ในตอนนั้น ฆัวเรซก็ตระหนักรู้ว่า ตัวเองคงเกิดมาเพื่อสิ่งนี้
ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ได้กลายเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊งไป
จากระยะเวลาที่สะสมมานานเกือบสิบปี เขาก็ได้กลายเป็นผู้นำเล็กๆคนหนึ่งที่มีชื่อเสียงของฆัวเรซ
หลังจากที่นายใหญ่ของฆัวเรซถูกคู่อริลอบสังหาร ฆัวเรซก็ได้นำพาลูกน้องของตัวเอง หลบหนีออกจากเมืองนั้น แล้วมาก่อร่างสร้างตัวที่เอนเซนาดา
เวลาล่วงเลยมาอีกสิบปี ความแข็งแกร่งของฆัวเรซก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ องค์กรอาชญากรในตอนนี้ของเม็กซิโกที่มีอยู่จำนวนมาก เขาก็สามารถจะปืนป่ายมาอยู่หนึ่งในสิบอันดับต้นๆได้
แต่ทว่า หนึ่งในสิบอันดับต้นๆนี้หลักการพาเรโตก็ยังปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนเช่นกัน
องค์กรอาชญากรที่อยู่ในอันดับหนึ่ง และสองนั้น ผูกขาดผลกำไรอยู่ไม่น้อยกว่า 80%
ดังนั้น อย่างฆัวเรซที่รั้งท้ายอยู่เกือบอันดับที่สิบนี้ ช่องว่างกับอันดับที่หนึ่งนั้นก็จึงแตกต่างกันมาก
องค์กรอาชญากรที่ใหญ่ที่สุดในเม็กซิโก มีผลกำไรต่อปีมากถึงหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ แต่ฆัวเรซที่คลุกคลีในวงการนี้มานานหลายปี ทรัพย์สินทั้งหมดที่มี ก็แค่หลักร้อยล้านเท่านั้น
แต่เมื่อเขาได้ฟังรายงานของหม่าขุย ว่ามีคนถือบัตรAmerican Expressมาที่ห้องผ่าตัดของพวกเขา เขาก็ถึงกับตัวสั่นเทา
นี่มันผู้ยิ่งใหญ่ที่มีทรัพย์สินกว่าหมื่นล้านดอลลาร์เชียวนะ!
ไม่ว่าเขาต้องการจะทำอะไร ฆัวเรซก็อดที่จะรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ และอดไม่ได้ที่จะให้ความสนใจ
ในขณะที่ฆัวเรซกำลังสติหลุดอยู่นั้น พนักงานแจกไพ่ก็พูดเร่งเร้า“คุณฆัวเรซ ถึงตาคุณแล้ว ”
ฆัวเรซก็ถึงมาได้สติ เขาไม่ได้สนใจพนักงานแจกไพ่ แต่พูดกับหม่าขุยที่อยู่ปลายสายว่า “หม่า... ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ นายดูแลคุณเย่ให้เป็นอย่างดี ห้ามล่วงเกินแขกคนสำคัญอย่างเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”
ฆัวเรซกล่าวว่า“ใช่ว่าจะเป็นเรื่องร้าย แต่ก็ใช่จะเป็นเรื่องดี ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้ แต่ไม่ว่าจะร้ายหรือดี เราก็ต้องเตรียมความพร้อมอย่างเต็มที่”
ในมุมมองของฆัวเรซ หากเย่เฉินเป็นโอกาสที่จะทำให้ตัวเองเจริญก้าวหน้า ถ้าอย่างนั้นตัวเองก็ต้องไขว่คว้าโอกาสนี้เอาไว้ ไม่เพียงให้เย่เฉินได้เห็นถึงความจริงใจของตัวเอง ยังต้องให้เย่เฉินได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของตัวเองด้วย
แต่หากเย่เฉินไม่ได้มาดี ตัวเองพาพี่น้องมาด้วย ก็ยังมีโอกาสที่จะสามารถหลบหนีจากภัยอันตรายนี้ไปได้
……
เคซี่ฆัวเรซ มีสมาชิกในองค์กรกว่าสองร้อยคน
ในคนเหล่านี้ ส่วนใหญ่มีถิ่นกำเนิดในเม็กซิโก
และในเม็กซิโก การถือครองอาวุธปืนนั้นก็ไม่ได้น้อยไปกว่าที่สหรัฐอเมริกาเลย โดยเฉพาะองค์กรอาชญากร ไม่เพียงแค่ทุกคนจะมีปืน อีกทั้งอุปกรณ์มาตรฐานจำนวนมากก็ยังลักลอบนำเข้ามาจากสหรัฐอเมริกาในราคาที่สูงอีกด้วย

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...