ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4721
เย่เฉินโบกมือให้เบาๆ พูดเร่งเร้า“ ทำอะไรให้มันว่องไว รีบไปรีบกลับ”
“ได้ครับ！”หม่าขุยพยักหน้าให้ แล้วส่งสายตาไปให้อะเหลี้ยง ทั้งสองคนก็วิ่งออกไปอย่างไว
เมื่อขึ้นมาด้านบนแล้ว อะเหลี้ยงอดไม่ได้ที่จะถามหม่าขุย“อาหม่า……คือ……ไอ้เจ้าหมอนี่เป็นใครกันอ่ะ……”
หม่าขุยตบไปที่ใบหน้าของเขาฉาดหนึ่ง พูดอย่างขุ่นเคือง“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร แกก็เป็นคนพาเขามา！หากไอ้หมอนี่มีเจตนาไม่ดี ลูกพี่ไม่ฆ่าแกสิแปลก”
“เรื่องนี้จะโทษผมไม่ได้นะอาหม่า……”อะเหลี้ยงพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย“ตอนนั้นผมก็บอกอาไปแล้ว และอาก็ตอบตกลงด้วย ทำไมตอนนี้ถึงมาโยนความผิดให้ผมคนเดียวซะล่ะ？”
หม่าขุยพูดอย่างเย็นชา“แกยังไม่ต้องมาพูดอะไรไร้สาระกับฉัน ตอนนี้งานด่วนที่สำคัญที่สุดคือรีบรายงานลูกพี่ซะ”
อะเหลี้ยงรีบถามกลับ“อาหม่า แล้วอาคิดว่าไอ้เจ้าหมอนี่จะเก่งกาจจริงไหม ? บัตรใบนั้นของเขาเป็นของจริงหรือเปล่า？”
หม่าขุยตอบอย่างจริงจัง“ต้องจริงอยู่แล้ว ของแบบนั้นเวลาที่สัมผัสดูก็รู้ว่าไม่ใช่ของที่จะลอกเลียนแบบกันได้ อีกทั้งไอ้เจ้าหมอนี่ก็รู้รายละเอียดของเรา แล้วยังรู้การเคลื่อนไหวของเราด้วย แน่นอนว่าต้องสำรวจตรวจสอบพวกเรามาก่อนแล้ว”
อะเหลี้ยงถามอย่างประหม่า “เขาไม่ใช่พวกตำรวจหรอกใช่ไหม？”
“ไม่……”หม่าขุยโบกมือ“ตำรวจไม่ใช้วิธีการแบบนี้ ไอ้เจ้าหมอนี่มองดูก็รู้ว่ามีประสบการณ์ที่โชกโชน เรามีคนมากขนาดนี้ และอาวุธปืนมากอย่างนี้ แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย แล้วยังทำเอาฉันหวาดกลัวจนขาสั่นได้ แกคิดว่านี่คือลักษณะเฉพาะของคนเป็นตำรวจอย่างนั้นเหรอ ？”
ขณะที่พูด หม่าขุยก็หันซ้ายมองขวา แล้วพูดว่า“ตอนนี้ฉันสงสัยว่าไอ้หมอนี่ได้ล้อมเราไว้หมดแล้ว แต่เราแค่มองไม่เห็นเท่านั้น ”
แตกต่างจากนิสัยของคนหัวเซี่ยที่ถ่อมตัวและไม่โอ้อวด ชาวตะวันตกมักชอบใส่ชื่อตัวเองไว้ในองค์กรธุรกิจต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของที่ใหญ่โตอย่างเครื่องบินโบอิ้ง หรือจะเป็นของชิ้นเล็กอย่างเครื่องดูดฝุ่น ที่ใช้ล้วนก็เป็นชื่อของผู้ก่อตั้งซะเอง
หรือแม้แต่แบรนด์เสื้อผ้าที่ก่อตั้งโดยกลุ่มคนรักร่วมเพศ ก็ยังต้องเอาชื่อของคนทั้งสองมารวมเข้าไว้ด้วยกัน
หากเป็นที่หัวเซี่ย เรื่องแบบนี้ก็แทบไม่มีให้ได้เห็น
แต่ทางแถบตะวันตก มีให้เห็นอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ดังนั้น แม้แต่องค์กรอาชญากรนี้ ก็ยังต้องใช้ชื่อของหัวหน้าแก๊งเป็นชื่อขององค์กร
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...