ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4577

เย่เฉินถามอย่างสงสัย “แล้วคุณจะจัดการทั้งสองอย่างที่ไม่เหมือนกันนี้ให้เป็นกลางได้ยังไง ?”

เฟ่ยเข่อซินคิดไปครู่หนึ่ง ก็ตอบอย่างจริงจัง“หากนำทรัพย์สิน80%มาใช้จริงๆ ฉันคิดว่ามันเป็นการไร้ความรับผิดชอบต่อตระกูลเฟ่ย และไร้ความรับผิดชอบต่อตัวฉันเองด้วย แต่ถ้าหากให้ฉันเอาออกมาใช้ 50% ฉันจะไม่ลังเลเลยที่จะทำมัน เพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่ของคุณปู่”

ขณะพูด เฟ่อเข่อซินได้ชี้ไปยังพื้นของเครื่องบินที่หรูหรา แล้วพูดกับเย่เฉินว่า “หากถึงเวลาที่ใกล้ตายแล้วจริงๆ ให้ท่านเอาเครื่องบินส่วนตัวลำนี้ที่มีมูลค่าห้าร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ เพื่อแลกกับการมีชีวิตอยู่รอดแค่หนึ่งวัน ท่านต้องยอมแลกโดยที่ไม่ลังเลอย่างแน่นอน”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เฟ่อเข่อก็ซินก็ถอนหายใจ แล้วมองไปทางเย่เฉินพูดขึ้นอย่างจริงใจ “คุณเย่ ถ้าหากคุณยอมขายยาอายุวัฒนะให้ฉัน ฉันยินดีที่จะให้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลเฟ่ยแก่คุณ ฉันจะทำตามสัญญาแน่นอน”

เย่เฉินยิ้มอย่างไม่ตกลงและไม่ปฏิเสธ แล้วตอบอย่างจริงจังว่า “คนเรานั้นยิ่งอยู่นานยิ่งกลัวตาย ถึงแม้ว่าในปีหน้าคุณจะหาซื้อยาอายุวัฒนะนี้ได้ แล้วให้คุณท่านเฟ่ยมีชีวิตอยู่อีก 20 ปี แต่20ปียังไงมันก็ต้องผ่านไป ถึงเวลานั้น ท่านก็จะยิ่งกลัวตายมากกว่าตอนนี้ แล้วคุณจะทำยังไง?”

เฟ่ยเข่อซินตอบอย่างจริงจังว่า “ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ เพียงแค่ฉันสามารถทำได้หนึ่งครั้ง ฉันก็ไม่ละอายใจแล้ว”

เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ ในมือได้หยิบยาช่วยหัวใจออกมาหนึ่งเม็ดโดยไม่ให้สุ้มให้เสียงแล้วพูดกับเฟ่ยเข่อซิน “ผมได้เตรียมของขวัญไว้ให้คุณหนึ่งชิ้น เมื่อกี้ก็อยากจะให้คุณแล้ว แต่ว่าลืมไป”

สิ่งที่อยู่บนฝ่ามือของเย่เฉินในเวลานี้ ก็คือยาช่วยหัวใจหนึ่งเม็ด

ยาช่วยหัวใจเม็ดนี้มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณหนึ่งเซนติเมตร เพราะราคาไม่แพงเหมือนยาอายุวัฒนะ ดังนั้นเย่เฉินจึงไม่ได้ใส่ในกล่องไม้ ใช้เพียงกระดาษห่อมันเอาไว้