เมื่อขบวนมาถึงโรมแรมป๋ายจินฮ่านกง เฟ่ยเข่อซินได้รอที่นี่เป็นเวลานานแล้ว
หยวนจื่อซูก็อยู่ข้างๆ เธอเช่นกัน หยวนจื่อซูถือกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่สองใบ ข้างในมียาสมุนไพรที่เฟ่ยเข่อซินเตรียมไว้ให้เย่เฉิน
ทันทีที่เย่เฉินลงจากรถ เฟ่ยเข่อซินก็ก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะพูด ก็เห็นซูรั่วหลีเดินออกจากประตูรถข้างๆอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย
หลังจากนั้น เฉินจื๋อข่ายและหงห้าลงจากรถข้างหลัง เฟ่ยเข่อซินก็ยิ่งงงไปใหญ่ เธอรู้จักและเคยเห็นสองคนนี้ในจินหลิงมาก่อนแต่เธอไม่คิดว่า เย่เฉินจะโทรเรียกพวกเขามาสหรัฐอเมริกาด้วย
เธอกลับเข้าสู่สภาวะปกติอย่างรวดเร็ว และพูดกับเย่เฉินด้วยความเคารพว่า “คุณเย่ ทุกอย่างที่คุณต้องการเตรียมพร้อมแล้ว”
ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น เธอชี้ไปที่กล่องในมือของหยวนจื่อซูพร้อมพูดว่า “ฉันเกรงว่าคุณจะไม่พอใช้ ดังนั้นตามคำขอของคุณ ฉันได้เตรียมมาอีกชุดหนึ่งค่ะ”
“ครับ!” เย่เฉินพยักหน้า “ลำบากคุณหนูเฟ่ยแล้วครับ”
ว่าแล้ว เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง “คุณหนูเฟ่ยครับ สถานการณ์ของหลี่ญ่าหลินเป็นอย่างไรบ้างแล้วครับ?”
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างเร่งรีบ “ถูกแช่แข็งในศูนย์แช่แข็งอยู่ตลอดและสถานะหลังจากการแช่แข็งก็ปกติมากค่ะ”
“ครับ” เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “ค่าเหนื่อยต้องการหาเวลานะครับ พรุ่งนี้ผมจะไปดูเขา”
เฟ่ยเข่อซินตกลงโดยไม่ลังเลและถามว่า “คุณเย่อยากไปกี่โมงค่ะ ฉันจะเตรียมการล่วงหน้า ศูนย์แช่แข็งอยู่ในเขตชานเมืองของนิวยอร์ก คุณสามารถไปที่นั่นด้วยเฮลิคอปเตอร์ ครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้วค่ะ”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวอย่างสุภาพ “คุณเย่ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ถ้าอย่างนี้เข่อซินจะไม่รบกวนคุณเย่แล้วนะค่ะ”
หลังจากนั้น เธอพูดกับหยวนซื่อซู่ว่า “ศิษย์พี่หยวน เอาสิ่งของที่คุณเย่สั่งให้คุณเย่เถอะค่ะ”
หยวนจื่อซูก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับกล่อง เฉินจื๋อข่ายและหงห้ากำลังจะหยิบขึ้นมา แต่ซูรั่วหลีเร็วกว่า
ไม่ใช่ว่าซูรั่วหลีต้องการเอาใจเย่เฉินต่อหน้า แต่เธอถือว่าตัวเองเป็นทหารหน่วยกล้าตายของเย่เฉินแล้วและภักดีต่อเย่เฉิน ดังนั้นเธอจึงก้าวไปข้างหน้ารับของมาโดยสัญชาตญาณ
เนื่องจากเย่เฉินได้ให้เฉินจื๋อข่ายเตรียมห้องไว้ล่วงหน้า หลังจากบอกลาเฟ่ยเข่อซินและหยวนจื่อซูแล้ว เขาก็พูดกับเฉินจื๋อข่ายว่า “เหล่าเฉิน คุณอยู่ห้องเดียวกับหงห้า รั่วหลีไปห้องเพรสซิเดนท์สูทกับผม”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...