ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 453

บทที่ 453

อู๋ตงไห่ก็รู้สึกหดหู่ในใจ

เดิมที่คิดว่าตนเองมาที่นี่ แล้วเสนอเรื่องแต่งงานไป คุณท่านซ่งก็จะตอบรับอย่างไม่ลังเล แล้วรีบมองลูกชายตนเองเป็นลูกเขย

แต่ไม่คิดว่า คุณท่านซ่งจะปฏิเสธข้อเสนอตนเองหลายครั้งอย่างนี้

ทำให้อู๋ตงไห่รู้สึกเหมือนโดนดูถูก

อู๋ซินก็ขมวดคิ้วเช่นเดียวกัน แล้วพูดอย่างไม่พอใจเล็กน้อยว่า “คุณปู่ซ่ง ทำไมถึงไม่ยอมให้น้องหวั่นถิงแต่งกับผมล่ะครับ? ตระกูลอู๋ของพวกเราเป็นตระกูลใหญ่อันดับหนึ่งของเจียงหนาน ต่อให้ไปอยู่ที่เย่นจิง หรือระดับประเทศ จะมีสักกี่คนที่กล้าเทียบกับผม?”

คุณท่านซ่งก็มองเขา แล้วยิ้มเล็กๆ ว่า พูดว่า “คุณชายอู๋ก็เป็นคนเก่งคนหนึ่ง แต่เรื่องของความรักนั้น มันบังคับกันไม่ได้”

สำหรับคุณท่านซ่งแล้ว สองพ่อลูกนี้ไม่รู้ตัวเสียที ตนเองก็ไม่อาจจะบอกไปตรงๆ ดังนั้นก็ได้แต่พูดโน้มน้าวเป็นสำคัญ

อู๋ซินก็ส่งเสียงไม่พอใจ ในใจก็ไม่สบอารมณ์

เดิมคิดว่ามันจะราบรื่น สุดท้าย กลับยากกว่าพระถังซัมจั๋งไปขอคัมภีร์เสียอีก

ในตอนที่เขากำลังหัวเสียอยู่นั้น ซ่งหรงวี่ก็กลับมา

พอเห็นว่าสองพ่อลูกตระกูลอู๋มาเยี่ยมเยือน ซ่งหรงวี่ก็รีบขึ้นหน้ามา แล้วพูดอย่างมีมารยาทและเกรงใจว่า “อ้าว คุณอาอู๋ อู๋ซิน ทำไมวันนี้ทั้งสองคนมาได้ที่บ้านได้ล่ะครับนี่?”

อู๋ตงไห่ก็ยิ้มให้เขา แล้วพูดว่า “หรงวี่ เช้าวันนี้ผมเพิ่งไปส่งอู๋ฉีกลับซูหาง หลายวันนี้จะอยู่พักที่จินหลิงกับอู๋ซินเสียหน่อย เพื่อสืบว่าใครเป็นคนทำร้ายอู๋ฉีกันแน่ ก้เลยแวะมาเยี่ยมเยือนปู่ของคุณ แล้วก็ว่าจะขอพักที่บ้านคุณเสียหน่อย”

พูดไป อู๋ตงไห่ก็เสริมว่า “ใช่แล้วหรงวี่ คุณคิดว่า อู๋ซินลูกชายผม กับน้องหวั่นถิงน้องสาวของคุณ สองคนนี้เหมาะสมกันไหม?”