เวลาห้าโมงเย็น
ขบวนรถโรลส์รอยซ์ของหลิวเจียฮุย พาเขาและเฉินจ้างโจง ไปถึงโรงแรมที่เย่เฉินกับเฟ่ยเข่อซินพักอย่างตรงเวลา
เมื่อเห็นเย่เฉิน หลิวเจียฮุยก็กล่าวอย่างสุภาพ “คุณเย่ ขบวนรถได้เตรียมพร้อมแล้ว พร้อมออกเดินทางได้ทุกเมื่อ”
เย่เฉินพยักหน้า เมื่อเห็นหลิวม่านฉงไม่ได้อยู่ด้วย จึงได้ถามขึ้น “คุณม่านฉงมาหรือยัง?”
หลิวเจียฮุยรีบอธิบาย “เรียนคุณเย่ ผมได้โทรหาม่านฉงแล้ว เธอบอกว่าต้องไปทำธุระที่สนามบินพอดี ดังนั้นจึงเดินทางไปก่อน”
เย่เฉินก็กล่าวขึ้น “โอเค งั้นพวกเราก็ออกเดินทางเถอะ”
ครึ่งชั่วโมงให้หลัง เย่เฉินและเฟ่ยเข่อซิน ที่ขึ้นขบวนรถของหลิวเจียฮุย ก็มาถึงสนามบินนานาชาติเกาะฮ่องกง
รถได้จอดสนิทบนชั้นวีไอพี หลังจากที่หลิวเจียฮุยลงจากรถแล้ว ก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปถึงข้างรถของเย่เฉินอย่างเอาอกเอาใจ หลังจากเปิดประตูรถแล้ว ก็กล่าวอย่างสุภาพ คุณเย่ “ตอนนี้ต้องลำบากคุณกับคุณหนูเฟ่ยไปผ่านด่านตรวจและศุลกากรก่อน รถก็ต้องผ่านด่านตรวจของช่องทางรถ หลังจากที่เราผ่านด่านตรวจแล้ว จะรอคุณอยู่ในสนามบิน หลังจากที่คุณผ่านพิธีตรวจของศุลกากรออกมาก็จะเจอผม”
ขณะพูด เขายังมีความกังวลเกรงว่าเย่เฉินจะไม่พอใจกับขั้นตอนแบบนี้ ก็รีบอธิบาย “คุณเย่ ความปลอดภัยด้านการบินบนเกาะฮ่องกงนั้นเข้มงวดมาก ไม่เหมือนกับทางสหรัฐสหรัฐอเมริกา ซึ่งค่อนข้างหละหลวม ดังนั้นขั้นตอนเหล่านี้จึงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ขอให้คุณโปรดเข้าใจด้วย”
เย่เฉินพยักหน้ายิ้ม และเอ่ยปากขึ้น “มันเป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว งั้นผมกับคุณหนูเฟ่ยก็เข้าจากทางนี้”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูด “ครั้งนี้มาที่เกาะฮ่องกงรบกวนคุณหลิวไม่น้อยเลย ยังจะมาทำให้คุณหลิวเสียเงินอีก”
หลิวเจียฮุยที่ยิ้มตามก็พูดขึ้น “คุณเย่เกรงใจไปแล้ว มันเป็นสิ่งที่ผมควรทำ และผมก็ไม่ได้เตรียมของขวัญพิเศษอะไรให้กับคุณทั้งสอง ไม่มีอะไรมากก็แค่หอยเป๋าฮื้อแห้งคุณภาพสูง เจลาตินปลาปากเหลือง และเปลือกส้มแห้ง สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงของขึ้นชื่อของท้องถิ่นเท่านั้น ก็ไม่ใช่ของมีราคาอะไร เพียงแต่ว่าของแท้นั้นหาซื้อได้ยาก ดังนั้นผมจึงได้เตรียมให้พวกคุณเล็กน้อย "
แม้ปากจะพูดเช่นนี้ แต่ข้างในใจของหลิวเจียฮุยอดไม่ได้ที่จะแขวะ “แค่เตรียมของฝากท้องถิ่นให้เทพเจ้าขจัดภัยอย่างเย่เฉิน ก็หลายสิบล้านแล้ว ดั่งคำพูดที่ว่า เชิญเทพนั้นง่ายส่งเทพกลับนั้นยาก”
เย่เฉินได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็ยิ้มพร้อมกับพูด “คุณหลิวถ่อมตัวมากไปแล้ว “ของสามอย่างที่คุณพูดมา ไม่ว่าจะเป็นวัตถุดิบชิ้นไหนต่างก็มีราคาที่แพงมากใช่มั้ย?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...