ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4583

ช่วงเวลาที่หม่าหลันมาที่สหรัฐอเมริกา เธอทำความคุ้นเคยกับเมืองพรอวิเดนซ์แล้ว ไม่เพียงแค่สามารถออกไปเดินเล่นและช้อปปิ้งด้วยตนเองได้เท่านั้น แต่ยังได้รู้จักผู้หญิงชาวหัวเซี่ยที่อาศัยอยู่ในพื้นที่มากมาย และสนิทกับพวกเธออย่างรวดเร็ว

เวลาเพียงไม่กี่วัน หม่าหลันเป็นสมาชิกของหลายกลุ่มแล้ว ตอนแรกเธอเข้าร่วมกลุ่มเต้นแอโรบิคในสนามที่จัดโดยกลุ่มหญิงชรา ทุกคืนเธอจะไปที่สวนสาธารณะใจกลางเมืองเพื่อเต้นแอโรบิคกับพวกเธอ หลังจากนั้นเธอก็ร่วมเป็นสมาชิกกลุ่มเดินวิบาก ซึ่งจัดโดยกลุ่มชายหญิงชาวหัวเซี่ยวัยกลางคน สวมชุดวอร์มเหมือนกันทุกวัน ตะโกนคำขวัญและเดินอย่างบ้าคลั่งบนถนนของพรอวิเดนซ์

หม่าหลันยังกำหนดตารางเวลาสำหรับตนเองอีกด้วย โดยบอกว่าเธอจะไปเต้นแอโรบิคทุกคืนวันจันทร์ วันพุธ วันศุกร์ และคืนวันอังคารกับวันเสาร์จะไปเดินวิบาก ส่วนวันอาทิตย์จะพักผ่อนอยู่ที่โรงแรม

คืนนี้ เป็นคืนที่จะไปเดินวิบาก

หลังจากทานอาหารเสร็จ หม่าหลันเช็ดปากและกล่าวกับเซียวชูหรันว่า “ชูหรัน แม่จะเปลี่ยนเสื้อแล้วจะไปเดินวิบาก ลูกจะไปด้วยกันไหม”

“หนูไม่ไปค่ะ” เซียวชูหรันส่ายศีรษะและกล่าวว่า “ห้องสูทที่เย่เฉินจองก็มีห้องออกกำลังกายขนาดเล็กแล้ว หากคุณแม่อยากเดินหรือวิ่ง คุณแม่ไม่จำเป็นต้องไปเดินกับกลุ่มเดินวิบากที่ถนนหรอก”

“ลูกไม่รู้อะไร?” หม่าหลันกล่าวอย่างจริงจัง “แม่ไปเพื่อเข้าสังคมเป็นหลัก แม่เพิ่งมาที่นี่ นอกจากลูกกับเย่เฉินแล้ว แม่ก็ไม่รู้จักใครเลย ลูกต้องไปเรียนทุกวัน ส่วนเย่เฉินก็ออกไปดูฮวงจุ้ยให้คนอื่น ปล่อยให้แม่อยู่ในห้องสูทขนาดใหญ่นี้คนเดียว ทำให้แม่รู้สึกแปลก ๆ ลูกจะอยู่ที่นี่อีกครึ่งเดือนกว่า ถ้าแม่ไม่ออกไปทำความรู้จักเพื่อน ต่อไปคงจะเบื่อแย่ ถ้าอยู่ที่เมืองจินหลิงก็ยังมีเฉียนหงเย่นเป็นเพื่อน พอมาอยู่ที่นี่ ไม่รู้จักใครสักคน มันน่าเบื่อจริง ๆ..... ”

เซียวชูหรันกล่าวด้วยความจำใจ “คุณแม่ เพิ่งมาที่นี่ไม่กี่วันเอง ก็เริ่มเบื่อที่นี่แล้ว.....ถ้ารู้แต่แรก ให้แม่อยู่ที่เมืองจินหลิงดีกว่า...”

เพื่อมาที่พรอวิเดนซ์แล้ว ทำให้หม่าหลันสูญเสียโอกาสพักอาศัยอยู่ในบ้านหรูและขับรถหรูตามลำพัง ซึ่งทำให้เธอเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง จึงกล่าวโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว “แม่คิดอย่างนั้นจริง ๆ!”