ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4471
หยางเทียนเซิงในตอนนี้ ดันแว่นของตัวเองแบบไม่กลัวอะไร จากนั้น ก็ก้าวออกไปอย่างไม่รู้ตัว
สำหรับเขาแล้ว ตราบใดที่ฮงหยวนซาน วันนี้เขาจะได้อยู่ยงคงกระพัน
ที่เหลือ ก็คือจะทรมานไอ้แซ่เย่นี้ยังไง เพื่อบรรเทาความเกลียดชังในใจของเขา
แต่ว่า เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เย่เฉินยังคงนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจ และดูไม่รู้สึกประหม่าเลย
และหลิวเจียฮุยที่อยู่ข้างๆ ตอนนี้ก็กลับไปนั่งบนโซฟาแล้ว
เขาอยากดึงหยางเทียงเซิงขึ้นมาจริงๆ แต่น่าเสียดายที่หยางเทียนเชิงกำลังจะตกหน้าผาโดยไม่รู้ตัว
ตนรีบจับมือข้างหนึ่งของเขา และดึงเขาขึ้นมาก่อน แต่ไม่นึกเลยว่าเขาจะหันมาฟันมือของเขา
นี้มันเป็นการบีบให้ตัวเองปล่อยวางแล้วจริง ๆ ตนก็ไม่มีวิธีแล้ว
ในไม่ช้า ฮงหยวนซานก็รีบพาอันธพาลยอดฝีมือสิบกว่าคน เข้ามาด้วยท่าทางดุดัน
ทันทีที่เปิดประตู ฮงหยวนซานที่สวมหน้ากากหนา ซึ่งทำให้หยางเทียนเซิงประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาก็จำหัวหน้าสำนักฮงเหมินได้อย่างรวดเร็ว
ดังนั้น เขาจึงรีบเข้าไปต้อนรับอย่างมีมารยาททันที พูดด้วยความเคารพว่า:"คุณฮง ในที่สุดคุณก็มาถึง!"
ฮงหยวนซานเหลือบมองเขา แล้วตะโกนเสียงดัง:"หมาตัวไหนที่มันไม่รู้ที่ตาย กล้าเสียมารยาทกับคุณเย่? ! "
หยางเทียนเซิงตื่นเต้นเกินไป ไม่รู้สึกตัวสักพัก ชี้ไปที่ด้านหลังศีรษะของเย่เฉินโดยไม่รู้ตัว และโพล่งออกมา:"คุณฮง เขา! นั่น! แหละ!"
หยางเทียนเซิงก็ไม่เคยคิดฝันว่า คนที่เรียกโทรเรียกมา จะลงมือกับเขาโดยที่ไม่ฟังคำอธิบายเลย
ดังนั้น เขาจึงกุมหน้าและโพล่งออกมาว่า:"คุณฮง คุณหมายความว่าอย่างไร? ฉันเรียกคุณมา คือขอให้คุณช่วยฉันจัดการกับไอ้แซ่เย่นั้น คุณมาตบฉันทำไม? !"
ฮงหยวนซานรีบเข้าไป ยกมือขึ้นตบเขาจนเขาถอยไปรัวๆ จากนั้นจึงใช้โอกาสที่เขายืนไม่อยู่ กระโดดเตะเขาล้มลงพื้น
หยางเทียนเซิงร้องด้วยความเจ็บปวดไม่หยุด แต่ฮงหยวนซานกลับไม่สนใจเขา และกระทืบหน้าอกของเขา พูดอย่างเข้มงวดว่า:"หยางเทียนเซิง แกบังอาจเกินไปแล้วจริงๆ ! คุณเย่เป็นเหมือนผู้มีพระคุณสำหรับฉัน แกกลับให้ฉันมาจัดการเขา! แกกำลังรนหาที่ตายไม่ใช่รึไง? !"
หยางเทียนเซิงไม่สนใจความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทั่วร่างกาย และตกตะลึงไปเลยทันที
ให้หัวอีกแปดหัวกับเขา เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องจะพัฒนามาถึงจุดนี้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...