ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4485

แม้ว่าหลิวเจียฮุยและฟางเจียซินจะไปถึงยอดพีระมิดบนเกาะฮ่องกงแล้ว แต่เมื่อมองกวาดไปทั้งโลก ยังห่างไกลกันมาก

และความแข็งแกร่งของตระกูลเฟ่ย มันไม่อยู่ในรายชื่อคนรวยธรรมดาอีกต่อไปแล้ว ความแข็งแกร่งนั้นเป็นของตระกูลที่ร่ำรวยที่แอบซ่อนไว้แล้ว และความแข็งแกร่งรวมๆนั้น แข็งแกร่งกว่าหลิวเจียฮุยมากจนนับครั้งไม่ถ้วน

เฟ่ยเข่อซินยังเป็นผู้นำตระกูลเฟ่ยอีก และในสายตาของหลิวเจียฮุยกับฟางเจียซินก็ยิ่งสูงจนไม่มีทางไต่ถึงได้

ณ เวลานี้ ความรู้สึกทั้งสองคน ก็เปรียบเสมือนคนที่ร่ำรวยที่สุดในเขตเล็กๆ แห่งหนึ่ง ในที่สุดก็มีโอกาสได้พบกับคนที่รวยที่สุดในประเทศ นอกจากจะตื่นเต้นแล้ว ก็ยิ่งประหม่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เย่เฉินต่างจากทั้งสองคน ที่อยู่ในสภาพที่ผ่อนคลายมาก

เขามือล้วงกระเป๋า เดินกร่างเข้าไปในโถงผู้โดยสารขาเข้า

ณ โถงผู้โดยสารขาเข้า ณ เวลานี้ มีคนมากมายที่มารับเครื่องบิน แต่ฟางเจียซินไม่ได้สวมแว่นกันแดดและหน้ากาก เหมือนที่เธอเคยทำเมื่อตอนที่เคยมารับเย่เฉินกับ หลิวเจียฮุยก่อนหน้านี้ และไม่มีท่าทางเหมือนคุณนายที่ร่ำรวยเหมือนก่อน

ในเวลานี้ ว่านพั่วจวินหันหน้ากลับมาจากฝูงชน มาถึงตรงหน้าเย่เฉิน และพูดด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่!"

เย่เฉินพยักหน้า และถามเขาว่า:"พบสถานการณ์พิเศษอะไรไหม?"

ว่านพั่วจวินพูดด้วยความเคารพ:"ครับคุณเย่ ไม่เลยครับ"

เมื่อเห็นว่านพั่วจวินก็อยู่ที่นี่ หลิวเจียฮุยที่อยู่ข้างๆ ก็กำมืออย่างประหม่า และพูดว่า:"ว่าน…...คุณว่าน สวัสดีครับ"

ว่านพั่วจวินเหลือบมองหลิวเจียฮุย และกำมือให้เขาเล็กน้อยเป็นคำตอบ แต่ไม่พูดอะไร

ว่านพั่วจวินรู้ดีอยู่แล้ว อย่าเห็นตอนนี้หลิวเจียฮุยและเย่เฉินเป็นเหมือนกับเพื่อนคบกันมานาน แต่อีกไม่นาน หลิวเจียฮุยก็จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเย่เฉิน และจุดประสงค์ที่แท้จริงของการมาที่เกาะฮ่องกงในครั้งนี้

ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องสนทนากับหลิวเจียฮุยมากเกินไป

ยี่สิบนาทีต่อมา