ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4660

วินาทีก่อน หม่านจินซานที่เฝ้าดูท่าทีตลกของเหมยอวี้เจินอย่างเงียบๆในใจนั้น วินาทีนี้ทรุดตัวลงและหมดสติในทันทีเพราะเขาไม่สามารถทนต่อการระเบิดอย่างกะทันหันได้

หม่านหยิงเจี๋ยรีบช่วยหยุงเหมยอวี้เจินที่หมดสติ และล้มลงกับพื้นให้ลุกขึ้น ขณะที่กดร่องระกว่างปากกับจมูก เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้:"ลุง เมื่อกี้คุณชักชวนป้าเหมย คุณรู้แล้วนี่ว่าเกิดอะไรขึ้น? ทำไมมันถึงใช้ไม่ได้ เมื่อเกิดกับตัวคุณเองล่ะ……?"

เมื่อเห็นว่าหม่ทนจินซานหมดสติ อารมณ์ของเหมยอวี้เจินดูเหมือนจะคลี่คลายลงเล็กน้อยด้วยความสิ้นหวัง

มันเหมือนกับว่าเมื่อคนๆ หนึ่งตกลงไปในขุมนรกและสิ้นหวัง จู่ๆ คนรู้จักอีกคนก็กระโดดลงมา

สิ่งนี้ทำให้เธอมีกำลังใจในใจ

ดังนั้น เธอจึงเปิดปากพูดกับหม่านหยิงเจี๋ยว่า:"กดร่องจะมีประโยชน์อะไร? กดจนฟันหน้าออกหมดก็ไม่ตื่นหรอก ดังนั้นให้รีบเทน้ำใส่เขา!"

หม่านหยิงเจี๋ยมองไปที่ซุนฮุ่ยน่าที่อยู่ข้างๆ เขาและโพล่งออกมา:"ไปเอาน้ำจากรถ ยังยืนทำอะไรอยู่!"

ซุนฮุ่ยน่าที่อยู่ข้างๆ ก็รีบร้อนเช่นกัน และรีบกลับไปที่รถเพื่อเอาขวดน้ำ แล้วยื่นให้หม่านหยิงเจี๋ย

หม่านหยิงเจี๋ยเทขวดน้ำใส่หัว และหน้าของหม่านจินซานซึ่งปลุกหม่านจินซานจากอาการหมดสติ

ทันทีที่หม่านจินซานลืมตา เขาก็ร้องออกมาด้วยความเศร้า:"พระเจ้าไร้หัวใจ! ที่ท่านกำลังฆ่าฉันเลยนะ!"

เหมยอวี้เจินเหลือบมองเขาและพูดอย่างเย็นชาว่า:"ฉันจะไม่พูดอะไรไร้สาระอีกแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหาเงินก่อน แล้วที่เหลือก็ปล่อยวางก่อน"

พูดไป เหมยอวี้เจินไม่รอให้เขาตอบ และพูดกับหม่านหยิงเจี๋ยว่า:"ไปขับรถ ให้เขาพักผ่อนที่ด้านหลัง"