ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4665

แพทย์หญิงส่ายหน้าไปมา กล่าวขึ้น: “ต้องขออภัยด้วยคุณผู้หญิงหม่า นี่คือเรื่องของหลักการที่ยึดถือ ฉันช่วยเหลือคุณไม่ได้จริงๆค่ะ”

หม่าหลันกัดฟัน กล่าวขึ้น: “เช่นนั้นเอาแบบนี้ คุณทำกระดูกซี่โครงของฉันให้หักอีกท่อนไปเลย ถ้าฉันกระดูกซี่โครงหักสองท่อนละก็ พวกคุณก็จะได้ไม่ต้องนำฉันไล่ออกจากโรงพยาบาลอีกแล้วมั้ง?”

แพทย์หญิงเอ่ยกล่าวด้วยความอึดอัด: “คุณผู้หญิงหม่า ถ้าหากฉันทำอย่างนี้จริงๆ เช่นนั้นก็ไม่ใช่เรื่องของการถูกเพิกถอนคุณสมบัติประกอบอาชีพทางด้านการแพทย์แล้ว ดีไม่ดีฉันอาจจะเข้าไปในนั้นเร็วกว่าคุณ ถึงเวลานั้นพวกเราทั้งสองคนอาจจะเป็นเพื่อนกันในเรือนจำได้”

พูดจบ เธอรีบเอ่ยกล่าวเบี่ยงเบนหัวข้อสนทนาทันที: “ใช่แล้วคุณผู้หญิงหม่า อาหารเช้าของคุณต้องการทานข้าวฟ่างตุ๋นโสมยังมีโจ๊กกุ้งมังกรด้วยใช่ไหมคะ? ฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ คุณรอสักครู่นะคะ”

เมื่อพูดจบประโยคนี้ แพทย์หญิงไม่รอให้หม่าหลันเอ่ยปาก รีบกลับหลังหันแล้วเดินออกจากห้องผู้ป่วย

ตอนที่หม่าหลันกำลังสิ้นหวัง เจมส์ ไวท์ทนายความคดีอาญาที่สุดยอดที่สุดในนครนิวยอร์ก เคาะห้องแล้วเดินเข้ามา เมื่อมองเห็นเธอ ก็ยิ้มขึ้นแล้วเอ่ยถาม: “คุณผู้หญิงหม่า เมื่อคืนวานนี้คุณพักผ่อนเต็มอิ่มหรือไม่?”

ทันทีที่หม่าหลันเห็นทนายเดินเข้ามา ความหวังก็ลุกโชนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง รีบเอ่ยปากถาม: “ทนายไวท์ ฉันได้ยินว่าแพทย์บอกว่าวันนี้ตอนกลางวันก็ให้ฉันออกจากโรงพยาบาลได้ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

เจมส์ ไวท์กล่าวอธิบาย: “ฝ่ายตำรวจทางนั้นวันนี้ตอนเช้ามาสอบถามอาการป่วยของคุณ แล้วก็ได้พบกับแพทย์เจ้าของไข้ของคุณแล้ว ตามคำแนะนำของแพทย์เจ้าของไข้ของคุณ ฝ่ายตำรวจคิดว่าตอนนี้คุณไม่จำเป็นต้องรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นให้คุณออกจากโรงพยาบาลวันนี้ตอนกลางวัน”