ดังนั้น เย่เฉินคิดว่าสิ่งสำคัญที่สุดขั้นต่อไปสำหรับเขาไม่ใช่คิดหาวิธีสร้างรายได้ แต่เป็นการสะสมความแข็งแกร่งอื่น ๆ ที่นอกเหนือจากความมั่งคั่ง
ขณะนี้ ในที่สุดเฟ่ยเข่อซินที่อยู่ด้านข้างก็เข้าใจสิ่งที่เย่เฉินสนใจจริง ๆ แล้ว
ดังนั้นเธอจึงกล่าวกับเย่เฉินด้วยความหนักแน่นว่า “คุณเย่ คุณวางใจเถอะ ไม่ว่าต่อไปจะเผชิญกับคู่ต่อสู้แบบไหน ขอเพียงแค่ฉันยังอยู่ในตระกูลเฟ่ย ตระกูลเฟ่ยก็จะอยู่เคียงข้างคุณ แบ่งปันความสุขและความทุกข์ไปด้วยกัน”
เย่เฉินพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ว่า “แบ่งปันความสุขและความทุกข์ไปด้วยกัน... บางทีอาจเป็นการเผชิญหายนะร่วมกัน หรือเพื่อแบ่งปันความมั่งคั่งด้วยกัน หวังว่าผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังที่คุณไว้วางใจผม”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวโดยไม่ลังเล “คุณเย่ ฉันเชื่อในความสามารถของคุณ ภายใต้การนำของคุณ จะทำให้ตระกูลเฟ่ยมีความมั่งคั่งแน่นอน!”
เย่เฉินยิ้มแบบไม่ยอมรับหรือปฏิเสธ จากนั้นชี้เม็ดยาที่อยู่ในมือของเธอ และกล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณปู่ของคุณเป็นคนฉลาดหลักแหลม เขาต้องรู้ว่าคราวนี้การที่คุณมาช่วยงานผมที่เกาะฮ่องกง ผมจะต้องตอบแทนน้ำใจอย่างแน่นอน ดังนั้นหลังจากคุณกลับไปแล้ว คุณจะต้องไม่ให้เขารู้ว่าผมได้มอบยาช่วยหัวใจให้คุณหนึ่งเม็ด ถ้าเขาถามคุณ คุณก็บอกเขาว่าตอนที่ผมพบเขา ผมจะตอบแทนตระกูลเฟ่ยอย่างแน่นอน”
เฟ่ยเข่อซินนึกไม่ถึงว่าเย่เฉินจะคิดรอบคอบขนาดนี้ กล่าวความซาบซึ้งและความเคารพว่า “ค่ะ คุณเย่ เข่อซินจะปฏิบัติตามคำสั่งของคุณ!”
……
หลังจากนั่งเครื่องบินสิบสองชั่วโมง ในที่สุดเครื่องบินโบอิ้ง 747 ที่เฟ่ยเข่อซินโดยสารลงจอดที่สนามบินพรอวิเดนซ์ในสหรัฐอเมริกา
หลังจากลงเครื่องแล้ว เย่เฉินปฏิเสธคำขอของเฟ่ยเข่อซินที่จะไปส่งตนเอง เขาลงเครื่องตามลำพัง และหลังจากเห็นเครื่องบินที่เฟ่ยเข่อซินโดยสารบินขึ้นอีกครั้ง โดยมุ่งหน้าไปยังนครนิวยอร์ก เขาถึงได้เดินผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง
เนื่องจากเครื่องบินที่เฟ่ยเข่อซินโดยสาร เป็นระดับซุเปอร์วีไอพีทุกสนามบินในสหรัฐอเมริกา ดังนั้นเย่เฉินที่โดยสารเครื่องบินมาด้วย จึงได้รับบริการระดับวีไอพีที่สนามบินด้วย
คนขับนำกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สองใบออกจากท้ายรถ ของที่อยู่ในกระเป๋าเดินทางสองใบนี้เป็นของฝากขึ้นชื่อของเกาะฮ่องกงที่หลิวเจียฮุยเตรียมให้เขา
หลังจากนั้น คนขับก็หยิบกระเป๋าเดินทางขนาดเล็กยี่สิบนิ้วออกมาจากด้านใน ซึ่งเป็นกระเป๋าใส่สัมภาระของเย่เฉิน
ปาเต็ก ฟิลิปป์ที่หลิวม่านฉงมอบให้เขา ก็ใส่อยู่ในกระเป๋าเดินทางใบนี้ด้วย
เมื่อพนักงานโรงแรมเห็นว่าเขามีกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สามใบ พนักงานจึงรีบเข็นรถเข็นกระเป๋ามา นำใส่กระเป๋าทั้งสามใบของเย่เฉินใส่บนรถเข็น แล้วเดินตามเย่เฉินไปที่ชั้นบนสุดของโรงแรมฮิลตัน
ขณะนี้ เซียวชูหรันกับหม่าหลันเพิ่งทานอาหารเย็นเสร็จ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...