คำพูดของเย่เฉิน ทำให้หลิวเจียฮุยได้สติกลับมา
เขาดีใจมาก ตื่นเต้นจนตัวสั่นเล็กน้อย แล้วก็โพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น:"คุณเย่ ดูคุณพูดสิ คุณนอนบ้านของฉัน เราตกลงกันนานแล้วไม่ใช่เหรอ? ถ้าคุณเต็มใจ อยู่ตลอดไปก็ไม่มีปัญหา!"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"คุณหลิวเกรงใจเกินไปจริงๆ!"
พูดจบ เขาหันกลับมามองหลิวม่านฉง ที่ตกใจและตกตะลึง พูดว่า :"คุณม่านฉง ฉันไปกับรถของคุณอีก ได้ไหม?"
ตอนนี้หลิวม่านฉงยังไม่สามารถแยกแยะสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ดังนั้นเธอจึงดูเฉื่อยชาเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่าหลิวม่านฉงไม่พูด หลิวเจียฮุยก็รีบพูดว่า:"ม่านฉง! คุณเย่กำลังคุยกับเธออยู่ ทำไมเธอถึงไม่ตอบ?"
หลิวม่านฉงรู้สึกได้ และลูบผมด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย พูดกับเย่เฉินว่า:"ได้ค่ะ……"
เย่เฉินพยักหน้า แล้วหันไปหาว่านพั่วจวิน และพูดว่า:"'พั่วจวิน ฉันไปก่อนนะ ฉันจะให้พวกคุณจัดการที่นี่"
ว่านพั่วจวินกำหมัด และพูดว่า:"ได้ครับ คุณเย่ ผมจะทำงานที่เหลือให้ดี!"
เย่เฉินหันไปมองฮงหยวนซานอีกครั้ง และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"ฮงหยวนซาน ฉันจะไปแล้ว คุณต้องแสดงอะไรหน่อยไหม?"
ฮงหยวนซานที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น รีบหมอบลงไป และพูดด้วยความเคารพโดยไม่เงยหน้าขึ้นว่า:"เชิญเสด็จขอรับคุณเย่!"
เย่เฉินโบกมือ:"สิ่งที่คุณทำมันผิด เมื่อกี้ฉันบอกคุณแล้วว่าต้องทำอย่างไร"
ร่างกายของฮงหยวนซานสั่น และรีบเห่าสองสามครั้ง:"โฮ่ง…...โฮ่งโฮ่ง…... "
เย่เฉินพยักหน้า:"คุณฮงรู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันดีจริงๆ ดูเหมือนว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่คุณอยู่ถึงจุดนี้ได้"
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินกำลังจะจากไป ครูฝึกหลินซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น รวบรวมความกล้า และโพล่งออกมาว่า:"คุณเย่…...ผมขอความกรุณา คุณให้ผมกลับไปที่สำนักว่านหลงด้วยเถอะ……ผมจะจงรักภักดีต่อสำนักว่านหลงแน่นอน! ผมจะไม่ฝ่าฝืนระเบียบใดๆ ของสำนักว่านหลงอีก!"
เย่เฉินเหลือบมองเขา และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"คุณตัดสินใจเอง ช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ ฉันไม่ได้สั่งสอนคุณเพราะเห็นแก่หน้าของสำนักว่านหลง ฉันเมตตาคุณมากแล้ว จะอนุญาตให้คุณกลับสำนักว่าหลงได้อย่างไร?"
สำหรับคำพูดที่เย่เฉินสั่งกับว่านพั่วจวินนั้น ทั้งหลิวเจียฮุยกับหลิวม่านฉงฟังความหมายแฝงไม่ออก
หลังจากสั่งว่านพั่วจวินแล้ว เย่เฉินก็พูดกับหลิวม่านฉงว่า:"คุณม่านฉง เชิญครับ"
หลิวม่านฉงพยักหน้าอย่างประหม่า แล้วเดินตามเย่เฉินออกไป
หลิวเจียฮุยเดินตามหลังทั้งสองคน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้น
แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่าตัวตนของเย่เฉินคืออะไร แต่เขามีความสุขแล้วเมื่อเห็นเย่เฉินและลูกสาวของเขาสนิทกันมาก
ก่อนหน้านั้นเขาแค่อยากให้ลูกสาวของเขาเป็นแครอทที่ดึงดูดลาเตี้ยมาลากเครื่องบด
แต่ตอนนี้ ในสายตาของเขา เย่เฉินไม่ใช่ลาเตี้ยอีกต่อไป แต่เป็นซุปเปอร์บอสที่เหมือนเทพเจ้าที่ลงมายังโลก และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยออร่าของผู้แข็งแกร่ง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...