ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4447

คำพูดของเย่เฉิน ทำให้หลิวเจียฮุยได้สติกลับมา

เขาดีใจมาก ตื่นเต้นจนตัวสั่นเล็กน้อย แล้วก็โพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น:"คุณเย่ ดูคุณพูดสิ คุณนอนบ้านของฉัน เราตกลงกันนานแล้วไม่ใช่เหรอ? ถ้าคุณเต็มใจ อยู่ตลอดไปก็ไม่มีปัญหา!"

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"คุณหลิวเกรงใจเกินไปจริงๆ!"

พูดจบ เขาหันกลับมามองหลิวม่านฉง ที่ตกใจและตกตะลึง พูดว่า :"คุณม่านฉง ฉันไปกับรถของคุณอีก ได้ไหม?"

ตอนนี้หลิวม่านฉงยังไม่สามารถแยกแยะสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ดังนั้นเธอจึงดูเฉื่อยชาเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าหลิวม่านฉงไม่พูด หลิวเจียฮุยก็รีบพูดว่า:"ม่านฉง! คุณเย่กำลังคุยกับเธออยู่ ทำไมเธอถึงไม่ตอบ?"

หลิวม่านฉงรู้สึกได้ และลูบผมด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย พูดกับเย่เฉินว่า:"ได้ค่ะ……"

เย่เฉินพยักหน้า แล้วหันไปหาว่านพั่วจวิน และพูดว่า:"'พั่วจวิน ฉันไปก่อนนะ ฉันจะให้พวกคุณจัดการที่นี่"

ว่านพั่วจวินกำหมัด และพูดว่า:"ได้ครับ คุณเย่ ผมจะทำงานที่เหลือให้ดี!"

เย่เฉินหันไปมองฮงหยวนซานอีกครั้ง และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"ฮงหยวนซาน ฉันจะไปแล้ว คุณต้องแสดงอะไรหน่อยไหม?"

ฮงหยวนซานที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น รีบหมอบลงไป และพูดด้วยความเคารพโดยไม่เงยหน้าขึ้นว่า:"เชิญเสด็จขอรับคุณเย่!"

เย่เฉินโบกมือ:"สิ่งที่คุณทำมันผิด เมื่อกี้ฉันบอกคุณแล้วว่าต้องทำอย่างไร"

ร่างกายของฮงหยวนซานสั่น และรีบเห่าสองสามครั้ง:"โฮ่ง…...โฮ่งโฮ่ง…... "

เย่เฉินพยักหน้า:"คุณฮงรู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันดีจริงๆ ดูเหมือนว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่คุณอยู่ถึงจุดนี้ได้"

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินกำลังจะจากไป ครูฝึกหลินซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น รวบรวมความกล้า และโพล่งออกมาว่า:"คุณเย่…...ผมขอความกรุณา คุณให้ผมกลับไปที่สำนักว่านหลงด้วยเถอะ……ผมจะจงรักภักดีต่อสำนักว่านหลงแน่นอน! ผมจะไม่ฝ่าฝืนระเบียบใดๆ ของสำนักว่านหลงอีก!"

เย่เฉินเหลือบมองเขา และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"คุณตัดสินใจเอง ช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ ฉันไม่ได้สั่งสอนคุณเพราะเห็นแก่หน้าของสำนักว่านหลง ฉันเมตตาคุณมากแล้ว จะอนุญาตให้คุณกลับสำนักว่าหลงได้อย่างไร?"

ครูฝึกหลินก้มหน้าด้วยความอับอาย ไม่รู้จะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

เย่เฉินนึกอะไรบางสิ่งได้ และพูดว่า:"เอางี้ คุณและเด็กๆ สำนักฮงเหมินกลุ่มนี้ไปช่วยก่อสร้างที่ซีเรียได้พอดี และคุณเป็นครูฝึกของพวกเขาด้วย คราวนี้คุณยังเป็นครูสอนของพวกเขาต่อ และสอนคนกลุ่มนี้ให้ดีๆ ถ้าคุณทำได้ดีพอ ฉันสามารถพิจารณาให้คุณกลับมาอยู่สำนักว่านหลงได้"

ครูฝึกหลินพูดขอบคุณ:"ขอบคุณครับคุณเย่! ขอบคุณครับคุณเย่!"

เย่เฉินไม่มองเขาอีก แต่นึกอะไรบางอย่างได้ และสั่งว่านพั่วจวินว่า:"พั่วจวิน โทรหาคุณเฟ่ย บอกเธอว่าปล่อยคนได้แล้ว"

ว่านพั่วจวินพยักหน้าทันที และกล่าวด้วยความเคารพ:"ไม่ต้องกังวล คุณเย่ ผมจะแจ้งคุณเฟ่ยเดี๋ยวนี้ "

ว่านพั่วจวินรู้ว่าเย่เฉินหมายถึงอะไร สิ่งที่เขาหมายถึงคือ แจ้งเฟ่ยเข่อซิน บอกว่าให้ฝั่งสหรัฐอเมริกาส่งเฉินจ้าวโจงกลับมาได้แล้ว

ก่อนหน้านี้ เรื่องการส่งเฉินจ้างโจงกลับ อยู่ภายใต้แรงกดดันจึงไม่ได้ดำเนินการ และเฟ่ยเข่อซินอยู่เบื้องหลัง

นอกจากนี้ ในระดับที่หลิวเจียฮุยสามารถสัมผัสได้ เขาไม่ได้ตระหนักว่าเรื่องนี้ยังมีหัวหน้าตระกูลเฟ่ยที่เพิ่งเลื่อนตำแหน่งใหม่ อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

หากสหรัฐอเมริกาส่งเฉินจ้างโจง กลับไปที่เกาะฮ่องกงคืนนี้ เขาจะไปถึงที่นั่นเกือบบ่ายพรุ่งนี้

สำหรับคำพูดที่เย่เฉินสั่งกับว่านพั่วจวินนั้น ทั้งหลิวเจียฮุยกับหลิวม่านฉงฟังความหมายแฝงไม่ออก

หลังจากสั่งว่านพั่วจวินแล้ว เย่เฉินก็พูดกับหลิวม่านฉงว่า:"คุณม่านฉง เชิญครับ"

หลิวม่านฉงพยักหน้าอย่างประหม่า แล้วเดินตามเย่เฉินออกไป

หลิวเจียฮุยเดินตามหลังทั้งสองคน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้น

แม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่าตัวตนของเย่เฉินคืออะไร แต่เขามีความสุขแล้วเมื่อเห็นเย่เฉินและลูกสาวของเขาสนิทกันมาก

ก่อนหน้านั้นเขาแค่อยากให้ลูกสาวของเขาเป็นแครอทที่ดึงดูดลาเตี้ยมาลากเครื่องบด

แต่ตอนนี้ ในสายตาของเขา เย่เฉินไม่ใช่ลาเตี้ยอีกต่อไป แต่เป็นซุปเปอร์บอสที่เหมือนเทพเจ้าที่ลงมายังโลก และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยออร่าของผู้แข็งแกร่ง