เวลาห้าโมงเย็น
ขบวนรถโรลส์รอยซ์ของหลิวเจียฮุย พาเขาและเฉินจ้างโจง ไปถึงโรงแรมที่เย่เฉินกับเฟ่ยเข่อซินพักอย่างตรงเวลา
เมื่อเห็นเย่เฉิน หลิวเจียฮุยก็กล่าวอย่างสุภาพ “คุณเย่ ขบวนรถได้เตรียมพร้อมแล้ว พร้อมออกเดินทางได้ทุกเมื่อ”
เย่เฉินพยักหน้า เมื่อเห็นหลิวม่านฉงไม่ได้อยู่ด้วย จึงได้ถามขึ้น “คุณม่านฉงมาหรือยัง?”
หลิวเจียฮุยรีบอธิบาย “เรียนคุณเย่ ผมได้โทรหาม่านฉงแล้ว เธอบอกว่าต้องไปทำธุระที่สนามบินพอดี ดังนั้นจึงเดินทางไปก่อน”
เย่เฉินก็กล่าวขึ้น “โอเค งั้นพวกเราก็ออกเดินทางเถอะ”
ครึ่งชั่วโมงให้หลัง เย่เฉินและเฟ่ยเข่อซิน ที่ขึ้นขบวนรถของหลิวเจียฮุย ก็มาถึงสนามบินนานาชาติเกาะฮ่องกง
รถได้จอดสนิทบนชั้นวีไอพี หลังจากที่หลิวเจียฮุยลงจากรถแล้ว ก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปถึงข้างรถของเย่เฉินอย่างเอาอกเอาใจ หลังจากเปิดประตูรถแล้ว ก็กล่าวอย่างสุภาพ คุณเย่ “ตอนนี้ต้องลำบากคุณกับคุณหนูเฟ่ยไปผ่านด่านตรวจและศุลกากรก่อน รถก็ต้องผ่านด่านตรวจของช่องทางรถ หลังจากที่เราผ่านด่านตรวจแล้ว จะรอคุณอยู่ในสนามบิน หลังจากที่คุณผ่านพิธีตรวจของศุลกากรออกมาก็จะเจอผม”
ขณะพูด เขายังมีความกังวลเกรงว่าเย่เฉินจะไม่พอใจกับขั้นตอนแบบนี้ ก็รีบอธิบาย “คุณเย่ ความปลอดภัยด้านการบินบนเกาะฮ่องกงนั้นเข้มงวดมาก ไม่เหมือนกับทางสหรัฐสหรัฐอเมริกา ซึ่งค่อนข้างหละหลวม ดังนั้นขั้นตอนเหล่านี้จึงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ขอให้คุณโปรดเข้าใจด้วย”
เย่เฉินพยักหน้ายิ้ม และเอ่ยปากขึ้น “มันเป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว งั้นผมกับคุณหนูเฟ่ยก็เข้าจากทางนี้”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูด “ครั้งนี้มาที่เกาะฮ่องกงรบกวนคุณหลิวไม่น้อยเลย ยังจะมาทำให้คุณหลิวเสียเงินอีก”
หลิวเจียฮุยที่ยิ้มตามก็พูดขึ้น “คุณเย่เกรงใจไปแล้ว มันเป็นสิ่งที่ผมควรทำ และผมก็ไม่ได้เตรียมของขวัญพิเศษอะไรให้กับคุณทั้งสอง ไม่มีอะไรมากก็แค่หอยเป๋าฮื้อแห้งคุณภาพสูง เจลาตินปลาปากเหลือง และเปลือกส้มแห้ง สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงของขึ้นชื่อของท้องถิ่นเท่านั้น ก็ไม่ใช่ของมีราคาอะไร เพียงแต่ว่าของแท้นั้นหาซื้อได้ยาก ดังนั้นผมจึงได้เตรียมให้พวกคุณเล็กน้อย "
แม้ปากจะพูดเช่นนี้ แต่ข้างในใจของหลิวเจียฮุยอดไม่ได้ที่จะแขวะ “แค่เตรียมของฝากท้องถิ่นให้เทพเจ้าขจัดภัยอย่างเย่เฉิน ก็หลายสิบล้านแล้ว ดั่งคำพูดที่ว่า เชิญเทพนั้นง่ายส่งเทพกลับนั้นยาก”
เย่เฉินได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็ยิ้มพร้อมกับพูด “คุณหลิวถ่อมตัวมากไปแล้ว “ของสามอย่างที่คุณพูดมา ไม่ว่าจะเป็นวัตถุดิบชิ้นไหนต่างก็มีราคาที่แพงมากใช่มั้ย?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...