ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4584
หม่าหลันเปิดประตูและกำลังจะด่าออกไป เมื่อเห็นเย่เฉินยืนอยู่นอกประตู หน้าบูดบึ้งก็เปลี่ยนเป็นยิ้มทันที กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “โอ้ ลูกเขยที่ดี! ลูกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่แจ้งล่วงหน้า”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมเกรงว่าพวกคุณจะเป็นห่วง ก็เลยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า”
หม่าหลันกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แม่รู้ว่าลูกต้องการที่จะเซอร์ไพรส์ชูหรันแน่นอน!”
เมื่อเซียวชูหรันที่อยู่ข้างในได้ยินเสียง เธอเดินมุ่งหน้าไปที่ประตูและถามว่า “คุณแม่ เย่เฉินกลับมาแล้วใช่ไหม?”
หม่าหลันรีบหันไปแล้วตะโกนเข้าไปข้างใน “ชูหรัน ลูกเขยที่ดีกลับมาแล้ว ลูกรีบมาเร็ว!”
ขณะที่พูด เธอเห็นพนักงานโรงแรมกำลังเข็นรถเข็นกระเป๋าเดินทางตามหลังเย่เฉิน เมื่อเห็นว่ามีกระเป๋าเดินทางสามใบอยู่รถเข็น เธออดไม่ได้ที่จะถามด้วยความตื่นเต้นทันทีว่า “ลูกเขยที่ดี แม่จำได้ว่าดูเหมือนตอนที่ลูกไปนั้นมีแค่มีกระเป๋าเดินทางใบเดียว แต่ทำไมกลับมาถึงได้มีกระเป๋าหลายใบ หรือว่าซื้อของขวัญมาฝากแม่?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ส่วนใหญ่เป็นสินค้าพื้นเมืองที่เพื่อนมอบให้ แต่ผมก็ได้เตรียมของขวัญเล็ก ๆ ไว้ให้คุณแม่ด้วย”
เมื่อหม่าหลันได้ยินคำว่าของขวัญ เธอก็อดที่จะรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้
เธอรู้ว่าตอนนี้การที่เย่เฉินดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นนั้นสามารถหาเงินได้ง่าย และเขาเป็นคนที่ค่อนข้างใจกว้าง ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะคิดอยู่ในใจว่า “ถ้าเย่เฉินซื้อของขวัญมาฝาก ต้องเป็นของมีค่าที่ราคาหนึ่งแสนขึ้นไปใช่ไหม?”
ขณะนี้ เย่เฉินได้นำทางพนักงานบริการเดินเข้าไปในห้องสูท แล้วให้พนักงานบริการขนกระเป๋าไว้ที่มุมด้านข้าง
เมื่อหม่าหลันได้ยินเช่นนั้น เธอรีบยื่นมือไปหยิบทันที เมื่อเห็นโลโก้บุลการีบนกล่อง เธอรู้ว่าของชิ้นนี้ราคาไม่ถูกแน่นอน เธอจึงกล่าวอย่างมีความสุขว่า “โอ้ ลูกเขยของแม่เป็นคนดีที่สุดเลย ซื้อของขวัญเป็นแบรนด์ระดับโลก ไม่ว่าจะเป็นแอร์เมสหรือบุลการี คราวต่อไปจะเปลี่ยนเป็นวองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์ใช่ไหม?”
เย่เฉินนึกไม่ถึงว่าเวลาเช่นนี้หม่าหลันจะยังสามารถเล่นสำบัดสำนวนได้อีก
จากมุมมองนี้ สามารถรู้ได้ว่าหม่าหลันอยากได้เครื่องประดับของแบรนด์วองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์สักชิ้น
ดังนั้น เขาจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ในเมื่อคุณแม่ชอบแบรนด์วองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์ เช่นนั้นคราวหน้าถ้าผมออกไปดูฮวงจุ้ย แล้วผมจะซื้อมาฝากคุณแม่”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...