ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4577

เย่เฉินถามอย่างสงสัย “แล้วคุณจะจัดการทั้งสองอย่างที่ไม่เหมือนกันนี้ให้เป็นกลางได้ยังไง ?”

เฟ่ยเข่อซินคิดไปครู่หนึ่ง ก็ตอบอย่างจริงจัง“หากนำทรัพย์สิน80%มาใช้จริงๆ ฉันคิดว่ามันเป็นการไร้ความรับผิดชอบต่อตระกูลเฟ่ย และไร้ความรับผิดชอบต่อตัวฉันเองด้วย แต่ถ้าหากให้ฉันเอาออกมาใช้ 50% ฉันจะไม่ลังเลเลยที่จะทำมัน เพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่ของคุณปู่”

ขณะพูด เฟ่อเข่อซินได้ชี้ไปยังพื้นของเครื่องบินที่หรูหรา แล้วพูดกับเย่เฉินว่า “หากถึงเวลาที่ใกล้ตายแล้วจริงๆ ให้ท่านเอาเครื่องบินส่วนตัวลำนี้ที่มีมูลค่าห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ เพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่รอดแค่หนึ่งวัน ท่านต้องยอมแลกโดยที่ไม่ลังเลอย่างแน่นอน”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เฟ่อเข่อก็ซินก็ถอนหายใจ แล้วมองไปทางเย่เฉินพูดขึ้นอย่างจริงใจ “คุณเย่ ถ้าหากคุณยอมขายยาอายุวัฒนะให้ฉัน ฉันยินดีที่จะให้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลเฟ่ยแก่คุณ ฉันจะทำตามสัญญาแน่นอน”

เย่เฉินยิ้มอย่างไม่ตกลงและไม่ปฏิเสธ แล้วตอบอย่างจริงจังว่า “คนเรานั้นยิ่งอยู่นานยิ่งกลัวตาย ถึงแม้ว่าในปีหน้าคุณจะหาซื้อยาอายุวัฒนะนี้ได้ แล้วให้คุณท่านเฟ่ยมีชีวิตอยู่อีก 20 ปี แต่20ปียังไงมันก็ต้องผ่านไป ถึงเวลานั้น ท่านก็จะยิ่งกลัวตายมากกว่าตอนนี้ แล้วคุณจะทำยังไง?”

เฟ่ยเข่อซินตอบอย่างจริงจังว่า “ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ เพียงแค่ฉันสามารถทำได้หนึ่งครั้ง ฉันก็ไม่ละอายใจแล้ว”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ ในมือได้หยิบยาช่วยหัวใจออกมาหนึ่งเม็ดโดยไม่ให้สุ้มให้เสียงแล้วพูดกับเฟ่ยเข่อซิน “ผมได้เตรียมของขวัญไว้ให้คุณหนึ่งชิ้น เมื่อกี้ก็อยากจะให้คุณแล้ว แต่ว่าลืมไป”

สิ่งที่อยู่บนฝ่ามือของเย่เฉินในเวลานี้ ก็คือยาช่วยหัวใจหนึ่งเม็ด

ยาช่วยหัวใจเม็ดนี้มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณหนึ่งเซนติเมตร เพราะราคาไม่แพงเหมือนยาอายุวัฒนะ ดังนั้นเย่เฉินจึงไม่ได้ใส่ในกล่องไม้ ใช้เพียงกระดาษห่อมันเอาไว้

เมื่อเฟ่ยเข่อซินได้ยินว่าเย่เฉินจะให้ของขวัญกับตัวเองนั้น อีกทั้งยังมีท่าทางที่เหมือนเด็ก จงใจกำมือข้างหนึ่งเอาไว้ โดยให้ฝ่ามืออยู่ด้านล่าง เหมือนกับว่ามันลึกลับมาก ในชั่วขณะยังคิดว่าเย่เฉินนั้นล้อเล่นกับตัวเอง จึงยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น “คุณเย่ เตรียมของขวัญอะไรให้ฉันเหรอคะ ในมือคงไม่ใช่แมลงนะ? ขอบอกไว้ก่อนเลย ฉันไม่กลัวแมลง”

ผู้ชายในวัยเด็กมักจะชอบกลั่นแกล้งเด็กผู้หญิง สิ่งที่เห็นบ่อยๆก็คือการจับแมลงมาไว้ในฝ่ามือ แล้วทำท่าว่าจะให้ของขวัญอีกฝ่าย เพื่อให้เด็กผู้หญิงแบมือมารับ

เฟ่ยเข่อซินในเวลานี้ก็อยากจะเล่น พลางพูด พลางยื่นมือออกไป วางอยู่ใต้มือที่กำไว้ของเย่เฉิน จากนั้นก็มองเย่เฉิน ถามอย่างยิ้มๆ “ต้องหลับตามั้ย? ”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ตอบอย่างเรียบเฉย “ไม่ต้อง”

ขณะพูด ก็คลายมือออก ยาช่วยหัวใจเม็ดนั้นก็ร่วงไปอยู่บนฝ่ามือของเฟ่ยเข่อซิน

เฟ่ยเข่อซินสัมผัสได้ว่าเหมือนก้อนกระดาษตกลงมาในฝ่ามือ แต่เหมือนมันจะหนักกว่ากระดาษเล็กน้อย ดังนั้นจึงมองมันด้วยความสงสัย เห็นกระดาษไขที่มีรูปทรงกลม ก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ ตามติดมาด้วย เธอก็นึกได้ว่ายาช่วยหัวใจเม็ดนั้นที่หลิวม่านฉงเคยให้เธอดู เหมือนว่าจะห่อด้วยกระดาษไขแบบนี้……..

ในขณะนี้ เฟ่ยเข่อซินรู้สึกว่า หัวใจของเธอเหมือนมีอะไรมากระแทก ชาไปหมดทั้งร่าง หัวใจก็เต้นแรงขึ้น เหมือนกับว่าสารอะดรีนาลีนพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

แม้ว่ายาช่วยหัวใจจะอยู่ในมือของตัวเองแล้ว แต่ว่าเฟ่ยเข่อซินยังคงมีความรู้สึกที่เหลือเชื่อ

เฟ่ยเข่อซินที่กำลังตกตะลึงได้มองไปทางเย่เฉิน ถามอย่างไม่รู้ตัว “คุณเย่ นี่ นี่ นี่มันคือยาช่วยหัวใจไม่ใช่เหรอ ? ทำไมจู่ๆคุณถึงให้ของขวัญที่แพงขนาดนี้กับฉันละ ?