ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 452

บทที่ 452

ในตระกูลใหญ่ๆ ต่างๆ ผู้หญิงอายุประมาณ20กว่า ก็แต่งงานกันหมดแล้ว

แล้วอีกอย่าง ส่วนมากพออายุ22-23 จบปริญญาตรี ก็รีบแต่งงานกันหมดแล้ว

ดังนั้นอู๋ตงไห่หวังว่า คุณท่านซ่งสามารถไปพูดกับซ่งหวั่นถิง รวมไปถึงเอ่ยปากให้เธอยอมรับการสู่ขอครั้งนี้เสีย

ผู้หญิงในตระกูลใหญ่ ส่วนมากจะรู้ตัวดีว่าทางตระกูลจะจัดการเรื่องงานแต่งให้ ขอเพียงผู้ใหญ่ในตระกูลจัดการ ลูกหลานก็ยอมรับ

คุณท่านซ่งก็ไม่นึกว่า ตนเองปฏิเสธอู๋ตงไห่ไปแล้ว แต่อู๋ตงไห่ก็ยังไม่ยอมแพ้

ดังนั้นเขาก็ได้แต่หัวเราะ แล้วโบกปัดพูดว่า “อาพูดจากใจเลยนะ หวั่นถิงอายุยังน้อย อายังไม่ได้คิดจะให้เธอแต่งออกไป เพราะพี่ชายของเธอก็ยังไม่ได้แต่งงานเลย”

อู๋ตงไห่ก็พูดว่า “ผู้ชายนั้นสามารถรอได้ แต่ผู้หญิงรอไม่ได้น่ะสิครับ！แต่งงานตอนอายุ24-25 เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด ถ้ารอแต่งตอนอายุ30ละก็ ราคาค่าตัวก็จะลดต่ำลงไปนะครับ！”

คุณท่านซ่งก็หัวเราะพูดเบาๆ “ตรงหน้าคนที่รักเธออย่างจริงใจนั้น จะอายุ24-25 หรือ30 หรือจะ40ปี ก็ไม่ต่างกัน แต่ตรงหน้าผู้ที่ไม่ได้รักเธอชอบเธอ อายุ24-25 กับ26-27ปี ก็สามารถมีความต่างกันอย่างฟ้ากับเหว ดังนั้น อาหวังจะให้หลานสาวของอา แต่งกับคนที่รักตนเอง ไม่ใช่คนที่ไม่รักตนเอง”

อู๋ซินทางด้านข้าง ก็รีบพูดขึนว่า “คุณปู่ซ่งครับ ถ้าคุณปู่ยอมให้หวั่นถิงแต่งงานกับผม ผมจะเสมอต้นเสมอปลายกับเธอ จะรักเธอเหมือนดั่งครั้งแรกพบ”

คุณท่านซ่งก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ปู่เชื่อว่าแกทำได้ แต่เรื่องนี้ต้องฟังความเห็นของหวั่นถิงด้วย ไม่ใช่จะให้ปู่ตัดสินใจคนเดียว”

อู๋ตงไห่ก็เริ่มไม่พอใจขึ้นในใจ

ผมพูดมามากมายขนาดนี้ คุณกลับปฏิเสธ ลูกผมก็ได้ให้คำสัตย์ คุณก็ปฏิเสธ คุณหมายความว่าอย่างไรกันแน่? ดูถูกตระกูลอู๋งั้นหรือ?