ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4584

หม่าหลันเปิดประตูและกำลังจะด่าออกไป เมื่อเห็นเย่เฉินยืนอยู่นอกประตู หน้าบูดบึ้งก็เปลี่ยนเป็นยิ้มทันที กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “โอ้ ลูกเขยที่ดี! ลูกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่แจ้งล่วงหน้า”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมเกรงว่าพวกคุณจะเป็นห่วง ก็เลยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า”

หม่าหลันกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แม่รู้ว่าลูกต้องการที่จะเซอร์ไพรส์ชูหรันแน่นอน!”

เมื่อเซียวชูหรันที่อยู่ข้างในได้ยินเสียง เธอเดินมุ่งหน้าไปที่ประตูและถามว่า “คุณแม่ เย่เฉินกลับมาแล้วใช่ไหม?”

หม่าหลันรีบหันไปแล้วตะโกนเข้าไปข้างใน “ชูหรัน ลูกเขยที่ดีกลับมาแล้ว ลูกรีบมาเร็ว!”

ขณะที่พูด เธอเห็นพนักงานโรงแรมกำลังเข็นรถเข็นกระเป๋าเดินทางตามหลังเย่เฉิน เมื่อเห็นว่ามีกระเป๋าเดินทางสามใบอยู่รถเข็น เธออดไม่ได้ที่จะถามด้วยความตื่นเต้นทันทีว่า “ลูกเขยที่ดี แม่จำได้ว่าดูเหมือนตอนที่ลูกไปนั้นมีแค่มีกระเป๋าเดินทางใบเดียว แต่ทำไมกลับมาถึงได้มีกระเป๋าหลายใบ หรือว่าซื้อของขวัญมาฝากแม่?”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ส่วนใหญ่เป็นสินค้าพื้นเมืองที่เพื่อนมอบให้ แต่ผมก็ได้เตรียมของขวัญเล็ก ๆ ไว้ให้คุณแม่ด้วย”

เมื่อหม่าหลันได้ยินคำว่าของขวัญ เธอก็อดที่จะรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้

เธอรู้ว่าตอนนี้การที่เย่เฉินดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นนั้นสามารถหาเงินได้ง่าย และเขาเป็นคนที่ค่อนข้างใจกว้าง ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะคิดอยู่ในใจว่า “ถ้าเย่เฉินซื้อของขวัญมาฝาก ต้องเป็นของมีค่าที่ราคาหนึ่งแสนขึ้นไปใช่ไหม?”

ขณะนี้ เย่เฉินได้นำทางพนักงานบริการเดินเข้าไปในห้องสูท แล้วให้พนักงานบริการขนกระเป๋าไว้ที่มุมด้านข้าง

เมื่อหม่าหลันได้ยินเช่นนั้น เธอรีบยื่นมือไปหยิบทันที เมื่อเห็นโลโก้บุลการีบนกล่อง เธอรู้ว่าของชิ้นนี้ราคาไม่ถูกแน่นอน เธอจึงกล่าวอย่างมีความสุขว่า “โอ้ ลูกเขยของแม่เป็นคนดีที่สุดเลย ซื้อของขวัญเป็นแบรนด์ระดับโลก ไม่ว่าจะเป็นแอร์เมสหรือบุลการี คราวต่อไปจะเปลี่ยนเป็นวองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์ใช่ไหม?”

เย่เฉินนึกไม่ถึงว่าเวลาเช่นนี้หม่าหลันจะยังสามารถเล่นสำบัดสำนวนได้อีก

จากมุมมองนี้ สามารถรู้ได้ว่าหม่าหลันอยากได้เครื่องประดับของแบรนด์วองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์สักชิ้น

ดังนั้น เขาจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ในเมื่อคุณแม่ชอบแบรนด์วองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์ เช่นนั้นคราวหน้าถ้าผมออกไปดูฮวงจุ้ย แล้วผมจะซื้อมาฝากคุณแม่”