ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 451
บทที่ 451
“ไม่ได้เด็ดขาด！”
อู๋ตงไห่ไม่คิดเลยว่า คุณท่านซ่งจะปฏิเสธตรงไปตรงมาเช่นนี้
เหมือนว่าคุณท่านซ่งจะไม่ได้พิจารณาเลย ก็ปฏิเสธตนเองเสียแล้ว！
เพราะอะไร？！
ด้วยเหตุอะไร？！
ตระกูลอู๋ของเรามีกำลังมากกว่าตระกูลซ่งเสียอีก ลูกชายเราก็เป็นหลานคนโตของตระกูล พูดอย่างไม่เกรงใจเลยว่า เขาเป็นหนุ่ม
รุ่นใหม่ไฟแรงของเจียงหนานเลยก็ว่าได้
สาวๆ ของตระกูลใหญ่มากมาย ต้องมาเสนอตัวเข้าอ้อมอกของเขา เพื่อจะจับเขา
ผมเล็งเห็นหวั่นถิงของตระกูลซ่งพวกคุณ ก็ถือว่าเป็นการให้เกียรติมากแล้ว！
จะว่าไปแล้ว เป็นตระกูลซ่งของพวกคุณต่างหากที่ถือว่าได้เกาะใบบุญ
มีคำตอบนับหมื่นให้เลือกตอบ แต่ไม่ควรปฏิเสธ
แต่คุณกลับปฏิเสธเลยโดยไม่ลังเล เพราะอะไรกัน?
ทำไมคุณดูถูกตระกูลอู๋ของพวกเราเช่นนี้?
เขาก็เลยพูดเบาๆ ว่า “ตงไห่ แกอย่าร้อนรนไป เรื่องนี้ ไม่ใช่อาจะตัดสินใจได้ แกต้องรู้นะว่า เดี๋ยวนี้เขาให้อิสระในการเลือกคู่ครอง อิสระในการแต่งงาน เรื่องของหวั่นถิง จะต้องให้เธอตัดสินใจ อาจัดการไม่ได้”
อู๋ตงไห่ก็ส่ายหัวพูดว่า “คุณอาซ่งครับ ตระกูลอย่างพวกเรา มันเป็นอย่างไร คุณอาไม่รู้หรือครับ? ในตระกูลอย่างพวกเรา ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มสาวชายหญิง จะมีอิสระในการหาคู่ที่ไหนกัน มีอิสระในการแต่งงานที่ไหนกัน? ก็ยังคงต้องฟังการตัดสินของตระกูลไม่ใช่หรือ? ถ้าคุณอาซ่งตอบรับแล้วล่ะก็ ผมเชื่อว่า หวั่นถิงก็คงจะไม่ทำผิดต่อคุณอาหรอกครับ”
ตระกูลอย่างพวกเขา มักจะเน้นเรื่องชาติตระกูลที่เหมาะสม แล้วเชื่อมสัมพันธ์ทางการแต่งงาน
เขาคิดว่า ขอเพียงตนเองเอ่ยปากให้ซ่งหวั่นถิงแต่งงานกับอู๋ซิน คุณท่านซ่งก็จะตอบรับเลย เพราะว่าตระกูลอู๋มีกำลังเหนือกว่า
ตระกูลซ่ง ซ่งหวั่นถิงแต่งเข้าตระกูลอู๋มา ถือว่าได้เกาะใบบุญ
อีกอย่าง อายุของหวั่นถิงก็เหมาะสม ถึงขนาดใกล้จะถึงช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะแต่งงาน
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...