ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 443
บทที่ 443
ในขณะเดียวกัน ซือเทียนฉีก็กำลังอยู่ในจี้ซื่อถังของตนเอง กำลังเหม่อมองยาอายุวัฒนะที่เย่เฉินให้ตนเองมา
ในหัวก็หวนนึกถึงคำที่เย่เฉินพูดกับตนเอง เย่เฉินพูดกับตนเองว่า ยาเม็ดนี้ สามารถทำให้ตนเองหนุ่มขึ้น10ปี และชีวิตก็ยืนยาวไปอีก10ปี
ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเย่เฉินมีพลังวิเศษ แต่ก็ยังรู้สึกว่า สรรพคุณเช่นนี้ มันเหมือนกับว่าเกินจริงมากไปหน่อย
มีคำพูดหนึ่งว่า ดอกไม้ยังมีวันผลิบานอีกครั้ง แต่คนไม่มีวันหวนกลับคืนเยาวรุ่น
มนุษย์สามารถจัดการกับธรรมชาติทุกสรรพสิ่ง แต่ไม่มีทางทำอะไรกับเวลาได้
บนโลกใบนี้ จะมียาที่ทำให้คนกลับมาหนุ่มแน่นอีกครั้งหนึ่งได้อย่างไรกัน?
แต่ว่า พอคิดดูว่ายานี้ อาจารย์เย่เฉินเป็นคนให้มา ซือเทียนฉีก็มั่นใจกับยานี้อย่างมาก
เขาคิดว่า อาจารย์เย่คงจะไม่หลอกลวงเขาแน่นอน ในเมื่อเขาพูดเช่นนี้ ยาเม็ดนี้ ก็จะต้องมีสรรพคุณที่มหัศจรรย์อย่างแน่นอน
ดังนั้น เขาก็เลยตัดสินใจ ทำตามที่เย่เฉินบอก กินยานี้ลงไปเสีย
ซือเทียนฉีค่อยๆ เอายาอายุวัฒนะใส่ในปาก เดิมคิดว่ายานี้จะกินยาก แต่คิดไม่ถึงว่า พอยาเข้าปาก ก็กลายเปลี่ยนเป็นรสชาติหวาน แล้วไหลลงคอ ลงท้องไปเลย
จากนั้น ก็เป็นช่วงเวลามหัศจรรย์ที่ซือเทียนฉียากจะลืมได้ทั้งชีวิต
เขารู้สึกว่าทั้งร่างกาย มีพลังอุ่นๆ ล้อมรอบ พลังอุ่นๆ นี้เหมือนกับพลังมหัศจรรย์ มีผลกับร่างกายทุกส่วนของตนเอง
เริ่มแรกรู้สึกว่าใบหน้าของตนเองเริ่มตึงๆ จากนั้นผิวหนังก็คันๆ ชาๆ จากนั้นก็รู้สึกว่าทุกส่วนของข้อต่อ ได้ร้อนผ่าวขึ้นมา
ก็เท่ากับ เปลี่ยนจากอายุ70 เป็นคนอายุ60ในชั่วพริบตา！
ซือเทียนฉีดีใจจนแทบบ้า！
ถ้าหากพูดถึงชีวิตคนชีวิตหนึ่ง เหมือนกับกลไกไขลานของนาฬิกา เช่นนั้นพลังของกลไกไขลาน ก็จะค่อยๆ สูญสิ้นพลังงานไปเรื่อยๆ ตามเวลา ไปจนถึงเวลาที่พลังที่สั่งสมไว้สูญสิ้น นาฬิกาปลุกนั้นก็จะหยุดเดิน
ส่วนตอนนี้ นาฬิกาปลุกของชีวิตซือเทียนฉี ก็เท่ากับว่าเย่เฉินได้ใช้หัตถ์ของพระเจ้า มาหมุนกลไกไขลานของชีวิตซือเทียนฉีไปอีกสองรอบ
มันแสดงถึงว่า นาฬิกาชีวิตของซือเทียนฉี สามารถเดินเพิ่มไปได้อีกสองรอบ！
นี่มัน นี่มันไม่ใช่ปาฏิหาริย์หรอกหรือนี่？！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...