ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 457
บทที่ 457
เซียวฉางควนก็ถูกหม่าหลันขู่เสียจนต้องคอตก จากนั้นก็พูดปากแข็งว่า “ผมไม่ได้ทำผิด ผมไม่กลัว！”
หม่าหลันก็จ้องเขา แล้วพูดว่า “ฉันขี้เกียจพูดกับคุณละ โอเค ฉันไปเล่นไพ่นกกระจอกละ”
พอพูดจบ หม่าหลันก็ลุกขึ้น แล้วยื่นมือไป พูดกับเซียวฉางควนว่า “มา เอากุญแจรถคุณมาให้ฉัน！”
เซียวฉางควนตอบ “คุณไปเล่นไพ่นกกระจอก ยังจะต้องเอารถไปหรือ? ตอนบ่ายผมต้องใช้รถ！”
หม่าหลันก็มองขวาง แล้วพูดดูถูกว่า “ทำไม? อยากจะขับรถไปโชว์เพื่อนหรือ? ฉันจะบอกให้นะ ฝันไปเถอะ เอามาเร็ว เอากุญแจรถมา！
เซียวฉางควนก็เหลืออด ได้แต่หยิบเอากุญแจรถไปให้เธอ แล้วสั่งว่า “คุณก็ขับระวังหน่อยล่ะ อย่าไปชนอะไรล่ะ”
หม่าหลันก็พูดอย่างโหดๆ ว่า “คุณสั่งฉันหรอ? เดี๋ยวฉันโมโห แม่จะขับลงแม่น้ำไปเลย！ ให้คุณเสียเงินเล่น！”
เซียวฉางควนก็กลุ้มใจจนอยากจจะตาย ส่วนหม่าหลันก็ได้ใจเหมือนได้ปลดปล่อย แล้วก็สวมเสื้อคลุมอย่างดีใจ เดินเฉิดฉายออกบ้านไป
พอหม่าหลันไป เซียวฉางควนก็ถอนหายใจอย่างกลุ้มใจ แล้วพูดกับเย่เฉินว่า “เย่เฉิน ตอนบ่ายแกไปกับพ่อนะ พอดีว่าเพื่อคนอื่นๆ ก็หาคนวัยรุ่นไปช่วยงานด้วยพอดี”
“ได้ครับพ่อ” เย่เฉินทำอะไรไม่ได้ แต่ก็พยักหน้าตอบรับไป
เซียวชูหรันก็ยื่นกุญแจรถตนเองให้เซียวฉางควนไป แล้วพูดว่า “พ่อคะ ตอนบ่ายก็ใช้รถหนูแล้วกันค่ะ เดี๋ยวเรียกรถไปที่บริษัทเอง”
“ช่างเถอะ” เซียวฉางควนโบกปัด แล้วพูดว่า “BMWรุ่น5ของแก มันล้าหลังแล้ว พ่อขับไม่ได้หรอก”
เซียวชูหรันก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เอากุญแจเก็บกลับเข้าไป แล้วพูดกับเย่เฉินว่า “เช่นนั้นพวกคุณก็เหมารถไปเถอะ”
เพราะว่า เธอได้หาความสนุกสนใจใหม่ได้แล้ว ก็คือเซียวฉางเฉียนและเฉียนหงเย่นสองคนผัวเมียที่เธอประชดประชันไป
ถ้าหาดตระกูลเซียวล้มละลายไปจริง เช่นนั้นตนเองก็จะสามารถหัวเราะเยาะพวกเขาสองคนได้อย่างสะใจโดยไม่ต้องกลัวอะไร
หลายปีมานี้ สองคนนี้ก็เยาะเย้ยเธอไว้ไม่น้อย ต่อจากนี้เธอจะเอาคืนแล้วคิดดอกเบี้ยเพิ่มด้วย！
ดังนั้น ในตอนนี้พอเห็นเฉียนหงเย่นมาปรากฏตัวตรงหน้า หม่าหลันก็แอบดีใจขึ้นในใจ！
ตนเองก็คิดว่าครั้งก่อนยังไม่สะใจพอ ไม่คิดว่าเธอจะรนหาที่มาถึงที่นี่！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...