิเสธโดยไม่คิด "ไม่ได้ หนูพูดแล้วว่ามีธุระตอนบ่าย! ในเมื่อเป็นแขกของพ่อ ทำไมพ่อไม่ไปต้อนรับเองคะ?”

หลิวเจียฮุยพูดอย่างโกรธจัด “ฉันคิดว่าแกอายุพอๆ กับคุณเย่ คนรุ่นเดียวกัน แกไปต้อนรับย่อมเหมาะกว่าฉัน!”

"หนูไม่มีเวลา!" หลิวม่านฉงพูดอย่างโมโหอยู่บ้าง "พ่อให้หนูกลับมาทานอาหาร หนูก็กลับมาแล้ว พ่ออย่าทำตัวได้คืบเอาศอก!"

หลิวเจียฮุยเอ่ยอย่างเย็นชา "นี่เป็นทัศนคติของแกว่าเวลาพูดคุยกับพ่อตัวเองหรือไง?"

ฟางเจียซินรีบเข้ามาคลายสถานการณ์ในเวลานี้ว่า "ไอ้หย่าเจียฮุย คุณจะมาวางอำนาจกับลูกทำไมกัน? ยิ่งไปกว่านั้นคุณเย่ก็อยู่ที่นี่ด้วย อย่าให้เขาต้องเจอเรื่องน่าขันเข้าให้"

พูดจบ เธอก็รีบกล่อมชวน หลิวม่านฉงด้วยรอยยิ้ม "ม่านฉง คุณรู้อารมณ์ของพ่อคุณ อย่าคิดเห็นแบบเดียวกันกับเขา รีบนั่งลงและกิน"

หลิวม่านฉงดูถูกฟางเจียซินและพูดอย่างเย็นชาว่า "คุณไม่จำเป็นต้องแสร้งเป็นคนดีที่นี่"