ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4547

"อะไรนะ? !"วีอี้เหว่ยถามด้วยสีหน้าตกใจ:"คุณเคยเห็นอาจารย์ลุงเฟิงเหนียนของผมด้วยเหรอ? ! "

"ใช่"เย่เฉินยิ้ม:"เขาเคยไปที่จินหลิงเมื่อนานมาแล้ว และเท่าที่ฉันรู้ ดูเหมือนว่าเขาจะเสียชีวิตในจินหลิงอีกด้วย"

"เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!"วีอี้เหว่ยพูดอย่างเย็นชา:"ความสามารถของอาจารย์ลุงเฟิงเหนียนนั้นไม่ธรรมดาและเทคนิคการเลี้ยงพิษของเขานั้นยอดเยี่ยม ด้วยความแข็งแกร่งของเขา พ่อของผมอยู่ต่อหน้าเขา ยังต้องกลัวเขาเลย ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถฆ่าเขาได้! คุณอย่ามาโกหกที่นี่เพื่อหลอกสาธารณชนเลย และใส่ร้าย ชื่อเสียงพ่อและอาจารย์ลุงของผม!"

เย่เฉินยักไหล่:"คุณมันน่าเบื่อมากจริงๆ ผมเห็นว่าคุณไม่รู้ว่าพ่อของคุณอยู่ที่ไหนมาโดยตลอด น่าสงสารเกินไป ดังนั้นจึงใจดีพอที่จะบอกความจริงกับคุณ แต่คุณบอกแล้วคุณก็ไม่เชื่อ แล้วมาบอกว่าผมใส่ร้ายพ่อของคุณ นี่มันทำดีไม่ได้ดีเลยไม่ใช่รึไง? !"

วีอี้เหว่ยพูดอย่างเคร่งขรึม:"เจ้าหนู อย่ากะล่อนต่อหน้าฉัน ฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร คุณแค่อยากโชว์ตัวเองต่อหน้าคุณเฟ่ย แต่คุณผิด ผิดตรงที่คุณไม่ควรเหยียบย่ำพ่อของฉันกับอาจารย์ลุงของฉันต่อหน้าฉัน!"

เย่เฉินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้:"คุณนี่นะมองข้ามความหวังดีของคนอื่นจริงๆ ฉันเห็นคุณเป็นเด็กกำพร้า สงสารคุณ คุณยังจะทำหน้าแย่ๆ กับฉันอีก ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณก็ทำเหมือนฉันไม่เคยพูดแล้วกัน อดใจรออีกไม่กี่ปี ดูว่าพ่อของคุณออกมายากฝึกพิเศษแล้ว จะมาหาคุณอีกไหม"

พูดไป เย่เฉินก็พูดกับเฟ่ยเข่อซินซึ่งอยู่ข้างๆ ว่า:"คุณเฟ่ย เราเข้าไปรอที่วิลล่าก่อนดีไหม?"

"ได้ค่ะ คุณเย่!"เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าด้วยความเคารพ และโค้งคำนับ ทำท่าเชิญและกล่าวอย่างเคารพ:"คุณเย่ เชิญไปก่อนค่ะ"

"ครับ" เย่เฉินไม่สุภาพกับเฟ่ยเข่อซินแน่นอน และเดินไปที่วิลล่า

อันที่จริง เขาไม่อยากทะเลาะกับคนต่ำๆ อย่างวีอี้เหว่ยเลย ยังไงซะ เขาก็เป็นคนนำสายฟ้ามาฆ่าพ่อแท้ๆ ของเด็กคนนี้ ว่ากันว่าจะทำอะไรก็อย่าทำให้สุดเกิน เขาฆ่าวีจิ้งไห่ ก็ไม่จำเป็นให้รุ่นหลังตาย