ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4466

เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะสวยงามยิ่งนัก แต่ก็ไม่ได้เข้าในสายตาของเขาเลยจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เคยชอบผู้หญิงประเภทที่ไม่รู้จะสงวนตัว ดังนั้นเขาจึงได้แต่พยักหน้าอย่างเย็นชา และไม่พูดอะไรเลย

หลิวเจียฮุยมองไปที่การแสดงของเย่เฉิน และรู้ว่าเขาต้องไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้แน่นอน ดังนั้นเขาจึงพูดกับผู้หญิงคนที่สองทันทีว่า “คุณ มาทักทายคุณเย่เร็วเข้า”

เด็กผู้หญิงขี้อายเล็กน้อย แต่หยางเทียนเซิงกระแอ๋ม ร่างกายของนางก็สั่นเทาเล็กน้อย และนางก็ทำได้เพียงกัดฟันและเดินเข้าไปต่อหน้าเย่เฉิน และกล่าวอย่างขี้อายว่า “คุณ........คุณ........สวัสดีคุณเย่.......ฉัน......ฉันชื่อเซวีย..........เซวียจื่อฉี......”

หลิวเจียฮุยไม่พอใจเล็กน้อย และพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันให้แกทักทายคุณเย่ คุณไม่กล้าแม้แต่จะมองตาของคุณเย่เลย คุณรู้จักคำว่ามารยาทหรือไม่?”

หญิงสาวตกใจและรีบมองขึ้นไปที่เย่เฉิน ในเวลานี้ สีหน้าของเธอตกใจมากจนพูดไม่ออก และเธอก็พูดโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัวว่า “ฮ๊ะ! ทำไมถึงเป็นคุณล่ะ!”

เย่เฉินก็จำเด็กผู้หญิงคนนี้ได้แล้ว

ไม่นึกเลยว่า มันคือตอนที่ตัวเองไปญี่ปุ่นก่อนหน้านี้ อยู่แถวใกล้กับมหาวิทยาลัยโตเกียว และได้พบกับสาวหัวเซี่ย ที่กำลังร้องเพลงอยู่บนถนน

เย่เฉินเห็นว่าเธอก็เป็นเหมือนเด็กผู้หญิงในตอนเมื่อกี้นี้ ใส่เสื้อผ้าที่เซ็กส์ซี่ และอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและถามว่า “คุณไม่ได้เรียนอยู่ที่ญี่ปุ่นเหรอ? ทำไมถึงมาที่นี่ได้?”

หลิวเจียฮุยถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณเย่ คุณรู้จักกับผู้หญิงคนนี้เหรอ?”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดเบาๆ ว่า “ฉันเคยพบกับเธอครั้งเดียว”

ในเวลานี้เด็กหญิงรู้สึกละอายใจมากจึงพูดว่า “ฉัน.......ฉัน.......ฉันเพิ่งเรียนจบเมื่อเดือนที่แล้ว.......ดิมที......ฉันอยากอยู่เพื่อเรียนต่อปริญญาโทที่ญี่ปุ่น แต่คุณหยางเต้มใจเซ็นต์สัญญาจ้างกับฉัน และทำอัลบั้มให้ฉัน ดังนั้นฉันจึงมาที่เกาะฮ่องกางและเซ็นสัญญาเข้าบริษัทของคุณหยาง.....”