ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4447

คำพูดของเย่เฉิน ทำให้หลิวเจียฮุยได้สติกลับมา

เขาดีใจมาก ตื่นเต้นจนตัวสั่นเล็กน้อย แล้วก็โพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น:"คุณเย่ ดูคุณพูดสิ คุณนอนบ้านของฉัน เราตกลงกันนานแล้วไม่ใช่เหรอ? ถ้าคุณเต็มใจ อยู่ตลอดไปก็ไม่มีปัญหา!"

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"คุณหลิวเกรงใจเกินไปจริงๆ!"

พูดจบ เขาหันกลับมามองหลิวม่านฉง ที่ตกใจและตกตะลึง พูดว่า :"คุณม่านฉง ฉันไปกับรถของคุณอีก ได้ไหม?"

ตอนนี้หลิวม่านฉงยังไม่สามารถแยกแยะสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ดังนั้นเธอจึงดูเฉื่อยชาเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าหลิวม่านฉงไม่พูด หลิวเจียฮุยก็รีบพูดว่า:"ม่านฉง! คุณเย่กำลังคุยกับเธออยู่ ทำไมเธอถึงไม่ตอบ?"

หลิวม่านฉงรู้สึกได้ และลูบผมด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย พูดกับเย่เฉินว่า:"ได้ค่ะ……"

เย่เฉินพยักหน้า แล้วหันไปหาว่านพั่วจวิน และพูดว่า:"'พั่วจวิน ฉันไปก่อนนะ ฉันจะให้พวกคุณจัดการที่นี่"

ว่านพั่วจวินกำหมัด และพูดว่า:"ได้ครับ คุณเย่ ผมจะทำงานที่เหลือให้ดี!"

เย่เฉินหันไปมองฮงหยวนซานอีกครั้ง และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"ฮงหยวนซาน ฉันจะไปแล้ว คุณต้องแสดงอะไรหน่อยไหม?"

ฮงหยวนซานที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น รีบหมอบลงไป และพูดด้วยความเคารพโดยไม่เงยหน้าขึ้นว่า:"เชิญเสด็จขอรับคุณเย่!"

เย่เฉินโบกมือ:"สิ่งที่คุณทำมันผิด เมื่อกี้ฉันบอกคุณแล้วว่าต้องทำอย่างไร"

ร่างกายของฮงหยวนซานสั่น และรีบเห่าสองสามครั้ง:"โฮ่ง…...โฮ่งโฮ่ง…... "

เย่เฉินพยักหน้า:"คุณฮงรู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันดีจริงๆ ดูเหมือนว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่คุณอยู่ถึงจุดนี้ได้"

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินกำลังจะจากไป ครูฝึกหลินซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้น รวบรวมความกล้า และโพล่งออกมาว่า:"คุณเย่…...ผมขอความกรุณา คุณให้ผมกลับไปที่สำนักว่านหลงด้วยเถอะ……ผมจะจงรักภักดีต่อสำนักว่านหลงแน่นอน! ผมจะไม่ฝ่าฝืนระเบียบใดๆ ของสำนักว่านหลงอีก!"

เย่เฉินเหลือบมองเขา และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"คุณตัดสินใจเอง ช่วยคนชั่วก่อกรรมทำเข็ญ ฉันไม่ได้สั่งสอนคุณเพราะเห็นแก่หน้าของสำนักว่านหลง ฉันเมตตาคุณมากแล้ว จะอนุญาตให้คุณกลับสำนักว่าหลงได้อย่างไร?"