ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4585

หม่าหลันปรบมืออย่างมีความสุข แต่กลับกล่าวอย่างเกรงใจว่า “โอ้ ลูกเขยที่ดี แม่รู้ว่าลูกเป็นคนกตัญญู แต่แม่ทำให้ลูกเสียเงินมากขนาดนั้นไม่ได้หรอก แบรนด์วองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์มันแพงมาก สร้อยคอโคลเวอร์สี่แฉกสุดคลาสสิกเส้นหนึ่ง ราคาก็สี่แสนกว่าแล้ว! พวกเขาคิดเรื่องเงินจนเพี้ยนไปแล้วมั้ง!”

เซียวชูหรันที่อยู่ด้านข้างรู้เจตนาของแม่ทันที จึงรีบกล่าวว่า “คุณแม่! คุณแม่อย่าฟุ้งเฟ้อได้ไหม? ทำไมต้องให้เย่เฉินซื้อวองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์ที่แพงขนาดนั้นให้คุณแม่ด้วย...... ”

หม่าหลันกล่าวด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจ “แม่ไม่ได้พูดว่าจะให้เย่เฉินซื้อให้สักหน่อย แม่แค่บอกว่าสินค้าของแบรนด์นั้นแพงมาก และไม่คุ้มกับราคาเลย คนอย่างแม่จะชอบของที่ไม่คุ้มกับราคาแบบนั้นได้อย่างไร?”

หลังจากกล่าวจบ ก็ไม่ลืมที่จะกล่าวกับเย่เฉินว่า “ลูกเขยที่ดี แค่ลูกมีน้ำใจ แม่ก็พอใจมากแล้ว แต่ลูกจำไว้ว่าอย่าซื้อของตามอำเภอใจน่ะ!”

เย่เฉินยิ้มและพยักหน้าเบา ๆ “ครับคุณแม่ ผมเข้าใจแล้วครับ”

ท่าทางของหม่าหลันเศร้าเล็กน้อย แต่เธอก็ข้ามเรื่องของแบรนด์วองคลีฟ แอนด์ อาร์เพลส์ แล้วมุ่งความสนใจไปที่กล่องเครื่องประดับที่อยู่ในมืออย่างรวดเร็ว

ขณะที่เธอเปิดกล่อง เธอคิดอยู่ในใจว่า “เมื่อหลายวันก่อนฉันเพิ่งซื้อสร้อยคอโกลเดรสดรีมหยกเขียวมรกตของบุลการีมาหนึ่งเส้น ไม่รู้ว่าคราวนี้เครื่องประดับของบุลการีที่เย่เฉินมอบให้ตนเองจะเป็นอะไร ถ้าเป็นสร้อยข้อมือโกลเดรสดรีมหยกเขียวมรกต ก็สามารถคู่กับสร้อยคอของฉันได้ มันคงจะดีมาก”

เธอคิดเช่นนั้นอยู่ในใจ จากนั้นก็เปิดกล่องอย่างมีความสุข

แล้วสิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้เธอตกตะลึงทันที

“นี่......นี่มัน.......” หม่าหลันมองสร้อยคอที่คุ้นเคยในกล่องเครื่องประดับ และอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า “นี่.......นี่มันเป็นสร้อยคอโกลเดรสดรีมหยกเขียวมรกตนี่?”