ทันทีที่เย่เฉินพูดเช่นนี้ ซูรั่วหลีเฉินจื๋อข่ายและหงห้าต่างก็ประหลาดใจเล็กน้อย
แก้มของซูรั่วหลีแดงระเรื่อทันที สีหน้าเฉินจื๋อข่ายและหงห้าบอกว่าอย่างนี้นี่เอง ราวกับว่าพวกเขาได้เข้าใจถึงบางสิ่งบางอย่าง
เย่เฉินจะไม่เห็นความลามกบนใบหน้าของคนสองคนนี้ได้อย่างไร เขาจึงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ผมให้คุณหนูเฟ่ยเตรียมยาสมุนไพรให้ผม คืนนี้ผมจะกลั่นโอสถ ในพวกคุณสามคน รั่วหลีแข็งแกร่งที่สุด เธอตามติดผม หากมีเรื่องอะไรจะสามารถช่วยได้ทันเวลา”
สำหรับเย่เฉิน การกลั่นโอสถระดับสูงเป็นความท้าทายที่ใหญ่
ยิ่งระดับของโอสถสูงมากเท่าใด การสูญเสียปราณทิพย์ในระหว่างการกลั่นก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และกระบวนการกลั่นยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น
หากระหว่างกลั่นยาเกิดอะไรขึ้นมา เบาคือจะกลั่นยาไม่สำเร็จ หนักคือจะถูกทำร้ายใส่ตัวเอง
แม้ว่าซูรั่วหลีไม่สามารถช่วยในเรื่องการกลั่นยาได้ แต่เธอแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขา อย่างน้อยเธอก็สามารถช่วยเย่เฉินหลีกเลี่ยงการรบกวนจากภายนอกให้ได้มากที่สุด ซึ่งการป้องกันเพิ่มเติม
ทั้งสองคนเข้าใจในทันใด จากนั้นพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความเสียใจออกมา ซูรั่วหลีก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อยที่คิดมั่ว ๆ เมื่อครู่นี้
จากนั้นทั้งสี่ก็ขึ้นไปที่ชั้นบนสุด เย่เฉินพาซูรั่วหลีไปที่ห้องเพรสซิเดนท์สูท สั่งซูรั่วหลีให้ปิดประตูหน้าต่างและผ้าม่านให้แน่น แล้วพูดกับซูรั่วหลีว่า “รั่วหลี ผมจะกลั่นยาอยู่ในห้องใหญ่ ก่อนที่ผมยังไม่ออกมาอย่าให้ใครเข้ามาเด็ดขาด”
ซูรั่วหลีพยักหน้าและถามเขา “คุณเย่ค่ะ มีอะไรที่รั่วหลีต้องทำอีกไหมค่ะ”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย: “ไม่มีแล้วครับ อย่าให้คนอื่นเข้ามารบกวนก็พอ”
ซูรั่วหลีทำตามที่เขาบอก หลับตาลงและสูดหายใจเข้าลึก ๆ อย่างจริงจัง
ในเวลานี้ เย่เฉินกระตุ้นอีกครั้ง “ประสิทธิภาพของการระบายอากาศควรจะเร็วขึ้น และคุณสามารถใช้ปากช่วยหายใจได้”
ซูรั่วหลีทำตามคำสั่งทันที อ้าปากและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการหายใจออกและการหายใจเข้า
ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งขนาดเท่าหินอ่อนถูกโยนเข้าปากของเธอ เธอลืมตาขึ้นอย่างอัตโนมัติ และก่อนที่เธอจะมีเวลาพูด เธอรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในปากของเธอกลายเป็นกระแสอุ่นทันทีแล้วรวมเข้ากับจุดตันเถียนของเธออย่างรวดเร็ว
เธอตกใจและอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่เฉิน แล้วถามด้วยความหวาดกลัวว่า “คุณเย่...คุณ...คุณให้ฉันกินโอสถเหรอค่ะ?!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...