ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4721

เย่เฉินโบกมือให้เบาๆ พูดเร่งเร้า“ ทำอะไรให้มันว่องไว รีบไปรีบกลับ”

“ได้ครับ！”หม่าขุยพยักหน้าให้ แล้วส่งสายตาไปให้อะเหลี้ยง ทั้งสองคนก็วิ่งออกไปอย่างไว

เมื่อขึ้นมาด้านบนแล้ว อะเหลี้ยงอดไม่ได้ที่จะถามหม่าขุย“อาหม่า……คือ……ไอ้เจ้าหมอนี่เป็นใครกันอ่ะ……”

หม่าขุยตบไปที่ใบหน้าของเขาฉาดหนึ่ง พูดอย่างขุ่นเคือง“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร แกก็เป็นคนพาเขามา！หากไอ้หมอนี่มีเจตนาไม่ดี ลูกพี่ไม่ฆ่าแกสิแปลก”

“เรื่องนี้จะโทษผมไม่ได้นะอาหม่า……”อะเหลี้ยงพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย“ตอนนั้นผมก็บอกอาไปแล้ว และอาก็ตอบตกลงด้วย ทำไมตอนนี้ถึงมาโยนความผิดให้ผมคนเดียวซะล่ะ？”

หม่าขุยพูดอย่างเย็นชา“แกยังไม่ต้องมาพูดอะไรไร้สาระกับฉัน ตอนนี้งานด่วนที่สำคัญที่สุดคือรีบรายงานลูกพี่ซะ”

อะเหลี้ยงรีบถามกลับ“อาหม่า แล้วอาคิดว่าไอ้เจ้าหมอนี่จะเก่งกาจจริงไหม ? บัตรใบนั้นของเขาเป็นของจริงหรือเปล่า？”

หม่าขุยตอบอย่างจริงจัง“ต้องจริงอยู่แล้ว ของแบบนั้นเวลาที่สัมผัสดูก็รู้ว่าไม่ใช่ของที่จะลอกเลียนแบบกันได้ อีกทั้งไอ้เจ้าหมอนี่ก็รู้รายละเอียดของเรา แล้วยังรู้การเคลื่อนไหวของเราด้วย แน่นอนว่าต้องสำรวจตรวจสอบพวกเรามาก่อนแล้ว”

อะเหลี้ยงถามอย่างประหม่า “เขาไม่ใช่พวกตำรวจหรอกใช่ไหม？”

“ไม่……”หม่าขุยโบกมือ“ตำรวจไม่ใช้วิธีการแบบนี้ ไอ้เจ้าหมอนี่มองดูก็รู้ว่ามีประสบการณ์ที่โชกโชน เรามีคนมากขนาดนี้ และอาวุธปืนมากอย่างนี้ แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย แล้วยังทำเอาฉันหวาดกลัวจนขาสั่นได้ แกคิดว่านี่คือลักษณะเฉพาะของคนเป็นตำรวจอย่างนั้นเหรอ ？”

ขณะที่พูด หม่าขุยก็หันซ้ายมองขวา แล้วพูดว่า“ตอนนี้ฉันสงสัยว่าไอ้หมอนี่ได้ล้อมเราไว้หมดแล้ว แต่เราแค่มองไม่เห็นเท่านั้น ”

แตกต่างจากนิสัยของคนหัวเซี่ยที่ถ่อมตัวและไม่โอ้อวด ชาวตะวันตกมักชอบใส่ชื่อตัวเองไว้ในองค์กรธุรกิจต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของที่ใหญ่โตอย่างเครื่องบินโบอิ้ง หรือจะเป็นของชิ้นเล็กอย่างเครื่องดูดฝุ่น ที่ใช้ล้วนก็เป็นชื่อของผู้ก่อตั้งซะเอง

หรือแม้แต่แบรนด์เสื้อผ้าที่ก่อตั้งโดยกลุ่มคนรักร่วมเพศ ก็ยังต้องเอาชื่อของคนทั้งสองมารวมเข้าไว้ด้วยกัน

หากเป็นที่หัวเซี่ย เรื่องแบบนี้ก็แทบไม่มีให้ได้เห็น

แต่ทางแถบตะวันตก มีให้เห็นอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ดังนั้น แม้แต่องค์กรอาชญากรนี้ ก็ยังต้องใช้ชื่อของหัวหน้าแก๊งเป็นชื่อขององค์กร