ยังไง อนาคตตัวเองก็หวังว่าจะยอมเป็นม้ารับใช้ท่านเพื่อเย่เฉิน
ตอนนั้น ตัวเองคิดอยากจะรับใช้พ่อเขา แต่น่าเสียดายที่ เย่ฉางอิงจากเร็วไป ทำให้ตัวเองไม่มีโอกาสตอบแทนบุญคุณเขาเลย
และตอนนี้ ตัวเองก็เป็นหนี้บุญคุณเย่เฉินอีกครั้งแล้ว
ดังนั้น ถ้าทำงานอย่างทุ่มเทไปทั้งหมดเพื่อเย่เฉินได้ หากตายไปแล้ว สำหรับเขา ถือว่าเป็นความปรารถนาของตนเอง
หลิวเจียฮุยไม่รู้ว่าเฉินจ้างโจงกำลังคิดอะไรอยู่ คิดว่าเฉินจ้างโจงไม่พูดอยู่นานเพราะว่าไม่ชอบบ้านหลังนี้ ดังนั้นจึงรีบส่งสายตาให้ฟางเจียซิน
ถึงแม้ในใจของฟางเจียซินจะอึดอัด แต่ก็ฝืนพูดกับเฉินจ้างโจงไปว่า:“ไอ้โจง นี่ก็เป็นความตั้งใจของเจียฮุยด้วย และตอนนี้ร่างกายของคุณป้าก็ไม่ค่อยดี ทำไมไม่ให้เธอมีชีวิตบั้นปลายที่ดีขึ้นมาหน่อยล่ะ?”
หลิวเจียฮุยก็รีบหัวเราะ:“ไอ้โจง เจียซินพูดถูก ถึงไม่ทำเพื่อตัวเอง ก็ทำเพื่อคุณป้า แค่คุณรับคฤหาสน์หลังนี้ไว้ ต่อไปค่าน้ำไฟส่วนกลางของคฤหาสน์ และก็คนรับใช้กับคนขับรถ ผมรับผิดชอบทั้งหมดเอง ถ้าร่างกายของคุณป้าไม่สบาย ก็ไปโรงพยาบาลที่ดีที่สุดของเกาะฮ่องกางได้เลย ค่าใช้จ่ายทุกอย่างมาคิดที่ผม!”
ตอนนี้ในใจของนายหญิงใหญ่กังวลเล็กน้อย เธอกลัวว่าลูกชายจะรับบ้านของหลิวเจียฮุยไว้ เพื่อตัวเองแล้ว ต่อไปจะปฏิเสธเขาไม่ได้ ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าทำไมหลิวเจียฮุยถึงเอาของขวัญมาให้ถึงบ้าน แต่มักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าตาคนนี้ไม่ได้หวังดี
ดังนั้น เธอมองไปที่เฉินจ้างโจง แล้วรีบพูดว่า:“ไอ้โจง ลูกไม่ต้องห่วงแม่นักหรอก แม่รู้สึกว่าตอนนี้ มีชีวิตอยู่อีกสิบปีแปดปีก็ไม่ใช่ปัญหา”
เฉินจ้างโจงรู้ว่า แม่ไม่อยากให้ตัวเองต้องยอมจำนนเพื่อบ้านหลังนี้
แต่ว่า เขาเป็นคนฉลาด เรื่องแบบนี้ เขาไม่เห็นเป็นน้ำในของหลิวเจียฮุย
ดังนั้น เขาจึงถามหลิวเจียฮุยไปโดยตรงว่า:“คุณหลิว นี่น่าจะเป็นความตั้งใจของคุณชายเย่สินะ?”
ตอนนี้ถ้าเฉินจ้างโจงรับคฤหาสน์หลังนี้ งั้นก็ไม่ใช่เฉินจ้างโจงที่ติดค้างเขา แต่เป็นเขาที่ติดค้างเฉินจ้างโจง
เพราะว่า ความหมายในคำพูดของเฉินจ้างโจงชัดเจนมากแล้ว
ถึงรับคฤหาสน์หลังนี้ไป นั่นก็เป็นการช่วยหลิวเจียฮุยเท่านั้น
ไม่อย่างนั้น เขาหลิวเจียฮุยก็ทำตามที่เย่เฉินกำชับมาไม่ได้ แบบนั้นก็จะแย่เอา
หลิวเจียฮุยก็ยอมแล้ว เขารู้ว่านี่เป็นการทำข้อตกลงที่ขาดทุน ขาดทุนอย่างมากด้วย
ดังนั้น เขาจึงถอนหายใจ พูดกับเฉินจ้างโจง:“ไอ้โจง ถือว่าคุณช่วยผมไว้ละกัน รับคฤหาสน์นี้ไว้ ถ้าพรุ่งนี้สะดวก ผมจะจัดพิธีขึ้นบ้านใหม่ให้คุณอย่างยิ่งใหญ่ พอครอบครัวพวกคุณปักหลักได้แล้ว ผมก็จะไปเย่นจิง……”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...