คำพูดของเย่เฉิน ทำให้หลิวเจียฮุยได้สติกลับมา
เขาดีใจมาก ตื่นเต้นจนตัวสั่นเล็กน้อย แล้วก็โพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น:"คุณเย่ ดูคุณพูดสิ คุณนอนบ้านของฉัน เราตกลงกันนานแล้วไม่ใช่เหรอ? ถ้าคุณเต็มใจ อยู่ตลอดไปก็ไม่มีปัญหา!"
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"คุณหลิวเกรงใจเกินไปจริงๆ!"
พูดจบ เขาหันกลับมามองหลิวม่านฉง ที่ตกใจและตกตะลึง พูดว่า :"คุณม่านฉง ฉันไปกับรถของคุณอีก ได้ไหม?"
ตอนนี้หลิวม่านฉงยังไม่สามารถแยกแยะสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ดังนั้นเธอจึงดูเฉื่อยชาเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่าหลิวม่านฉงไม่พูด หลิวเจียฮุยก็รีบพูดว่า:"ม่านฉง! คุณเย่กำลังคุยกับเธออยู่ ทำไมเธอถึงไม่ตอบ?"
หลิวม่านฉงรู้สึกได้ และลูบผมด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย พูดกับเย่เฉินว่า:"ได้ค่ะ……"
เย่เฉินพยักหน้า แล้วหันไปหาว่านพั่วจวิน และพูดว่า:"'พั่วจวิน ฉันไปก่อนนะ ฉันจะให้พวกคุณจัดการที่นี่"
ว่านพั่วจวินกำหมัด และพูดว่า:"ได้ครับ คุณเย่ ผมจะทำงานที่เหลือให้ดี!"
เย่เฉินหันไปมองฮงหยวนซานอีกครั้ง และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"ฮงหยวนซาน ฉันจะไปแล้ว คุณต้องแสดงอะไรหน่อยไหม?"
ฮงหยวนซานที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น รีบหมอบลงไป และพูดด้วยความเคารพโดยไม่เงยหน้าขึ้นว่า:"เชิญเสด็จขอรับคุณเย่!"
เย่เฉินโบกมือ:"สิ่งที่คุณทำมันผิด เมื่อกี้ฉันบอกคุณแล้วว่าต้องทำอย่างไร"
ร่างกายของฮงหยวนซานสั่น และรีบเห่าสองสามครั้ง:"โฮ่ง…...โฮ่งโฮ่ง…... "
เย่เฉินพยักหน้า:"คุณฮงรู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันดีจริงๆ ดูเหมือนว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่คุณอยู่ถึงจุดนี้ได้"
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินกำลังจะจากไป ครูฝึกหลินซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น รวบรวมความกล้า และโพล่งออกมาว่า:"คุณเย่…...ผมขอความกรุณา คุณให้ผมกลับไปที่สำนักว่านหลงด้วยเถอะ……ผมจะจงรักภักดีต่อสำนักว่านหลงแน่นอน! ผมจะไม่ฝ่าฝืนระเบียบใดๆ ของสำนักว่านหลงอีก!"
เย่เฉินเหลือบมองเขา และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"คุณตัดสินใจเอง ช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ ฉันไม่ได้สั่งสอนคุณเพราะเห็นแก่หน้าของสำนักว่านหลง ฉันเมตตาคุณมากแล้ว จะอนุญาตให้คุณกลับสำนักว่าหลงได้อย่างไร?"
สำหรับคำพูดที่เย่เฉินสั่งกับว่านพั่วจวินนั้น ทั้งหลิวเจียฮุยกับหลิวม่านฉงฟังความหมายแฝงไม่ออก
หลังจากสั่งว่านพั่วจวินแล้ว เย่เฉินก็พูดกับหลิวม่านฉงว่า:"คุณม่านฉง เชิญครับ"
หลิวม่านฉงพยักหน้าอย่างประหม่า แล้วเดินตามเย่เฉินออกไป
หลิวเจียฮุยเดินตามหลังทั้งสองคน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้น
แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่าตัวตนของเย่เฉินคืออะไร แต่เขามีความสุขแล้วเมื่อเห็นเย่เฉินและลูกสาวของเขาสนิทกันมาก
ก่อนหน้านั้นเขาแค่อยากให้ลูกสาวของเขาเป็นแครอทที่ดึงดูดลาเตี้ยมาลากเครื่องบด
แต่ตอนนี้ ในสายตาของเขา เย่เฉินไม่ใช่ลาเตี้ยอีกต่อไป แต่เป็นซุปเปอร์บอสที่เหมือนเทพเจ้าที่ลงมายังโลก และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยออร่าของผู้แข็งแกร่ง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...