ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4536

พูดไป เธอก็ถามอย่างไม่เข้าใจว่า：“ไอ้โจง พรุ่งนี้พวกเราต้องย้ายไปคฤหาสน์ที่หลิวเจียฮุยให้จริงๆ หรือ？”

เฉินจ้างโจงพยักหน้า พูดอย่างจริงจัง：“ต้องไปสิ นี่เป็นการจัดการของคุณชายเย่ หลิวเจียฮุยก็ทำตามคำสั่งของคุณชายเย่ด้วย พูดตามตรงนะ ที่ที่เราจะย้ายไปพรุ่งนี้ คือคฤหาสน์ที่คุณชายเย่ให้มา”

พูดไป เขาก็มองไปที่แม่ และน้องชายน้องสาว จากนั้นพูดไปว่า：“คฤหาสน์ที่ถนนชือซุนใหญ่มาก จะต้องเพียงพอที่ทุกคนในครอบครัวอยู่ร่วมกันแน่ ดังนั้นคืนนี้ทุกคนเก็บข้าวของของใครของมันไว้นะ พรุ่งนี้เช้าเราจะย้ายไป”

น้องสาวสองคนสบตากัน คนน้องก็ถามว่า：“พี่……พวกเราย้ายไป……จะเหมาะหรือ？”

เฉินจ้างโจงรู้ความคิดของพวกน้องสาว พวกเธอคิดว่าตัวเองเป็นลูกสาวที่ออกเรือนแล้ว ปกติกลับบ้านมาเยี่ยมเยียน ช่วยเหลือเล็กน้อยไม่เป็นไร แต่ย้ายกลับไปบ้านไม่เหมาะสมแน่นอน

และน้องสาวทั้งสองคนของเขา ชีวิตก็ค่อนข้างลำบาก และสภาพความเป็นอยู่ที่บ้านก็ไม่ค่อยดีนัก ที่เกาะฮ่องกางนั้น ถือว่าดีกว่าคนยากจนที่อยู่ล่างสุดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ดังนั้น เฉินจ้างโจงมองน้องสาวทั้งสองคน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า：“พี่จากไปตั้งหลายปี อยากสนิทกับพวกเธอมากขึ้น ถ้าพวกเธอไม่รังเกียจพี่ ก็ย้ายเข้ามาเถอะ พวกเรามาใช้ชีวิตร่วมกันนะ”

พูดไป เฉินจ้างโจงก็ถอนหายใจเบาๆ พูดอย่างจริงจังว่า：“ยี่สิบปีที่ผ่านมา พี่ในฐานะพี่ชายคนโต ติดค้างพวกเธอไว้มาก บ้านนี้ก็ขอบคุณที่พวกเธอทำงานกันอย่างหนักถึงได้มีวันนี้ได้ ต่อไปพี่จะพยายามแบ่งเบาให้พวกเธอได้มากที่สุด”

น้องสาวสองคนมองหน้ากัน แล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

เฉินจ้างโจงเห็นพวกเธอร้องไห้ ก็รีบพูดว่า：“โหยนี่ พวกเธอสองคน วันนี้ร้องไห้ไปกี่รอบแล้วเนี่ย ยังไม่รีบกลับบ้านอีก กลับบ้านแล้วเก็บของให้เรียบร้อย เอาแต่ของที่จำเป็นพา อย่างอื่นไม่ต้องพกมานะ”

นายหญิงใหญ่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ ยิ้มแล้วพูดกับลูกสาวสองคนว่า：“เชื่อฟังพี่ชายพวกลูกเถอะ รีบกลับไปซะ！”