ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 456

บทที่ 456

“งานเลี้ยงรุ่นงั้นหรือ?” แม่ยายดูถูกว่า “ตัวเองแก่ปูนนี้แล้ว ยังจะจัดงานเลี้ยงรุ่นสังสรรค์อีกหรือ? ไม่เคยได้ยินหรอ ว่างานเลี้ยงรุ่นมันจัดเพื่อคนรักเก่าเขานัดกันไป！”

“คุณก็อย่าพูดไปทั่วสิ！” เซียวฉางควนพูดว่า “ที่พวกเรานัดกันครั้งนี้ มีแต่เพื่อนผู้ชาย ไม่ได้เชิญเพื่อนผู้หญิงเลย”

“จริงหรือ?” หม่าหลันเผยสีหน้าไม่เชื่อ

เซียวฉางควนก็รีบอธิบายว่า “จริงๆ ห้องของพวกเราเป็นอย่างไรในตอนนั้น คุณก็ไม่ใช่ไม่รู้ มีผู้หญิงแค่ไม่กี่คน ส่วนใหญ่ก็ไปต่างประเทศหมด ตอนนี้ก็ยังอยู่ต่างประเทศกัน ดังนั้น งานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้ มีแต่ผู้ชาย”

“ฉันไม่เชื่อ！ คุณอย่าไปเชียวนะ！” หม่าหลันก็บอกว่า “คุณต้องแอบไปพบยัยคนรักเก่านั่นแหงๆ ！ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ！”

เย่เฉินฟังแล้วก็อึ้ง ความหมายของแม่ยายก็คือ พ่อตาเซียวฉางควน ก่อนหน้านี้เคยมีเรื่องราวโรแมนติกอย่างนั้นหรือ?

เซียวฉางควนรีบตอบว่า “มีคนรักเก่าที่ไหนกัน มีแต่เพื่อนผู้ชาย！”

หม่าหลันก็ส่งเสียงไม่พอใจ แล้วก็ไม่สนใจเซียวฉางควน แต่สีหน้าไม่ค่อยดี

เซียวฉางควนก็รีบพูดว่า “ตอนบ่ายจะให้เย่เฉินไปกับผมด้วยพอดี ตอนนี้อาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเรา นั่งรถเข็นแล้ว ตึกเรียนวิทยาเขตเก่าไม่มีลิฟต์ ต้องหาคนวัยรุ่นหนุ่มๆ ไปช่วยยกเขาขึ้นอาคารชั้น5 ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ให้เย่เฉินกลับมารายงานแล้วกัน ถ้ามีผู้หญิงสักคนหนึ่งในงาน ผมจะยอมกลับมาคุกเข่ารับโทษ！”

หม่าหลันยืนกรานพูดว่า “ฉันไม่ให้ไป！”