ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 452
บทที่ 452
ในตระกูลใหญ่ๆ ต่างๆ ผู้หญิงอายุประมาณ20กว่า ก็แต่งงานกันหมดแล้ว
แล้วอีกอย่าง ส่วนมากพออายุ22-23 จบปริญญาตรี ก็รีบแต่งงานกันหมดแล้ว
ดังนั้นอู๋ตงไห่หวังว่า คุณท่านซ่งสามารถไปพูดกับซ่งหวั่นถิง รวมไปถึงเอ่ยปากให้เธอยอมรับการสู่ขอครั้งนี้เสีย
ผู้หญิงในตระกูลใหญ่ ส่วนมากจะรู้ตัวดีว่าทางตระกูลจะจัดการเรื่องงานแต่งให้ ขอเพียงผู้ใหญ่ในตระกูลจัดการ ลูกหลานก็ยอมรับ
คุณท่านซ่งก็ไม่นึกว่า ตนเองปฏิเสธอู๋ตงไห่ไปแล้ว แต่อู๋ตงไห่ก็ยังไม่ยอมแพ้
ดังนั้นเขาก็ได้แต่หัวเราะ แล้วโบกปัดพูดว่า “อาพูดจากใจเลยนะ หวั่นถิงอายุยังน้อย อายังไม่ได้คิดจะให้เธอแต่งออกไป เพราะพี่ชายของเธอก็ยังไม่ได้แต่งงานเลย”
อู๋ตงไห่ก็พูดว่า “ผู้ชายนั้นสามารถรอได้ แต่ผู้หญิงรอไม่ได้น่ะสิครับ！แต่งงานตอนอายุ24-25 เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด ถ้ารอแต่งตอนอายุ30ละก็ ราคาค่าตัวก็จะลดต่ำลงไปนะครับ！”
คุณท่านซ่งก็หัวเราะพูดเบาๆ “ตรงหน้าคนที่รักเธออย่างจริงใจนั้น จะอายุ24-25 หรือ30 หรือจะ40ปี ก็ไม่ต่างกัน แต่ตรงหน้าผู้ที่ไม่ได้รักเธอชอบเธอ อายุ24-25 กับ26-27ปี ก็สามารถมีความต่างกันอย่างฟ้ากับเหว ดังนั้น อาหวังจะให้หลานสาวของอา แต่งกับคนที่รักตนเอง ไม่ใช่คนที่ไม่รักตนเอง”
อู๋ซินทางด้านข้าง ก็รีบพูดขึนว่า “คุณปู่ซ่งครับ ถ้าคุณปู่ยอมให้หวั่นถิงแต่งงานกับผม ผมจะเสมอต้นเสมอปลายกับเธอ จะรักเธอเหมือนดั่งครั้งแรกพบ”
คุณท่านซ่งก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ปู่เชื่อว่าแกทำได้ แต่เรื่องนี้ต้องฟังความเห็นของหวั่นถิงด้วย ไม่ใช่จะให้ปู่ตัดสินใจคนเดียว”
อู๋ตงไห่ก็เริ่มไม่พอใจขึ้นในใจ
ผมพูดมามากมายขนาดนี้ คุณกลับปฏิเสธ ลูกผมก็ได้ให้คำสัตย์ คุณก็ปฏิเสธ คุณหมายความว่าอย่างไรกันแน่? ดูถูกตระกูลอู๋งั้นหรือ?
อู๋ตงไห่ได้ยินดังนั้น ก็โกรธมาก ถามไปตรงๆ ว่า “แค่ลูกกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่ มันจะไปดีเด่นกว่าอู๋ซินตรงไหน มันมีอะไรดี ที่ทำให้คุณอาซ่งไปถูกใจมัน?”
คุณท่านซ่งก็หัวเราะร่า แล้วพูดว่า “ระหว่างคนสองคน บางครั้งไม่อาจจะวัดกันด้วยทรัพย์สินเงินทอง ชาติตระกูล หรือเบื้องหลัง บางครั้งจะต้องวัดกันด้วยความหมาย มันสำคัญกว่าส่วนอื่น”
อู๋ตงไห่ก็ขมวดคิ้วถามว่า “คุณอาซ่งครับ คุณอาคิดว่าตระกูลอู๋พวกเราไม่มีความหมายอย่างนั้นหรือครับ?”
“เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น” คุณท่านซ่งก็ยิ้มพูดว่า “อาบอกว่า ระหว่างคนด้วยกัน มันมีทั้งข้อดีข้อเสีย เช่น คุณชายอู๋มีดีทุกอย่าง แต่เล่นบาสเกตบอลไม่เป็น ส่วนอีกคนไม่มีดีสักอย่าง แต่เล่นบาสเกตบอลเก่งมาก ส่วนผู้หญิงก็ถูกความสามารถด้านบาสเกตบอลดึงดูดเข้าให้พอดี นี่ไม่ได้แปลว่าคนที่สองจะเก่งกว่าคุณชายอู๋ แต่บอกได้เพียงว่า คนที่สองนั้นมีแรงดึงดูดที่สามารถได้ครอบครองผู้หญิงคนนี้มากกว่า ก็เท่านั้น”
ในตอนนี้ ในใจของคุณท่านซ่งก็บ่นในใจว่า “อู๋ตงไห่ เอ็งนี่พูดมากเสียจริง บอกไปตั้งเยอะแยะ ยังไม่รู้จักถอยอีก ยังจะมาปั้นหน้าพูดเสแสร้งอีก จะให้พูดตรงๆ ให้ได้เลยใช่ไหม ว่าในสายตากู ลูกเอ็งนั้นก็เป็นแค่กองขี้ ถึงจะพอใจงั้นรึ?”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...