ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 454

บทที่ 454

“อืม” คุณท่านซ่งพยักหน้าเบาๆ

อู๋ตงไห่ก็ส่งสายตาให้อู๋ซิน

อู๋ซินก็รู้ความหมายในสายตาของพ่อตนเอง เขากำลังให้กำลังใจตนเองอยู่ ให้ตนเองไปเอ่ยปากเรื่องนี้กับซ๋งหวั่นถิง

จากนั้นมนาน ซ่งหวั่นถิงก็เดินเข้ามา พอเห็นอู๋ตงไห่และอู๋ซิน ก็อึ้ง แล้วก็รีบเดินเข้ามา แล้วก็ทักทายไป

อู๋ตงไห่ก็ยิ้มอยู่ด้านข้าง แล้วพูดกับซ๋งหวั่นถิงว่า “หวั่นถิง ผมกำลังพูดถึงคุณกับปู่คุณอยู่เลย”

ซ่งหวั่นถิงก็ถามอย่างแปลกใจว่า “พูดถึงฉันหรือคะ? ไม่ทราบคุณกับคุณปู่พูดอะไรถึงฉันหรือคะ?”

ในตอนนี้อู๋ซินก็มองซ่งหวั่นถิง สายตาจริงจังแล้วพูดว่า “หวั่นถิง พวกเราก็รู้จักกันตั้งแต่เด็ก ถือว่าเกือบจะเป็นคู่ตุนาหงันกันแต่เล็ก

บวกกับความสัมพันธ์อันดีของสองตระกูลเรา ก็เลยอยากจะกินดองให้สนิทสนมกับตระกูลซ่งให้มากกว่าเดิม ดังนั้น ผมก็เลยไปขอ

ให้พ่อผมมาสู่ขอคุณกับคุณปู่ซ่ง คุณปู่ซ่งบอกต้องถามคุณก่อน ไม่ทราบว่าคุณจะยอมให้โอกาสผมครั้งนี้ไหมครับ?”

ซ่งหวั่นถิงก็ทำตัวไม่ถูก แล้วพูดว่า “อู๋ซิน พวกเราก็ไม่ได้เจอกันหลายปี อยู่ดีๆ ก็มาเอ่ยเรื่องนี้ มันจะดูกะทันหันไปหน่อยไหม? ....”

อู๋ซินก็รีบพูดว่า “ถ้าหากว่าคุณคิดว่ามันกะทันหันไปหน่อย ผมสามารถค่อยๆ สร้างความสัมพันธ์กับคุณได้ เริ่มจากการค่อยๆ

ทำความรู้จักกัน คุณว่าอย่างไรครับ?”

ซ่งหวั่นถิงก็มองปู่ตนเอง จากนั้นก็ส่ายหัวอย่างขออภัยว่า “ขอโทษด้วยนะอู๋ซิน ฉันมีคนที่ชอบแล้ว.........”

ในใจอู๋ซินก็หดหู่มาก แต่ก็ยังซักถามไปต่อ “หวั่นถิง ผมได้ยินปู่ซ่งบอกว่า คนที่คุณชอบ เป็นเพียงคนธรรมดา ไม่ได้เป็นลูกหลานตระกูลใหญ่ที่ไหน คุณเป็นถึงหลานสาวของตระกูลซ่ง ไปแต่งกับคนธรรมดา มันจะทำให้คนอื่นหัวเราะเยาะเอานะ！”

“ไม่หรอก” ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างตั้งใจมากกว่า“เรื่องงานแต่งนี้ จะต้องแต่งกับคนที่ตนเองรักถึงจะถูก ถ้าแต่งด้วยเหตุผลอื่น มันจะเป็นการผิดหลักของการแต่งงาน”